Winelandsmarathon Stellenbosch Zuid Afrika

Winelandsmarathon 4:17 hr, 450 hm, 149 bpm.

Waar te beginnen. De Winelandsmarathon in Stellenbosch Zuid Afrika is voor mij een extraatje. Een kers op het toetje. Het komt zo uit dat Monique voor zaken naar Zuid Afrika moet en deze keer ga ik een paar dagen mee. Letterlijk een paar dagen, in totaal 4. We kunnen het zo plannen dat ik tijdens die dagen ook nog een marathon kan lopen. Althans dat hoop ik want er gaat nogal wat aan vooraf. Wonder boven wonder gaat het gesmeerd en het worden vier fantastische dagen. Ook de marathon gaat met twee vingers in de neus. Misschien toch maar bij het begin beginnen.

De inschrijving gaat al anders dan we gewend zijn. Ik word lid van de Mr Price organisatie en als lid mag ik meedoen aan de Comrades en de Winelands. We beginnen maar met de laatste. Het inschrijven gaat goed maar het betalen loopt mis. Met wat e-mail wisselingen met de race director komt het goed, en als ik de mailwisseling meeneem accepteren ze ook cash.

Ik reis met een nachtvlucht naar Kaapstad Zuid Afrika en kom daar behoorlijk uitgerust om 9 uur ‘s-ochtends aan op donderdag. We halen de auto op. We hadden een Toyota besteld maar tot onze verbazing werden we in een mooie BMW op pad gestuurd. Onze eerste stop is Inverdoorn. We krijgen daar een lunch op een schitterde locatie in the middle of nowhere en na een korte rust in onze lodge (Wow) direct in een truck. Safari! Ik weid daar hier maar niet teveel over uit maar oh oh wat is dat super.

In de dagen voor de Marathon slaat de twijfel toe of ik er wel verstandig aan doe. Les 4 Cimes heeft er zwaarder ingehakt dan ik van plan was. Mijn maag is de hele week van streek en bij aankomst is het 30 graden. Geen ideale voorbereiding dus. Het alternatief is de halve. Die is er ook. De temperatuur verdraag ik uitstekend, ik geniet van de zon.  Maar de weersvoorspelling over dag zelf is ook goed; de temperatuur zakt naar een 18 graden, bewolkt met een miezertje. Ideaal dus. De maag maak ik me zorgen over maar ik ben niet ziek. Toch vind ik het niet goed om zoals de laatste wedstrijden gebruikelijk is om misselijk over de finish te komen. Na de marathon is er nog een heel programma waaronder de nodige wijnproeverijen. Ik besluit natuurlijk toch te starten, telefoon mee te nemen, en Monique te bellen als het niet gaat.

Op vrijdagmiddag komen we in Stellenbosch aan en voor we onze guest house opzoeken gaan we eerst maar eens de boel in orde maken bij de organisatie. Ik weet ongeveer waar we moeten zijn het Markotter club house. Geen adres maar ik weet dat het op een groot sportcomplex is. Dat complex vinden we maar niet de ingang. Daarbij zijn ze in Zuid Afrika nogal gesteld op veiligheid dus overal staan hekken om heen. Je komt er niet zomaar in. Uiteindelijk vragen wij aan een local hoe daar te komen, die stapt spontaan in zijn auto en brengt ons daarheen. (hadden wij dus nooit gevonden). Ik word hartelijk verwelkomd als international runner en in no time is de boel geregeld. Alleen het t-shirt gaat mis. Die bestelling was mislukt en ze hadden er tekort. Jammer.

Rest mij nog één klein puntje. De start is om half zes! Het guest house is gelukkig op loopafstand maar toch betekent dit om kwart voor 5 op! Zie dan maar eens een ontbijtje te regelen. Ik overleg met Gwen, uitbaatster van het Guesthouse ” aan dorpstraat” Zij zou wat broodjes voor mij klaarmaken. Toen ik de volgende ochtend met slaapoogjes in de keuken stond was Gwen speciaal voor mij opgestaan en had enorm uitgepakt. Vers gebakken brood, vers fruit, cruelsi (4 smaken), thee, bananen en broodjes voor onderweg en nog veel meer. Ik werd er stil van. Ik moest nog dooreten om op tijd te zijn. Gwen laat mij uit en wenst me succes. Monique ligt nog op één oor.

Na wat zoeken kom ik 5 voor half 6 aan bij de start die toch weer ergens anders is dan ik dacht. Ik krijg te horen dat de chip aan je voeten moet en na een minuut stilte vanwege een dodelijk ongeval bij een eerdere editie ga ik van start.

De Marathon is geen kleine wedstrijd. Er doen ruim 1500 atleten mee op de hele en nog veel meer op de halve. Mijn aanvalsplan is vandaag een pace van 6 km/hr dus ik verwacht er 4:10 over te doen. Belangrijkste doel is uitlopen, foto’s maken, genieten, fit finishen. Tijdens de eerste km krijg ik veel aanspraak. Blijkbaar zie ik er toch wel erg uit als een buitenlander. Ik vermoed dat dit komt door de korte tight. Er is bijna niemand die dat daar aanheeft. Allemaal ” voetballers”  daar. Ook maakt het blijkbaar verschil dat ik regelmatig stop voor een foto. Het parcours loopt door gebieden met sprekende namen; Klein geluk, Onder papagaaiberg, Paradyskloof. De indrukken die je opdoet zijn fantastisch. Ondanks het vroege uur is er toch heel wat publiek en worden atleten ondersteund met fietsende en autorijdende hulptroepen.

Het vroege uur begreep ik niet zo goed. Waarom zo vroeg? Niet vanwege de warmte want dat valt meestal wel mee, zo ook vandaag. Wellicht komt het door het verkeer want de hele wedstrijd lopen we over snelwegen/provinciewegen. Op dat tijdstip is het nog redelijk rustig en is lopen daar goed te doen. De eerste 5 km gaan als in een droom voorbij. Het is continu downhill. De verzorging is prima op orde. Om de drie km staat er een waterpunt. Ze delen daar kleine blauwe zakje uit gevuld met water. Ik had van Bertus (clublid Marathonplus) al zoiets gehoord en hij meldde dat bij de Two Oceans Marathon dit systeem ook gebruikt werd. Klein nadeel, die zakjes drijven in bakken met water, liggen op tafels, grond en overal en waarschijnlijk heeft hij daar last van gehad. Ik had dus mijn eigen drinken bij me en dat beviel goed. Ook was er weer cola op elke drankpost en om de 6 km heb ik daar een heerlijke beker van gedronken. Cola en lange afstanden lijkt goed te gaan bij mij.

De eerste uitdaging komt na 5 km. Een klim van ongeveer 3-4 km met een hoogteverschil van iets van 100 m. Het is wijnland en wijn groeit nu eenmaal op heuvels. De klim gaat rennend maar breekt het tempo behoorlijk. Een dergelijke klim komt in totaal 6 keer voor over een afstand van 10 km.  De laatste is weer zo’n kuitenbijter van een paar km op km 35. Verder is er veel wind. Blijkbaar een kenmerk in de West Kaap. En hij is altijd tegen! In Zuid Afrika maken ze er zelfs grapjes over. ” Natuurlijk heb je altijd wind tegen. Als de wind eerst de ene kant op waait moet ie natuurlijk ook weer terug!”

Het parcours leidt ons langs allerlei Wijnhuizen zoals Welmoed (groot, commercieel, niet kopen), Spier (goed wijnhuis, lekker eten) en Asara (Lekker!) Het valt mij op dat er enorm veel gelachen en gewandeld wordt. Natuurlijk is het klimmen pittig maar ik krijg steeds meer het idee dat de Marathon meer een “social event”  is. Er wordt steeds op elkaar gewacht en gekletst. Het lijkt of alle hardlopers elkaar kennen. De wedstrijd gaat eigenlijk vanzelf, ik ben geen moment in de problemen, een paar spieren die bezwaar maken tegen het klimmen is alles. Geen enkel spoor van misselijkheid. Ik forceer niks en de klim op 35 km doe ik zelfs wandelend. Hier staan een paar vrolijke supporters die ik natuurlijk fotografeer. Het bordje “Morgue ahead, look alive” hebben ze net weggelegd. Ook nemen ze mij op de foto. Gekke buitenlander.

De slotkilometers zet ik nog een tandje bij. Ik ben nog erg fit, voel me geweldig. Ik ga niet te hard want ik had met Monique afgesproken bij de finish. Haar ontbijt is om 9 uur en zij zou om half 10 bij de finish staan. Als ik voor half 10 zou finishen zou ze er niet eens staan. Als ik bij de finish kom valt een helden onthaal mij ten deel.

” And there is number 1676 Edwin Castelein. Oh it’s EDWIN CASTELEIN from the NETHERLANDS, International runner. Fanny Blankers Koen!”  Ik begin spontaan te zwaaien en te juichen en het publiek vind het geweldig. Ik natuurlijk ook. Na de Finish krijg ik een mooie medaille, ik ben er trots op. Ook ga ik nog even informeren bij de organisatie of er niet toch een t-shirt over is. Ja maar alleen als een L ok is. Voor 6 euro koop ik een mooi dry-fit Winelands marathon shirt. Die gaat de rest van de vakantie niet meer uit.

Ik kom zoals gepland over de streep in 4:17. Iets langzamer dan ingeschat maar daar ben ik dik tevreden mee gezien de heuvels en wind. Bovenal ben ik superfit en voel me geweldig. Eenmaal terug gewandeld naar het Guest House wordt ik wederom gehuldigd. Blijkbaar ben ik het gesprek van de dag. Alle gasten weten ervan en felicitaties volgen. Ik drink de voorraad melk van Gwen helemaal op. Wij lunchen in Stellenbosch. Ik eet als een wolf en ook een paar Castle tapjes gaan er met smaak in. We stappen in de auto en gaan Wijnproeven op verschillende wijnhuizen. Het is een superdag. Een Marathon lopen voor het ontbijt! Aanrader!

This entry was posted in Training. Bookmark the permalink.

5 Responses to Winelandsmarathon Stellenbosch Zuid Afrika

Laat een reactie achter op Ronald Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *