Deze week al 5 trainingen achter de rug en de rdl van morgen staat nog te gebeuren. Vier hardlooptrainingen en één masterclass. Alle hardlooptrainingen zijn pittig, maandag een herstelloop van 10k,dinsdag een vdl/rdl op een pittig heuvelparcour 23k, donderdag interval 18k, en vrijdag heuveltraining 8*Emma Pyramide 24k. En toch verteer ik deze trainingen vrij makkelijk.
De Masterclass was een laatste in een serie en vind ik zwaarder dan alle andere trainingen. Deze keer staat conceptuele flexibiliteit centraal. Wederom blijkt dat ik op de schaal ratio/gevoel weer erg duidelijk scoor. Ik ben geen Yvonne Jaspers, gevoelsmens bij uitstek. Dat is niet erg maar als je conceptueel flexibel ben dan kan je makkelijk schakelen en een situatie in een totaal andere context plaatsen. Als Yvonne Jaspers aan Pieter Lakerman vraagt hoe het nu voelt om een bank om te laten vallen is de goede man volkomen van slag. Tja zo had de goede man het nog nooit bekeken, was zelfs niet eens bij hem opgekomen. Bijzonder interview. Het kan je verassende inzichten geven bedoel ik maar.
Ook in het lopen kom je het tegen. De kille rekenaars die beredeneren hoeveel km je moet trainen om een pr te lopen, of de pace in een wedstrijd en de “gevoellopers”. Beide leiden tot hetzelfde resultaat. Lekker lopen en af en toe jezelf verbeteren. Er is geen goede of slechte weg. Geen goed of fout. Beide aanpakken zijn goed. Het is maar net waar je je prettig bij voelt. Je kan het ook omwisselen. In Apeldoorn overheerste de ratio, in Rotterdam het gevoel een kl…. gevoel. Ik ben conceptueel flexibel
