Een lang verhaal deze keer. Het “stukje” is een beschrijving van 5 maanden blessureleed. Het had vast korter gekund maar dit is de manier waarop ik het heb beleefd. Voor degene die de blessure niet kent veel te lang (sla het stukje vooral over), voor degene die met hielspoor kampt misschien zelfs wel te kort.
Elke hardloper heeft weleens te maken met een blessure. Zeker als je de intensiteit opschroeft en je de grenzen van de belastbaarheid opzoekt. Kleine afwijkingen worden dan opeens de veroorzaker van veel leed. Dit jaar kreeg ik te maken met hielspoor (fasciitis plantaris). Een vervelende blessure die ontstaat door overbelasting van de hielplaat. In mijn geval bleek dat stand van mijn rechtervoet tot druk leidde op een relatief klein deel van de hiel. Zoals de sport fysio het uitdrukte. “je kon er op wachten”. De blessure is sluimerend. Tijdens het lopen merk je in het begin niks. ‘s-ochtends bij het opstaan een lichte irritatie onder de hiel die al snel verdwijnt als je gaat wandelen. De irritatie gaat over in stijfheid maar ook dat loop je snel weg. De volgende fase is dat je het niet alleen ‘s-ochtends voelt. Bij elke wisseling van passief naar actief speelt de hiel op (Opstaan, van zitten naar lopen). Tijdens de trainingen gaat de stijfheid snel weg. Kortom, waar maak je je druk om. Helaas wordt de klacht steeds sterker al helemaal als je meer gaat lopen/zwaarder belast. Op 14 juni is bij mij de grens bereikt. Tijdens de marathon van Amersfoort gaat de pijn niet meer weg. Ik besluit acuut rust te nemen, stoppen met lopen. De fiets wordt weer uit de schuur gehaald. Omdat de vakantie voor de deur staat ga ik nog niet naar een sportarts. Als ik 1 september weer thuis ben is de eerste afspraak op 2 september met de sportarts. De diagnose is weinig verassend, de pijn is zeer eenvoudig aanwijsbaar. Dat doet de arts dan ook even. Auw. Al snel volgt een verwijzing naar de Fysio.
De Fysio is onverbiddelijk:
- Overbelasting is de aanleiding
- De afwikkeling van de voet is bij mijn rechterhiel meer naar links en bij mijn linkerhiel centraal. Op de afdruk is duidelijk te zien waar mijn rechterhiel het meest wordt belast. De plek is precies de plek van de hielspoor.
- Beide benen vormen een risico door de stramme kuiten, Kan de knieën weinig naar voren buigen
- Verkeerde schoenen
Dat ik rust genomen heb is prima. Dat ik aanwijsbaar minder last heb van mijn hiel wordt beaamd. Dat beeld je je kennelijk niet in. Nu wordt het tijd voor het werken aan oplossingen. Alle oplossingen op het internet worden naar het land der fabelen verwezen. Er zijn geen zalfjes of pillen die helpen. Het enige waar positieve ervaringen mee zijn is de shockwave methode. In een beperkt aantal gevallen, dan moet je denken aan 25-30% helpt de behandeling. Het is onduidelijk waarom het bij de één wel werkt en bij de ander niet. Verder schijnt de behandeling nogal pijnlijk te zijn.
Het actieplan voor mijn blessure is omvangrijk:
- 1) (halve) Zooltjes in mijn gewone schoenen. Een kleine hak wordt erin verwerkt voor het ontlasten van de kuiten. Levertijd 2-3 weken
- 2) Als dit aanslaat zolen voor mijn hardloopschoenen.
- 3) Andere schoenen
- 4) Van middenvoetlander naar haklander.
Ad1) Al heel snel na het eerste consult merk ik verbetering op in mijn hiel. Tijdens de vakantie heb ik weinig schoenen gedragen en achteraf was dat voor de blessure minder goed. Nu ik schoenen ging dragen werd de pijn snel minder.
Ad2) Ik kreeg een psychische opdonder door de volgorde. 2-3 weken levertijd, een aantal weken op de zolen lopen om daarna weer 2-3 weken te moeten wachten. je bent zo een paar maanden verder. Omdat mijn herstel opeens wat sneller ging besloot ik de zolen allebei te bestellen. Een goede keus want vrij snel werd de klacht minder.
Ad3) Ik liep op de Mizuno Wave Rider 10-11. Op zich geen slechte schoen maar te slap bij torsie. Ik had ook de Wave Creation die beter was dan de Rider. Uit de schoenenrange waren twee opties. Brooks of Ascics. Het is de laatste geworden De Ascisc gel nimbus 11. De reden? Ik loop daar iets prettiger op.
Ad4) Het lastigste is het aanpassen van de techniek. Niet verplicht maar het zou in mijn geval beter zijn. Door gebruik te maken van de demping in de schoen belast ik mijn achillespezen minder. Logisch eigenlijk.
Al vrij snel ben ik gaan lopen. Eerst 1 keer per week daarna 2 keer. Korte stukjes en elke dag, met name als je het bed uitstapt goed voelen hoe de belasting gaat. Een zenuwachtige periode. Naarmate het beter ging heb ik de belasting steeds verder opgebouwd tot ik na drie maanden weer op mijn oude niveau zat.
Toen ik geblesseerd was en niet kon lopen besefte ik eigenlijk hoe ik het lopen miste. Hoe heerlijk leek het mij om gewoon een rondje te kunnen doen. Ik heb dat besef goed in mijn gehuegen geprent. Het jagen op PR’s is natuurlijk geweldig maar ik besef me maar al te goed dat ik blij moet zijn met blessurevrij lopen.
Inmiddels ben ik volledig blessurevrij. Uiteindelijk heb ik 2,5 maand helemaal niet gelopen en heb 2 maanden met de rem erop gelopen. De blessure heeft mij dus 5 maanden gekost. 2 paar zolen à € 195,- en een paarschoenen van € 145,-. De kosten voor het consult worden vergoed door de verzekering. De rest (uiteraard) niet.
