Vantevoren had ik mij al bedacht dat 75k teveel zou zijn. Laat ik nu gelijk hebben. Ik denk overigens dat de afstand wel in de benen zit. Denk alleen dat ik vandaag teveel in het rood zou moeten lopen en daar in de trainingsopbouw geen profijt van zou hebben gehad. Kortom prima training, goed gevoel aan overgehouden.
De dag begint al goed als mijn tomtom geen idee heeft hoe ik bij Zwembad Het Ravijn kan komen in Nijverdal. Ik zie hem bijna liggen alleen is er geen afslag. En dat bijna 4km. Ligt er een of andere nieuwe weg, en brug, en tunnel in Nijverdal. Omkeren opnieuw maar nu met google, beter!
Mooi stukje tussen rondje 1 en rondje 2. Wel technisch lopen.
Half uur later dan gepland kom ik om kwart over 8 aan bij het Ravijn. Nog een half uurtje voor de start. Blijkt ruim op tijd te zijn. Bij de rij voor het startnummer staat niemand bij de C :-), behalve dan Bertus die de dames erop wijst dat ik degene ben die het eerste startnummer van de eerste editie van de Sallandtrail heb gekocht. Ik voelde een erelidmaatschap aankomen maar helaas. Vervolgens wees Bertus op mijn buik. Bier? Ik beken. De wedstrijd moet nog beginnen!
Wel een heerlijk samenzijn met allerlei Trailnerds. Zelfs Jet is weer van de partij. Zij had haar schoenen aan de wilgen gehangen vanwege blessureleed maar na een hele serie medische ingrepen die niks hiermee te maken hebben was het leed geleden. Heel gek maar natuurlijk wel heel tof! Ik tref de HAN delegatie. Allemaal snelle mannen, te snel voor mij.
Geweldig mooie doorkijkjes.
Voor de briefing verdiend Bertus een pluim! Zo kort en zo duidelijk. Geniet! Kortste briefing die ik ooit gehad heb. Ik sukkel met Mirjam naar buiten, we gaan niet eens in het startvak staan. Ergens in de buurt van de startvlag is goed genoeg. Voor ik het weet is het kwart voor negen en gaan we. Mirjam weg, Sabine en Carlo weg, Jan, Hans, Christian, Pepijn weg. Struikel ik over Julia. Julia is een zekere factor in trailland. Die staat altijd op aan! Kwebbeldekwebbel, je herkent haar stem uit duizenden. Zelfs als je er een vlaai instopt!
Met 10 graden en lekker zonnetje in de korte broek en korte mouwen.
De eerste 10km zijn zoals verwacht saai, maar zo voorbij. Dat geslinger in het bos is wel jammer. Voor mijn gevoel gaan we 10 keer dezelfde bult op. Aan het eind een post met allerlei lekkers. Deze keer beperk ik mij tot abrikozenvlaai. Ik tref hier Jan (aka MiepMiep) die ik nog ken van mijn Chat’nRun periode heel lang geleden. Ook al leuk. Na de post blijft mijn schoen in de bagger staan en schiet mijn voet eruit. Het kost me nog heel wat kracht om mijn schoen te bevrijden.
Het stuk hierna is een verbindingsdeel met de Lemelerberg. We lopen op een dijkje tussen twee sloten. Mooi stukje maar vreselijk lastig lopen. Ik vrees hier te struikelen omdat de sloot wel erg dichtbij is. Prompt ga ik voorover. De sloot kan ik vermijden maar ik kom weer hard op mijn kniën terecht, shit!
Spoor van de leeuw. Wij doen dat iets sneller!
De lemelerbergdeel van de trail is prachtig. Zo’n 25km over open terrein met vele vergezichten. Op km 30 loop ik bij Mirjam achterop. Huh? Zij zit er doorheen. Het stuk langs het water heeft haar opgebroken en de energie is uit de fles. Ik blijf een kwartiertje bij haar wandelen maar ga daarna mijn eigen pad. Het stuk 35-40 is erg vervelend. Veel asfalt, saaie lange paden door de klei. Hier loop ik achter iemand die een erg steady state loopt en dat spreekt mij aan. Ik houd het goed vol. Na de extra post op km 40 ergens zit hij in zijn rugzak te graven naar een pakkie shag. Hij rookt altijd een sjekkie tijdens de trail. Dat moet ik zien! Maar helaas hij is hem kwijt. Na de finish tref ik hem alsnog met een pakkie shag. O-N-G-E-L-O-F-E-L-I-J-K. Kan het niet laten daar enige opvoedkundige adviezen over te geven, tevergeefs.
Minder mooi stuk. Lange paden waar geen eind aankomt.
Tot de marathonafstand gaat het eigenlijk makkelijk. Hierna moet ik reserves aanboren. Prima want daar wordt je sterker van. Ook ga ik hier door mijn enkel. Niet zo heel hard maar kennelijk toch iets geforceerd in de enkel. Op km 46 krijg ik een dipje. Naast het parcours staat weer eens een afstandsbordje en die suggereert dat we op km 20 zijn. Niks bijzonders maar als ik dat omreken moet ik dus nog 5 i.p.v. 4. Gaat helemaal nergens over maar tussen de oren gaat er iets mis. Ik wandel hier 1 km. Zoveel onrecht kan ik niet aan. Hierna zet ik de machine weer aan en ren gewoon naar de finish. Dat mentale krijg ik slecht vat op.
Did it again!
Na de Finish probeert Bertus mij nog over te halen gewoon de 75 af te maken. Tevergeefs. Ik ben net even iets te brak om het nog te proberen. De laatste kms tref ik nog wel wat atleten die er slechter aan toe zijn dan ik en het toch proberen. Kan daar alleen maar bewondering voor hebben. Eentje haal ik zelfs over? Hij wilde weten hoeveel tijd hij nog had voor de laatste 25. als ik hem dat voorreken gaat hij overstag. En dat terwijl hij er niet heel fris meer uitzag.
Conclusie: Het 25km gedeelte aan de noordkant van de trail is prachtig. Heerlijk lopen in het zonnetje. Dat zorgt voor een goed gevoel. Het lopen zelf gaat steeds makkelijker. De marathonafstand is geen probleem meer, de 50km gaat een uur sneller dan in januari met nu als extraatje 500D+. Op dit moment voel ik me goed bij deze afstand. Ga die de komende periode consolideren. Wellicht ergens in april nog een 50+ en dan zie ik de TdT met vertrouwen tegemoet.
