Trail by the Sea II

Alle signalen wijzen erop. Niet doen! De kranten berichten dat deze editie een stuk zwaarder is dan vorige keer. Het weerbericht is bar. Monique (en meer) vraagt zich wederom af wat mij bezielt. Ook mijn rug doet een duit in het zakje. Het mag allemaal niet baten. Ik ga!

TbtS-3

 

 

Rene gaat vandaag mee. De start is pas om 11 uur dus we hoeven pas om 8 uur weg. Na ruim twee uur rijden zijn we weer in restaurant de Zeeuwse Kust en ontmoeten we weer tal van vrienden en bekenden. Leuk dat we Wouter hier tegenkomen.  Dat is lang geleden.  Om kwart voor 11 worden we naar buiten gestuurd om weer naar het strand te wandelen. Op het strand staan weer de bekende vlaggetjes. De toeter gaat en off we go! De eerste 4 km gaan over het strand. Windje in de rug, lekker warm worden. Hierna de duinen in, singletrack en hup weer terug het strand op. Zo gaat dat een paar keer. Ik loop een tijdje op met Wouter en Rene maar zoals gewoonlijk lopen zij een te hoog tempo voor mij. Ik los en kies mijn eigen tempo.

De Meeuwisse duinen zijn weer loeizwaar. Rul zand, klimmen. Het gaat allemaal redelijk soepel. Maar ik weet wat er allemaal nog gaat komen dus houd mij erg rustig en ja hoor. We gaan de bossen in en dat is geen makkelijk stuk. Op km 15/22 is er een combinatiedrankpost bij een meer. Het is hier dat de eerste al weer terugkomen. uiteindelijk zouden zij de wedstrijd ook winnen. (2 uur 45 minuutjes, waanzinnig).

TbtS-4

 

 

 

 

We bereiken het keerpunt en vanaf hier is het feest compleet. Het wordt zwaar. De wind laat zich nog even niet zien, we lopen beschut maar die gaan we nog tegenkomen. Er valt natte sneeuw en die zal niet meer ophouden. Ik krijg het steeds zwaarder maar blijf in staat een lekker tempo te handhaven. Ergens op km 28 komen we op een open stuk terrein richting de kust. Hier krijgen we een voorproefje van wat ons nog te wachten staat. Koude gure wind, natte sneeuw, een tempo dat inkakt. Ik zet hier een muziekje op als afleiding en dat bevalt mij weer uitstekend. Als we het strand opdraaien is het nog erger dan ik dacht.TbtS-2

 

 

 

De vlaggetjes staan strak. Wind pal op kop. Het eerste stuk gaat door wat riet. Er ligt hier water en ijs. Ik let niet op en loop mij vast bij een plas. Omkeren of er doorheen. Ik ga er doorheen. De ijsschotsen breken onder mijn voeten weg. Hierna heeft de organisatie elke beklimming en trap toegevoegd die ze kon vinden. Strand af strand op. Gek genoeg kom ik hier in mijn element en ik vervolg nog net niet zingend mijn weg.

Het is hier ergens dat ik bij Rene achteroploop. Hij zit er H-E-L-E-M-A-A-L doorheen. Hij heeft er geen lol meer in en ik besluit (uiteraard) bij hem te blijven en hem naar de finish te loodsen. We gaan het strand weer af. Stukje door de duinen en ik weet alweer wat er gaat komen. Steile trap, nog meer strand. Op 2 km voor de streep staat nog een verzorgingspost, dat zegt genoeg. Maar het lukt en wij gaan gezamenlijk over de streep.555123_473843436002776_305914857_n

We zoeken de warmte op en Rene gaat op een stoel zitten en heeft het niet naar zijn zin. De aanwezige EHBO plukt hem eruit, meekomen! Rene wordt in een EHBO ruimte uitgekleed en ingepakt. Hij ziet er niet jofel uit. De EHBO-ers meten zijn lichaamstemperatuur en komen niet verder dan 33 graden! Wow! Zware onderkoeling dus. Ik ga mij douchen en zorg voor zijn spullen. Na een uur, anderhalf uur ben ik weer terug bij de EHBO en zie daar een weer erg opgewekte kerel. Wat Bouillon en een beetje warmte al niet met iemand kan doen. Overigens was zijn buurman nog sterker onderkoeld (29 graden) en de dame die daarnaast lag zag er ook erg slecht uit.

We nemen de tijd bij de open haard om nog wat aan te sterken. Het gaat zienderogen beter met Rene en hij acht zich wel weer in staat om naar huis te rijden. Daar ben ik het niet mee eens. Ik rijd ons naar huis. Ik kom (veel) later dan gepland thuis en kan het niet meer opbrengen om naar het feestje van Gerrie te gaan. (Sorry)

Conclusie: En weer loop ik een 38 km zonder al te veel problemen uit. De omstandigheden waren echt bar. Als er leistungskm’s voor barheid zouden bestaan zou ik zeker een marathon kunnen bijschrijven. Maar helaas. De trail blijft geweldig mooi maar niet te onderschatten.

This entry was posted in Trail. Bookmark the permalink.

2 Responses to Trail by the Sea II

Laat een reactie achter op Martin Leusink Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *