Trainen en trainen

bos-1Het is weer een sportief weekend. Weer helemaal anders dan gedacht maar toch. Dit weekend heb ik behoefte om weer eens alleen te lopen. Mijn vaste rondje is alweer maanden geleden lijkt het.

Ik kies  ervoor om op zaterdag niet eens vroeg op te staan en ontbijt op mijn gemak. Om half negen sta ik eindelijk buiten. De motivatie is helaas ver te zoeken. Iets waar ik de laatste tijd wel meer last van heb. Mijn lichaam wil wel maar mijn hoofd is er totaal niet bij. Op de automatische piloot neem ik de heuveltjes. Erg veel zin om te lopen krijg ik eigenlijk de gehele route niet. Begrijp er geen snars van.  Telkens schrik ik weer wakker en blijk ik weer een flink stuk verder te zijn. Teveel aan mijn hoofd?

Het gaat eigenlijk vrij gemakkelijk. Geen bijzondere belevenissen. Het bos ligt er wel mooi bij. Groen en veel bloemen. Eenmaal thuis geeft de garmin 29km en nog wat. Dat is gek. Rondje is toch zo’n 32km. Ik kan er niet mee zitten.

Maar weer gauw vergeten.

Zondag heb ik weer een andere uitdaging op de agenda. Koen en ik gaan weer mountainbiken. Maar geen gewone tocht deze keer. We doen mee aan de tourtocht van TC buitenlust.

TCB

De organisatie is in handen van de club van mijn broer. Hij prijkt voorop de affiche. De club organiseert de tocht voor het eerst in de zomer en dat is voor mij een goede aanleiding om hier naartoe te gaan. Ik spreek met Koen af dat we de 30 gaan fietsen. We hebben nog nooit met een georganiseerde MTB tocht meegedaan. Geen idee hoe het eraan toegaat.

De start is tussen 9 en 10 op de wielerbaan in Helmond. Eerst een bakkie doen bij mijn schoonzus die achter de bar staat. Om half 10 gaan we op pad.

We gaan direct door de Bakelse bossen en langs een Berkendonkmeer om vervolgens naar het zandbos door te steken. Het zijn allemaal kleiner bossen die wat verspreid liggen in het Brabantse land. We hadden niet verwacht dat er veel hoogteverschil in de bossen zou zijn en dat klopt ook wel. Alle heuveltjes en bultjes worden gepakt en soms meerdere keren. Wel vraagt het parcours veel van onze stuurmanskunsten. Het is continu draaien en keren remmen en aanzetten. Dat maakt het best wel pittig. We fietsen naar Bakel en op km 20 volgt een verzorgingspost.

bos-3

 

 

 

 

 

Dat vind ik wel amusant. De post is in een boerenschuur en de verzorging is prima. Thee of koffie, koek, ontbijtkoek, wafels, sultana’s maar bovenal appels! Heerlijke zoete vers (?) geplukte appeltjes.  Appels zoals appels horen te smaken.

Koen heeft het naar zijn zin en wil de 50 wel proberen. Daar zeg ik geen nee tegen hoewel ik de benen toch al wel voel. Mijn broer had al aangekondigd dat dit het mooiste deel zou zijn. Ik had kunnen weten dat hij met mooi niet het uitzicht bedoelde maar de zwaarte van het parcours. Het geslinger komt in een tweede versnelling en opeens blijkt er toch hoogteverschil te zijn. Allebei versturen we onszelf een keer.

bos-2

De eerste keer ga ik onderuit en stoot mijn knieholte tegen mijn trapper. Dat levert een pijnlijke plek op. De tweede keer rijdt Koen een zandvlakte in en staat in een keer stil. Hij heeft van die clips onder zijn schoenen en krijgt ze er niet snel genoeg uit. Helaas zat ik daar kort op hem dus toen Koen omver ging nam hij mij mee. Wederom zat mijn knie bekneld tussen staal.

Het mag de pret niet drukken. Wij zijn duidelijk niet de snelsten en worden regelmatig ingehaald. De meeste fietsers zijn goed geluimd en zeggen gedag. Toch zitten er ook wel een aantal horken bij. Vrij veel zelfs. Op km 40, denk ik, rijden we bij een fietser met een klapband achterop. Hij heeft geen spullen bij zich. Ik bel met de organisatie en het lijkt erop dat ze hem gaan ophalen. Geen idee hoe het afloopt maar de actie krijgt geen goedkeuring van het organiserend comité. Hoe kun je nu op pad gaan zonder reservemateriaal! Dat hoort kennelijk in deze wereld.

We krijgen nog een toegift in Speurgt en rijden tussen een paar honden door die als bewakingshond worden getraind. Inclusief dikke pakken en gillende vrouwen. Gerrie zou dit geweldig hebben gevonden. Niet veel later zijn we weer terug waar we gestart waren. We drinken nog wat. En gaan dan weer op huis aan. Mijn broer hebben we helaas gemist. Te druk met de organisatie. Ook hier zijn er mensen die de bordjes verwijderen.

conclusie: Het trainen gaat maar moeizaam. Toch is de vorm wel goed. In een weekend zonder noemenswaardige problemen 30km rennen en 50km mountainbiken is niet slecht. Toch ben ik er niet helemaal gerust op. Die 4Trails moest ik maar voorzichtig starten en energiezuinig lopen.

This entry was posted in MTB, Training. Bookmark the permalink.

2 Responses to Trainen en trainen

Laat een reactie achter op Lekker-Weg Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *