Trailrunnen is geweldig!

21 maart 2010 Lente!

33,1 km, 3:29 hr, 138 bpm, 591 hm

Je moet een beetje gek zijn om dit leuk te vinden. Op je vrije zondag om kwart over zes, gewekt door de vogels, uit bed klimmen. Om 7 uur de deur achter je dichtslaan. Het huis, gezin, straat is nog in diepe rust. Om vanaf vijf over zeven de eerste stappen in het bos te zetten, om er pas drieenenhalf uur later weer uit te komen, met 33 km op de teller. Het miezert maar het is warm. De eerste kilometers probeer ik de voeten droog te houden maar na km 7 merk ik dat dit tevergeefs was. Daarna maakt het me niks meer uit. Enkeldiepe plassen worden niet meer ontweken. Dwars erdoorheen. Het water spettert tot onder mijn oksels en toevallige passanten glimlachen. Ze zien dat ik plezier heb.

Voor degene die niet zo vaak in het bos komen. Het is LENTE. Het bos ontwaakt. Vandaag goed te merken aan de kikkers. Niet één maar een stuk of acht gaan er rakelings onder mijn voeten vandoor. Niet mijn favoriete beesten. Heel veel vogels zijn in de weer. Het is jammer dat ik ze niet allemaal herken. Uiteraard zijn er de Vlaamse Gaaien, Kwikstaartjes, Ganzen, Mezen en een enkele buizerd. Vooral de spechten zijn vandaag erg aanwezig. Halverwege hoor ik een specht die vlak naast het pad aan het fourageren is. Een bonte specht. Helaas te snel voor een foto. Het lijkt wel of de spechten met elkaar communiceren vanmorgen.

En Herten? Uiteraard. Het verrast me niet meer maar het blijft leuk. Op de tankbaan staan er drie naast het pad. Als ze me in de gaten krijgen springen ze weg naar de bosrand, om vervolgens rechtsomkeer te maken. Ze gaan weer op dezelfde plek staan als waar ze vertrokken zijn. Nou ja! De camera die ik meeneem is niet geschikt voor natuurfotografie. Door de automatische ISO zijn ze veel te grofkorrelig om hier te plaatsen (zie onder). Jammer. Op de Terletse heide zie ik nog een hert dat wil oversteken maar die aarzelt. Hij keert om en gaat het bos weer in. Als ik op de plek aankom zie ik minstens vijf herten het bos inschieten.

 

Tja en dan nog de Schotse Hooglanders. Het zijn er nogal wat en soms krijg je verrassende situaties. Het wil wel eens gebeuren dat er één het pad verspert maar zoals deze keer kom ik toch niet zo heel vaak tegen. Het fietspad is geen alternatief. Daar staat papa hooglander. We gaan er dwars doorheen. Ik heb het overleefd.

This entry was posted in Training and tagged , , , . Bookmark the permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *