15-10-2011 Rothaarsteig Marathon

Whooooohoooo!!! Wat een lekkere marathon was dat! Die maak je niet altijd zo mee. Keihard finishen, fit aan de finish, mooie omgeving, heerlijk gelopen. H.e.l.e.m.a.a.l super.

De voorbereiding heeft zich beperkt tot het bestuderen van het hoogteprofiel en de uiterste inschrijftijd. De rit naar Fleckenberg is maar twee en een half uur. De start is om 11 uur. Afspraak om 7 uur vertrek leek voldoende.

We konden ons tot half 11 inschrijven. Helaas vertrekken we te laat, komen we in de file en zijn pas kwart over tien gearriveerd. Natuurlijk op een verre parkeerplaats, want te laat,  op 500 meter van de inschrijfbalie. Dus snel inschrijven, goodies ophalen, t-shirts zijn op, adres achterlaten, teruglopen, omkleden, weer terug. We zijn weer terug bij de inschrijfbalie maar waar is de start??

Drie minuten voor de start schuiven we het startvak in. Rugzak vastbinden fotomomentje. Dit is helemaal niks voor mij. Startschot gemist en opeens zijn we weg. Pffff effe schakelen!

Het hoogteprofiel is erg aantrekkelijk. Eerst veel klimmen, dan tot km 27 op en af en daarna steil naar beneden. Helaas heb ik dinsdag bij de fartlek training wat te hard getraind. Het rondje stay okay met de heuveltjes was erg uitnodigend en terug naar het viaduct liep ik samen met Nancy en Jeanette en trokken wij door tot 18 km/hr. Gordon had ons nog gewaarschuwd maar ja, stel “jonge” honden. Heb nog geprobeerd donderdag de pijntjes eruit te lopen maar helaas. Kortom vandaag ga ik naar de wedstrijd met een tegenstribbelend rechterbeen. Geen reden om niet te gaan maar wel om het strijdplan te beperken tot een duurloop.

 De omgeving is spectaculair. Allemaal wat liever dan de Ardennen. Zoals je ziet inderdaad heuvels en tot km 10 is het inderdaad buffelen. Het is zwaar. De halve gaat in 2:11. Niet echt een tijd om naar huis te schrijven. En ja hoor het gaat allemaal weer stijl omhoog. Het zal niet zo zijn.

Op een km of 18 komt de halve weer bij de hele en lopen we weer in een grote meute. In totaal doen er zo’n 1000 lopers mee. 300 op de hele en 700 op de halve. Daarnaast kan je ook nog Nordic Walken en daar wordt goed gebruik van gemaakt. Het parcours is dus vrij druk op dit punt. Bij weer zo’n beklimming moet ik een stukje wandelen. Ik wordt flink aangemoedigd door een vriendelijke Duitser die al zijn woorden terugneemt als hij zich realiseert dat het niet “nog maar een klein stukje” is maar nog een dikke 23km. Ik heb het erg naar mijn zin en klets in mijn beste Duits me de oren van het hoofd.

Als trail stelt het niet zoveel voor. Het is inderdaad veel onverhard, een bosmarathon, maar op de bospaden ligt wel veel kiezel. Mijn inov-8 zijn niet echt geschikt. Een iets hardere zool zou een stuk schelen. Op de stukken asfalt zijn de klappen mij soms zelfs te fors.

Op km 27 ontmoet ik deze Duitse schone uit Wuppertal die bij mijn tempo aanhaakt. Ik loop 12 per uur en zij heeft het blijkbaar naar haar zin in mijn gezelschap.  “Du  gibst mir Energie!” Ha! Ik moet zeggen dat ik vrij uitgelaten ben. Ik loop heerlijk, heb genoeg power in de benen en ik reageer op alle aanmoedigingen. Als mensen stoïcijns naast de kant staan help ik ze een handje. We lopen een aantal km samen en halen er heel wat in. Bij de “verplegung”= verzorginspost op km 30 blijft zij achter. Het duurt me te lang en ik loop door. Hier gaat het steil naar beneden. Ik ga hier helemaal los. Zo’n km of 2 keihard dalen met een km of 15 per uur. Dit is echt kicken! Nog nooit zo hard gelopen in deze fase van de Marathon.

 De rest van de marathon is een beetje een sprookje. Bijna alleen maar dalen en het tempo blijft hoog. Achteraf blijkt dat ik een negatieve split loop van 23 minuten! 2:11 eerste helft 1:48 de tweede. Wow. Ik finish heerlijk en ga op zoek naar Rene. Die is er natuurlijk al. Hij heeft het zwaar gehad in de laatste 3 km en heeft daar veel tijd verloren. Uiteindelijk finisht hij in 3:46. Niet slecht  Supertijd voor deze omstandigheden, maar Rene is ontevreden. Hij is behoorlijk diep gegaan en heeft wel even nodig om te recupereren. Wij drinken wat koffie in de zon en nemen een uurtje. Er is uitgebreid keuze bij de Koffie en Kuchen. Drie tafels vol met de meest exotische kuchen! Tsjonge! Op de terugweg worden de ervaringen uitgebreid geanalyseerd. Rene loopt sneller maar is niet helemaal tevreden en ik kom 10 minuten later binnen en beleef een supermarathon. De tijd vliegt en we zijn dus snel weer thuis.

Een van de conclusies is dat we Marathons gaan indelen in twee typen doelen. Prestatie en gevoel. Prestatie in de zin van heb ik een mooie tijd gelopen, ging het hard etc. Gevoel hoe heb ik ervan genoten, de omgeving, het lopen zelf. Rene zat op een 8,6. Ik op een 8,10.

En de benen? Tijdens de marathon geen centje pijn, na de marathon iets minder. Maar ach, maandag herstelloopje en dinsdag pas weer een training. Komt goed. Topdag!!

 

This entry was posted in Edwin, Marathon, Trail. Bookmark the permalink.

5 Responses to 15-10-2011 Rothaarsteig Marathon

Laat een reactie achter op Jan Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *