Totaal onverwacht. Bij het inlopen voor de dinsdagavondtraining gaat er iets mis in mijn linkerkuit. Ik herken het gevoel niet. Dit ken ik niet. Het doet pijn, uitstraling naar mijn hamstrings en bil. Een paar oorzaken kan ik uitsluiten. Geen spierscheuring, geen kramp, geen peesproblemen. De diagnose wordt uitgesteld tot vandaag. Job weet alweer waar het om gaat. Verkorte spieren!
Strakke spieren zijn verkorte spieren, de spiervezels worden in een vergrote staat van samentrekking gehouden. De spieren kunnen zich helemaal niet meer, of niet snel genoeg meer ontspannen. Hierdoor verliest de spier zijn flexibiliteit. Als spieren niet de juiste lengte hebben wordt er gecompenseerd en kan dit leiden tot een disbalans in de spieren, een aangepaste beweging in de gewrichten en een verhoogde kans op blessure.
Wat volgt is een pijnlijke massage. Job neemt mij stevig onderhanden. Ondertussen gaan we op zoek naar de oorzaak. Verkorte spieren zijn een overbelastingsverschijnsel? Hè?! Waarvan? Van hardlopen kan het niet komen. Ik doe al twee maanden een superlicht programma. Het enige wat we kunnen bedenken is de bouw van het schuurtje. Een dag staan, zagen, ladders kortom fysiek maar dan anders.
Het vervolg is naar mijn zin. Lopen mag. Lekker doorbloeden, afvalstoffen kwijt. Kortom niks ernstigs. Ik ga dus gewoon door met de voorbereidingen en plannen maken.
Ik schrijf mij in voor La Grimace 55km,
Het blijkt dat de hardloopgroep van de HAN aan een “coastal trail” in Engeland gaat deelnemen. Ik schrijf mij blind in!
Runnersworld Arnhem nodigt mij uit in het team voor de Koning van Spanje trail. Ik heb minder dan 5 minuten bedenktijd nodig.
Ik besluit mijn heavy weekend te gaan doen. Zaterdag de 60km van Castricum, zondag de marathon van Rotterdam. En dan een week later Limburg zwaarste 60km.
Ik krijg weer zin!
4 Responses to De diagnose