Als je nu in het bos loopt moet je goed opletten. De grond is bevroren en piept en kraakt. Bovendien zijn de zwijnen uitslapers. Op mijn route kom ik nu al een paar keer een groep slapende zwijnen tegen. Meestal ruik ik ze voor ik ze zie. Zo ook vandaag. Ik sta stil voordat ik het in de gaten heb. Onmiskenbaar zwijnen, maar waar dan? Ik maak een beweging naar mijn camera en dat is teveel voor de beesten. Ze staan op en zetten het op een lopen.
Vandaag is het bos iets beter begaanbaar dan vrijdag. Vrijdag was alles stijf bevroren. Nu toch net iets zachter. Blijkbaar vinden de zwijnen dit net te koud. Een maand geleden struikel ik over de zwijnen, nu moet ik toch echt goed opletten.
Reeën zie ik echter meer. Een tweetal reeën kruist mijn pad en ik denk dat ik ze kwijt ben. Ze gaan er nogal snel vandoor. Even verderop heb ik toch geluk.
Even later is het alweer raak. Nu dan toch Edelherten. Een groep van 5-6 herten verstopt zich in het bos maar tevergeefs.
Via verschillende kanalen hoorde ik dat er op de Veluwe veel IJsbaarden/IJshaar moet zijn. Ik ken het fenomeen. Het is nogal zeldzaam. Zo moet het net onder het vriespunt zijn en moet de luchtvochtigheid hoog zijn. Zo eens per jaar komt dat voor en dan moet je er wel op letten
In het hout komen schimmels voor en bij de stofwisseling van deze schimmels komt onder andere water vrij dat door kleine openingen in het hout naar buiten wordt geperst. Het naar buiten geperste water bevriest tot een haarachtige structuur.
De tijd vliegt om en na een kleine 20km ben ik weer terug. Het lopen gaat nog lang niet zoals ik dat graag zie maar ik heb het weer naar mijn zin. En dara gaat het om..