Brabantse Wal Marathon

Voor ik deze marathon ging lopen vroeg ik mij af wat de Brabantse Wal nu eigenlijk is. Nu ik hem gelopen heb vraag ik mij dat nog steeds af. Heb geen Wal gezien. Of toch…..

Wikipedia geeft antwoord. De Brabantse Wal is een opvallend landschap in het westen van Noord-Brabant, op de grens met Zeeland en Vlaanderen. Het meest opvallend in het landschap van de Brabantse Wal is de steilrand: een abrupte overgang van de hoger gelegen zandgronden naar de lager gelegen zeekleipolders.  De steilrand is aangemerkt als aardkundig waardevol gebied. De steilrand bereikt hoogten van ongeveer 20 meter boven NAP. Deze steilrand, ook wel hoge rand en zoom genoemd, is waarschijnlijk ontstaan door erosie door de rivier de Schelde en door de zee. Nou die steilrand gaan we nog een paar keer zien vandaag.

De wedstrijd wordt voor het eerst georganiseerd maar de organisatie lijkt prima. Parkeren naast de sporthal, startnummers in no time gevonden, wc’s genoeg. Startlocatie niet te ver weg. Veel vrijwilligers (Crew) zowel in als buiten de kroeg 🙂 Met Jan en Herma (allebei de halve) en Frans (hele) rijden wij naar het plaatsje Hoogerheide. Het is schakelen. Gisteren was het 29ºC en veel zon. Ik had het plan hard te gaan lopen laten varen. Plan was eten en zout innemen en kijken hoe dat gaat. Bij aankomst op de startlocatie is het 12ºC. Toch maar weer tempo? Ik had er wel zin in.

Om 10 uur worden Frans en ik weggeschoten. We komen samen te lopen met Ingrid. Na een km of twee verdeeld het veld zich een beetje. Ik trek door naar ong 12 per uur. Frans lost, net als Ingrid. De Brabantse Wal Marathon begint met heel veel trekkers, dorsmachines, weilanden, koeien, hooi. Na een km of 10 dacht ik dat de naam beter boerenlandmarathon had kunnen heten. Bij de dorsmachine moest ik uitwijken het weiland in. De dorsmachine rijdt over een km bordje heen die wordt verpulverd. In de eerste km’s vind ik de parcoursaanduidingen erg verwarrend. Gele, rode, blauwe km bordjes. Bordjes met kleine lettertjes die de weg wijzen. Op gegevens moment komt zelfs iemand met een blauw startnummer recht op mij af en we kunnen elkaar ternauwernood ontwijken?? Ik vermoed te laat voor de start.

Voordeel van een hoog tempo is dat de km’s voorbijvliegen. Voor ik het weet ben ik bij km 20. Ik neem mijn tweede gel. Op km 10 had ik de eerste al naar binnen. Die SIS bevalt mij wel! Tussen de decimalen eet ik kleine krentenbollen. Die gaan met smaak naar binnen. Ook had ik in mijn rugzak water met ORS. Goed voor 1,5 gr zout zonder dat ik dat ook maar proef. Die houden we er dus in. Na 15 km zijn we weer terug op de startlocatie en maken ons op voor het grote rondje. Op de halve registreer ik een 1:44. Gaat goed dus. Ik besluit het tempo omhoog te gooien. Het gaat zo makkelijk. Tot km 28 gaat het prima. Ik passeer 28 km na 2hr 15 min en reken mij rijk. Als ik dit tempo volhoud ram ik naar 3:15. Moet ik wel 14 per uur lopen maar dat lijkt mij geen probleem. Ik heb in Texel afgezien maar voel me nu in vergelijking nog behoorlijk fit. En wat is nu 14 km!

Maar helaas vanaf dat moment komen we bij vliegbasis Woensdrecht langs het hek. De Lange Rijzende Weg in Hoogerheide die we twee keer passeren met een hoogteverschil van 30m herkende ik pas na de tweede keer. Oh, was dat de kuitenbijter? Maar hier begint de wedstrijd. Op en af, op en af. km’s lang en daarna klimmen op los zand. Het gaat maar door. Na het zand eindeloze bospaden met rul zand en kleine harde sporen. Het tempo kakt in naar een km of 11-12. Ondertussen passeer ik heel veel lopers. Ik denk alles bij elkaar wel 40. Ook Ron N van Marathonplus waar ik even een praatje mee maak.   Ik passeer dame 4, dame 3 en op km 32 gaat ook dame 2 eraan.

De snelle tijd gaat eraan en het is te danken aan de tempoversnelling vanaf km 20 dat ik nog net onder de 3:30 klok. 3:29:41 maar ik heb wat lopen klooien met mijn klokje onderweg. Helaas blijkt mijn netto tijd 3:30:06. Had ik dat geweten dan had ik nog wel even aangezet.

Na de Finish een medaille die ik deze keer wel mooi vind. De misselijkheid blijft uit hoewel mijn maag zeker een uur nodig heeft om tot rust te komen. Waarschijnlijk is het verstandiger om na de marathon even uit te lopen om het lichaam weer tot rust te laten komen maar ik vrees dat dat niet mijn ding is.

Na de Finish ga ik op zoek naar Jan en Herma. Zij hebben de Halve netjes volbracht in 1:45 en 1:51 wat gezien het parcours prima is. Daarbij heeft Herma vandaag haar dag niet. Helaas vind ik hen niet dus wacht ik maar op Frans. Na een half uur arriveert Frans en de verwarring is compleet. Waar is Edwin. Tja. Achteraf blijkt dat Jan en Herma niet hadden verwacht dat ik zo snel binnen zou zijn. Al helemaal niet met zo’n parcours. Toen zij zich op 3:30 in de laatste bocht nestelden heeft Jan eerst met zijn BB lopen spelen en Herma was ook met haar gedachten elders. Kortom die Finishfoto is helaas mislukt. Maakt niet uit.

Conclusie: De eerste helft wat saai, de tweede helft een trail. Overall genomen hebben we de wedstrijd als trail geclassificeerd. Met ruim 700 hm (garmin) toch veel meer hoogteverschil dan gedacht. Een pittige marathon die de vergelijking met Zeeland aankan. Het lopen ging makkelijk, het gezelschap was prima. Kortom prima dag, prima marathon.

This entry was posted in Training. Bookmark the permalink.

3 Responses to Brabantse Wal Marathon

Laat een reactie achter op Jos den Hollander Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *