Limburgs halfzware

Vandaag bereik ik een belangrijke mijlpaal. Sinds oktober heb ik geen marathon meer gelopen en het moest er maar weer eens van komen. De keuze is gevallen op Limburgs halfzware van Willem Mutze. Met de loopjes van Willem, en niet te vergeten Annemarie, heb ik hele goede ervaringen. De marathon is een 50km mini Ultra geworden maar dat durf ik wel aan.

LH-5

Limburgs halfzware is een misleidende titel. Er is niks halfzwaar aan. Het is simpelweg de helft van Limburgs zwaarste en dat is een loopevenement van 100km. Tegenwoordig kan je daar een UTMB punt mee verdienen en de insiders weten dan al genoeg. Zwaar dus. Limburgs halfzware is geen wedstrijd maar een zogenaamde groepsloop. We starten gezamenlijk en lopen in (verschillende) groepen van verzorgingspost naar verzorgingspost.

LH-1

De route is niet uitgezet. Je laadt de route in je GPS en voilà. De verzorgingsposten zijn het vermelden waard. Traditioneel wordt de verzorging door Annemarie geregeld gezamenlijk met een groepje vrijwilligers. Zij rijdt met een camper van post naar post en daar wordt je volledig in de watten gelegd. Vandaag zie ik naast het gebruikelijke krachtvoer ook soep, knakworsten, vanillevla en drop. Annemarie, wederom bedankt voor de goede zorgen. Daar worden wij als hardlopers blij van.

De dag begint heel vroeg. Om half vijf sta ik naast mijn bed en om kwart voor zes rijdt ik weer naar Rene. ‘So far’ voor de gebruikelijke setting. Rene is geblesseerd en ook Frans rijdt niet mee. In plaats daarvan pik ik Jacolien op en samen maken wij de reis naar een voetbalkantine in Heerlen. Daar laten we onze spullen achter en is de start. We zijn op tijd en dat is erg leuk. Ik denk dat ik misschien wel de helft van de deelnemers inmiddels ken en het is leuk ok weer even bij te praten.  Om 9 uur krijgen we nog een laatste instructie en het is gaan.

LH-8

De eerste 13 km gaan vrij makkelijk. Ik loop op met een groepje Duitsers en Niki die bezig is met de voorbereiding op de Annapurnatrail. Overigens spreek ik ook met Julia die ik bij de Transalpine ontmoet heb. Die heeft inmiddels ook weer een meerdaagse in Columbia gedaan. Spreek ik met Wilbert en Chantal die allebei de UTMB gaan doen. Kortom wat een uitdagingen weer in de groep. Inspiratie genoeg zou ik zeggen.

LH-9Na 13 km wachten we op elkaar bij de verzorging. Het veld komt anders te ver uit elkaar en kan de verzorging dat logistiek niet meer aan. Het is nog koud dus na 10 minuten/kwartier toch maar verder.

LH-7

Hoewel het makkelijk gaat zet ik toch de rem erop. Er is zoveel bagger, het parcours is zo zwaar dat ik wil doseren. Vanaf hier blijf ik bij Jacolien en dat gaat prima tot de volgende 2 posten. Op de derde verzorgingspost op km 32 krijgt Jacolien een een enorme push en ik een dip. Zij krijgt energie voor tien en waant zich al bijna thuis. Ik krijg last van mij darmen en moet ergens op km 40 afhaken. Een sanitaire stop doet wonderen maar de aansluiting met de groep ben ik kwijt en loop ik alleen verder. In het plaatsje Eepen raak ik de weg kwijt.

LH-6

Hier verlies ik veel tijd. Ik ga terug en sluit aan bij een volgende groep. Vrijwel direct is er de laatste verzorgingspost. Ik ben al op km 42 maar de verzorging geeft aan dat het km 39 moet zijn.

LH-4

De laatste 10 is het werken. Er is een mentaal momentje als we op km 50 zijn en de finish nog in geen velden of wegen is te bekennen. Het helpt ook niet als we weer eens verkeerd lopen. Op gegeven moment zien we een groepje in de bossen die achter ons zat. Die zijn ons voorbij en zo weten wij weer waar we heen moeten. De 50 km worden uiteindelijk een 53km maar ach, ‘who cares’

Het hijgende hert , de finish, komt geen moment te vroeg. Het is hier koud, ik koel snel af, maar gelukkig krijg is snel een lift naar de voetbalkantine. Uiteraard even borrelen en napraten maar om 6 uur houden we het voor gezien.

LH-2Conclusie: De vorm is terug! Daar ben ik erg blij mee. Ik ben weer in staat om zonder al te veel moeite een 50km te lopen en fit te finishen. Goede training. De benen gedragen zich prima, geen centje pijn. Topdag dus.

Ik heb verder een serieuze poging gedaan mijn lichtgevende schoenen van een dempend laagje te voorzien. Redelijk gelukt denk ik.

This entry was posted in Trail, ultra. Bookmark the permalink.

2 Responses to Limburgs halfzware

Laat een reactie achter op Martin Leusink Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *