24 januari 2010
30,1 km; 2:59 hr; 142 bpm
Vandaag is Monique weer thuisgekomen van haar reis naar Nieuw Zeeland. 
Vanuit Auckland, via Singapore vanmorgen om 6:30 in Amsterdam. Een reis van meer dan 3o uur. Uiteraard vangen we Monique eerst op maar die ziet er verbazingwekkend fit uit. Businessclass heeft zo zijn voordelen. Hoofdreden was een zakendeal met Zespri, kiwi’s dus. Tegen alle afspraken in heeft ze toch weer allerlei kadootjes meegenomen. Ook voor mij heeft ze iets erg leuks gevonden. Een thermoshirt van Icebreaker klasse 260. Als je het koud krijgt in een thermo van 260 dan ben je ongeveer dood. Een shirt gemaakt van schapenwol die aanvoelt als een dunne trui. Geweldig mooi ding en er zit garantie op dat je na een week in dat ding in de “outback” het shirt gegarandeerd niet stinkt!!! Als rechtgeaarde koukleum is dat voor mij ideaal. Voor hardlopen durf ik het niet aan. Hij blijft vandaag dus thuis.
De training vangt vandaag 2 uur later aan dan normaal. Om 10 uur doe ik mijn rondje weer. Er ligt weer verse sneeuw, maar vergeleken met een week geleden is dit een makkie. Op km 7 heb ik een ontmoeting met Wil en zijn collega. Hij is op een moutainbike (vrije wil, niet geblesseerd). Wil is een trouwe lezer van dit log. Leuk! Dieper in het bos zijn alleen nog maar MTB-ers. Het is best wel druk. Ik zie vandaag geen wild anders dan een groep Schotse Hooglanders dat mijn pad versperd. De training gaat erg makkelijk vandaag. Ik vergeet zelfs mijn muziek die ik op km 20 toch lekker aanzet. Vanaf de Posbank zij de paden spekglad net als de Emmapyramide. Op de weg naar beneden tref ik een menigte met 10tallen honden in kooien. Een soort hondenshow? De honden worden wild van een langrennende figuur en de show wordt verstoord. 
Ik heb het niet zo op honden en kan een grijns dus ook niet onderdrukken. Het lijkt alsof mijn reactie direct wordt afgestraft want 100 m verder kom ik aanraking met een bulldog achtig beest dat dezelfde reactie vertoond en met veel dreigend vertoon op mijn enkels afgaat. Ik draai mij om en ga dreigend op het beest af dat vervolgens het hazepad kiest. Ik loop verder met een vloek in mijn mond. Nee honden en ik gaan niet samen. Na 30 km loop ik de straat in en voel mij nog fris. De neiging om een paar extra km te lopen onderdruk ik.
