Vandaag loop ik voor de vijfde keer de Halve Marathon van Egmond met een bijna vast groepje Ciko clubleden. Het is een klassieker. Met 8 man sterk reizen we weer af naar Heilo om daar met de Pendelbus naar Egmond te worden gebracht. Het loopt allemaal gesmeerd en om half elf zijn we in de sporthal met een klein detailpuntje. Mijn startnummer ligt nog op mijn nachtkastje. Nu kan je ook zonder startnummer wel starten maar dit jaar zit hierin weer een chip. De suggestie wordt gedaan om één van de rugnummers van de anderen op te spelden. De wedstrijdlopers hebben immers twee nummers. Ik besluit de officiële route te nemen of anders niet te starten. Gelukkig is de helpdesk zeer behulpzaam en in no time heb ik een nieuw startnummer in hetzelfde vak. Klasse Egmond!! Vorig jaar vergat ik mijn chip dit jaar mijn startnummer. Volgend jaar mijn schoenen?
In het wedstrijdvak sta ik met 4 van de 8 clubleden. De gang van zaken bij de selectie voor dit startvak wordt uitgebreid geanalyseerd. Conclusie is toch wel dat het fenomeen wedstrijdloper wel heel erg breed genomen moet worden. In het vak staat rijp en groen door elkaar en minsten 50% loopt niet onder de 1:45 (schatten we in). Hoezo wedstrijdvak. Het alternatief (eerstvolgende startvak) is eigenlijk geen alternatief na de Businessgroepen. Te druk. Met Nancy spreek ik mijn tactiek door. Eerste 3 km meteen naar de 4:30, op het strand proberen deze pace vast te houden. Hierna overleven in de paar km duinen en het laatste stuk gas! Zo gaat het precies lopen. Nancy loopt de eerste 5-7k mee maar halverwege op het strand haakt zij af. In 45 minuten ben ik aan de overkant (10,5km) Het strand is een eitje, hard zand en windje mee. De duinen zijn redelijk pittig maar hier doet de heuveltraining van de laatste weken wonderen. Waar de rest geparkeerd staat huppel ik vrij eenvoudig naar boven. Hierna vlak en recht en krijg ik het wat moeilijker. Als ik op mijn klokkie kijk zie ik 4:08. Niet zo gek dus. Na de bloedweg eindsprint (tegenwind) en ga ik met 1:30:43 over de streep. PR van bijna 3,5 minuut, negatieve split. Ik wacht op Nancy (1:37), Marlies (1:40), Peter (1:45) en Said (1:47). Wim (1:37), Jan (1:37 PR!) en Herma (1:45) zijn een kwartier later gestart en zien we in de sporthal.
In Cafe de Klok gaan we helemaal los met de Boerenhofkapel en moeten we ons haasten voor de laatste bus. We sluiten de dag af in een Chinees Restaurant in Sonsbeek. Heerlijk
Op 8 januari 2012, vandaag loop ik een stevig pr op de halve Marathon maar een grote euforie blijft uit, het doet me eigenlijk niet zoveel. Tuurlijk ben ik tevreden, tuurlijk ben ik blij maar niet zozeer vanwege de tijd. Ik ben eigenlijk veel tevredener over de manier waarop. Het gaat zo makkelijk. Lekker lopen op het gevoel en dan komt er een mooie tijd bij. Het zegt iets over de fysieke vorm waarin ik verkeer en die is goed. Maar als ik op de dag terugkijk is er eigenlijk iets waar ik nog veel blijer van wordt. Wederom gaan we met een selecte groep Ciko atleten op stap en alweer is het beregezellig. Een dagje hardlopen met gelijkgestemde mensen is eigenlijk het leukste wat mij bijblijft van Egmond,vandaag. Met een voldaan gevoel sla ik een cognacje achterover. Vakantie voorbij, mooie afsluiter. Voldaan.
3 Responses to Voldaan gevoel