33,8 km, 3:29 hr, 144 bpm.
De laatste training is gedaan, de basis is gelegd. Nu resteert nog herstellen, taperen en rust. De training begint vandaag een half uurtje eerder dan normaal. Om half 8 sta ik buiten in de verse sneeuw. Het is licht, komt dat door de volle maan of komt de zon eerder op? Ik vermoed het laatste. Het half uurtje eerder heeft effect. Het bos is tot aan de Posbank helemaal van mij. Bij de tankbaan heb ik een eerste ontmoeting met 3 herten. Een stukje verder als ik bijna de A50 nader volg ik een spoor van 2-3 herten dat verdwijnt in een wildtunnel. De tunnel is een halve meter hoog en ik verbaas mij dat de herten daar doorheen gekropen zijn. Op km 8 mijn tweede treffen nu met 4 herten. Op km 9 passeer ik 2 reeën die niet op of om kijken. Als ik de Terletse heide (?) oversteek kom ik drie kudden herten tegen met in totaal 15 herten. Een score van 22 herten en 2 reeën. Dat is me dat halve uurtje wel waard.
De sneeuw is lastig. Door de enkeldiepe sneeuw is het zwaar lopen en bovendien ik heb geen idee waar ik mijn voeten neerzet. Ik zak dan ook menigmaal door het ijs met 3 keer natte voeten als resultaat. Het deert me niet.
Op km 28 gaat het nog steeds makkelijk en als ik de beklimming bij Kasteel Rozendaal opga besluit ik me vandaag eens niet in te houden en dat extra rondje wel te maken. Wim achter het raam is weer getuige, we zwaaien. De teller stopt bij km 34. Nog 8 km en ik had de Marathon -afstand volbracht. Ik had het kunnen doen. Zo maar. Zonder moeite.
