TAR als cover-up

De TAR als coverup. Het moet niet gekker worden met die Peter: Ik citeer:

Ultra E. spant de kroon. Hij zegt tegen iedereen die het maar horen wil dat hij de Trans Alpine Run gaat doen. Dat is pakweg een wedstrijd over 320 km in 8 dagen. Voor mijn gevoel is het  een grote coverup om kort daarna in Berlijn te vlammen.

Ik verdenk team Cuba (Duo P&M) van een gigantische samenzwering tegen de Berlijngangers. En waarom? Angst? Team Cuba is een paar daagjes in Cuba op vakantie geweest en heeft naar mijn stelligste indruk “snode plannen” gesmeed. Dat ik iets meer km’s maak dan het gemiddelde in de groep baart kennelijk zorg. Via slinkse wijze probeert P. , notabene op de kickoff  naar Berlijn in mijn eigen huis, mijn conditie te ondermijnen met een heuse cubaanse sigaar. Ik overleg het bewijs met deze foto. “Hij is echt heel lekker”, “Ik heb er nog meer?” Maar  je moet van sterke huize komen om mij aan het roken te krijgen. Jammer P., mislukt. Ik verdenk P. overigens van het oorspronkelijke plan mij aan de drank te helpen. De fles die daarvoor waarschijnlijk bedoeld was kwam echter niet door de douane heen. Dat zal lekker spul geweest zijn! Valt me nog mee dat het stel niet gearresteerd is.

Ook Marlies is gesignaleerd in de nieuwste outfits. Het zal mij niet verbazen als daaronder zich niet iets van de nieuwste compressiekleding bevind. Ook haar switch naar groep 6 is zeer verdacht. Hier zit een luchtje aan!

Ondertussen gaan de trainingen na het debacle van vorige week weer goed. De zondag heb ik nog een extra rustdag ingelast maar maandag kon je mij weer vinden in het fitnesshonk+ een paar km, dinsdag ins en outs op Ciko, woensdag sportmassage, donderdag een RDL van ruim 20km, vrijdag anderhalf uur heuveltraining. en vandaag een RDL van 32km. Bij elkaar toch weer goed voor een kleine 90 km. Morgen gaan we de RDL nog eens herhalen. Kijken hoe dat gaat.

Ik merk dat ik het lekkerst loop zonder druk. Gewoon rennen en genieten als het kan. Vandaag was keihard werken maar kon ik het goed volhouden. Opvallend is dat ik weer een hazelworm tegenkom. Momenteel zie ik ze bijna dagelijks. En dat terwijl ze behoorlijk zeldzaam zijn.

Het gaat weer naar mijn zin en het vertrouwen komt terug. De achillesklachten worden langzaam maar zeker steeds beter. Ik word weer sterker en het goede gevoel komt weer terug. Nog 55 dagen. Het gaat snel nu.

Edit: Vandaag, zondag, het rondje herhaald. Het kost mij de nodige moeite om de deur uit te gaan maar eenmaal buiten is het alleen maar genieten. Het eerste uur is zwaar en nat maar hierna gaat het beter en beter. Je zou verwachten dat het minder makkelijk zou gaan maar integendeel. Klimmen gaat moeizaam maar naarmate ik verder kom gaat ook dat steeds beter. Uiteindelijk loop ik mijn rondje een kwartier sneller. Ik loop dit weekend geen rondje Amsterdam zoals ik van plan was maar kom uiteindelijk toch op 65 km in twee dagen en dus 100 km in 4 dagen. Ben ik dik tevreden mee.