15 april 2007 Fortis Marathon Rotterdam (4:44:00)
De Fortis Marathon Rotterdam 2007
Ik had hier graag verteld over onze successen in Rotterdam. Het is allemaal wat anders gelopen. De Marathon is voor de meesten op een teleurstelling uitgelopen, ook voor mijzelf. Toch kijk ik terug op een geslaagd evenement. Maar laat ik bij het begin beginnen.
De voorbereiding
Voor de marathon ontstond een gezonde wedstrijdspanning. De laatste training op de dinsdag voor de marathon werd een duurloopje met de groep van Joop en Ger. Tijdens maar vooral na de training werd uitgebreid gesproken over de voorbereidingen. Allerlei relevante en minder relevante zaken werden doorgenomen. Moeilijkste punten waren toch nog wel de alcoholconsumptie en de weersvoorspelling. Wanneer mag je je laatste biertje drinken en wat te doen bij de voorspelde hitte. Vol goede moed heeft Anja onze verwachte eindtijden opgeschreven, wisten wij veel.
Zaterdag
Ongeveer de helft van de lopers was zaterdag afgereisd naar Rotterdam. Nadat iedereen zijn hotelkamer had gevonden was het volgende doel de Marathon Expo. Een leuke plek waar de laatste kleding werd aangeschaft en voor een aantal de startbewijzen werden afgehaald. We worden verwend met een tas met goodies waaronder een prachtig functioneel shirt. Op de Expo worden Bram Som en Arnoud Okken geïnterviewd. Leuk ze eens in levende lijve te ontmoeten. Ook worden Wil en Joop door het SBS6 Marathonjournaal geïnterviewd. Later op de avond wordt dit interview deels uitgezonden. “Ja maar, je kunt aan onze buikomvang toch wel zien dat wij niet voor warm weer marathons zijn gebouwd” We kunnen er nog om lachen. Na de Expo door Anja naar een leuk terrasje geleid. De eerste biertjes komen op tafel, de bitterballen hebben het niet gered. Drie atleten bleven sterk en zaten in het zonnetje aan de spa rood. Een deel van de groep heeft deelgenomen aan de pasta party (aanrader!), het andere deel vond een Italiaan die bereid was extra grote porties pasta te serveren. Via een terrasje uiteindelijk weer bij het Hotel beland en bij de naastgelegen horecagelegenheid de laatste biertjes besteld. Deze keer waren er meer atleten sterk.
Zondag
Na een ontbijt in het hotel was het verzamelen bij het Fortis Home. De andere helft van de groep was inmiddels ook gearriveerd. Het Fortis Home is pure luxe. Omkleden in een hotelkamer vlak bij de Coolsingel en het station, gratis drank, gratis eten. Van de organisatie hadden we al loopkleding gekregen. Voor de Marathon was de consumptie beperkt en na een groepsfoto vertrokken we naar de Coolsingel. Ik loop mee met de pacer groep van 3:30 en die verzamelt zich bij het Hilton hotel bij een blauwe ballon. Helaas heeft het Hilton iets ludieks bedacht voor de kinderen zodat er 10-tallen blauwe ballonnen zweefden. Na enig gezenuw vinden we de pacer groep en constateren de eerste achterstand.
De wedstrijd
Het is warm, heel warm. Mijn hartslag is bij stilstand al 15-20 slagen hoger dan normaal. Spanning voor de wedstrijd? 
De kippevel bij Lee Towers blijft uit maar is wel een mooi moment. Ik besluit de eerste 5-10 km aan te zien. Samen met Wim begin ik aan een inhaalrace om bij de pacer groep te komen. Na een km lukt dat en kan de wedstrijd beginnen. Het gaat moeizaam. De hartslag schiet omhoog maar dat is op zich niet vreemd in deze fase van de wedstrijd. Na 7 km blijft mijn hartslag te hoog en besluit ik de pacergroep te lossen, mijn ambities bij te stellen en mijn eigen race te lopen. Helaas blijft mijn hartslag nog steeds veel te hoog en besluit ik de race bij 15 km te staken en er een Fun Run van te maken. Ik stop vanaf dat moment elke 5 km bij de drankposten om vooral mijn hartslag naar beneden te krijgen. Deze aanpak blijkt te werken en zo kom ik relatief eenvoudig bij de 30 km hoewel ik we
l enorm veel tijd verlies. Onderweg tref ik de Ciko supportersgroep en nog een paar bekenden. Zij geven mij elke keer weer een extra stimulans. Fantastisch! Bij het Kralingse Bos krijg ik zowaar een opleving. Er is voor het eerst schaduw en mijn hartslag gaat langzaam naar beneden. Het lijkt of ik alsnog aan de temperatuur wen. Ik ben inmiddels ruim 3 uur onderweg en een tijd van 4:10 is mogelijk. Op km 34 bereikt mij het bericht dat de wedstrijd is gestaakt. Ik geloof het niet en loop door tot ik wordt tegengehouden. Ik krijg een dip, wandel een stukje en besluit de laatste 8 km toch door te lopen. Al is het alleen maar om een beetje bijtijds binnen te komen. Op km 35 zie ik Jan Vullings lopen. Ook bij hem is de geest uit de fles en ik besluit bij hem te blijven. We genieten van het publiek, we krijgen te horen dat er op het verdere traject geen water meer is en gaan uitgebreid poseren bij de fotografen. Op een km voor de finish besluiten we het laatste stukje weer hard te gaan lopen en beleven een paar leuke minuten op de Coolsingel. Het Rotterdamse publiek is geweldig. We komen tegelijk over de Finish geven de Burgemeester een handje en nemen de medaille in ontvangst. Wat een heroïsch moment had moeten worden is ons ontnomen en gelaten beseffen we dat we 42,195 km hebben volbracht. Meer niet.
Afterparty
Als Fortis Ambassador mochten wij introducés mee naar binnen nemen zodat wij met de gehele club de dag konden nabespreken. 
Hier kwam ik pas tot het besef wat een drama deze dag is geworden. Van de 17 lopers hebben er slechts 7 de finish gehaald en een medaille mogen ontvangen. Jeanette en Jan Amato hebben mij verbaasd met supertijden. Jan de Jonge en Ron zijn gewoon goed en lopen (natuurlijk) mooie tijden en Jan Vullings heeft toch maar mooi zijn eerste Marathon volbracht. Grote klasse.Anja heeft net geen PR gelopen. Zelf heb ik de Marathon ook uitgelopen maar ook nu ben ik allerminst tevreden. Tijdens de party blijft mijn lichaam in de hypermode en lukt het maar niet om af te koelen. Ik ga vroeg weg en mis het laatste terras.
Zelfanalyse
Volgens de deskundigen kan je lichaam ¾ liter water per uur opnemen. Ik heb geen idee hoeveel vocht ik ben verloren omdat ik mijzelf niet kon wegen maar ik vermoed meer dan ik kon opnemen. Ik heb liters en liters water verbruikt. Per drankpost zeker 2 gedronken en 3-4 over het hoofd heen. Na de wedstrijd bleef ik maar drinken, ook nog toen ik thuis was. Toen ik naar bed ging woog ik nog steeds 79 kg. Voor mij zegt dat genoeg. Niet de temperatuur was het probleem maar de temperatuurstijging. Het lichaam had geen tijd om aan te passen en compenseerde dat met een hoge hartslag. De wedstrijd was al verloren voordat ie begon. Ik respecteer het besluit van degenen die zijn gestopt. Eigenlijk had het verstandiger geweest als ik dat ook had gedaan.
Tot slot
Hoewel de wedstrijd een deceptie was heb ik genoten van de voorbereiding en het optrekken met de groep. Ik vond het fantastisch om met een CIKO groep af te reizen naar een wedstrijd en wat mij betreft smaakt dat naar meer. Ik heb ook genoten van de sfeer in Rotterdam en ben nu weer een ervaring rijker. De deelnemers aan deze dag willen een revanche. Eindhoven?
Het kriebelt al een tijdje. Ik mis mijn rondje. Toen het gisteren licht begon te sneeuwen en de weersverwachting goed was begon ik mijn boeltje bij elkaar te zoeken. De start is gepland om 8:15 als het net licht wordt. Het vriest licht -4°C, er licht een dun pak sneeuw van een paar centimeter. Ik trek mijn nieuwe wintersokken aan voor de eerste test en ga op pad. Helaas ben ik deze keer niet de eerste. Er is flink wat volk dat het mooie weer aangrijpt om eens vroeg op pad te gaan. Pas na km 7 heb ik het bos weer helemaal voor mezelf. Witte paden met maagdelijke sneeuw. Ik blijf het leuk vinden. Op de tankbaan tref ik 5 herten. Wel wat ver weg voor een foto maar we kunnen de wildkaart weer bijwerken. Hierna zie ik geen wild meer afgezien van wat Schotse Hooglanders. Dat is best wel gek want het krioelt van de sporen. 10 tallen misschien wel honderden sporen van klein en grof wild.
Ik was er niet zo mee bezig maar zag onlangs dat ik deze maand wel erg veel kilometers maak. Op zich wel gek want door het winterse weer zijn mijn RDL’s in het weekend niet erg lang. Ook heb ik deze maand 4 trainingen overgeslagen. Toen ik mij realiseerde dat ik nog 13 km nodig had voor het maandrecord was de keuze snel gemaakt. Dat record gaat eraan! Wederom heeft de club de donderdag training geannuleerd, dit keer in verband met oud jaar. Een sms-sje naar Jan was genoeg om hem deelgenoot te maken van dit heugelijke feit en direct werd een training ingelast. 
we uiteindelijk wel hebben bereikt maar eigenlijk onverstandig was. Spekglad daar in het bos. Via de koningsweg weer snel naar het schone asfalt. De teller stopt op 14,5 km. Op km 13 overschrijd ik voor de deur van onze trainer Wim de magische grens. Omdat we Wim voor het raam in de boeken zien zitten zeggen we hem even gedag.
