Met de marathon nog in de benen en de ultra van vrijdag in de agenda lijkt het mij verstandig om het vandaag een beetje rustig te houden. Dat lukt ten dele. Het landschap nodigt vandaag uit om verder te lopen. Was het gisteren een natte koude dag, vandaag is er vorst en sneeuw. Een miniscuul laagje sneeuw, dat wel. Betekent wel dat ik elke plek waar ik kom als eerste loop. Dat houd ik lang vol tot ik ergens bij de brandtoren achter twee mountainbikers aanhobbel. Nederland stroomt massaal uit naar de Veluwe. Zelfs twee politie-mountainbikers staan koffie te drinken met twee boswachters.Het moet niet gekker worden.
De grond is een bezoeking. Bij huis is de grond nog een beetje zacht, op de Veluwe is de bovenlaag stijf bevroren. De ruiterpaden zijn normaal gesproken al een uitdaging maar nu zijn het regelrechte aanslagen op de enkels. Het doet mij wat denken aan de Echappee Belle. Achter de Posbank in het wildreservaat zie ik een vos. Dat is lang geleden dat ik die zag op de Veluwe. Op die plek hangt een doordringende wildgeur en het verbaast mij dan ook niet dat ik oog in oog kom te staan met een groot mannetjeshert.
Op de weg terug is het bijna dringen met de hardlopers en MTB-ers. Kan ze geen ongelijk geven want de Veluwe ligt er prachtig bij. Voor mij is dit echter een reden om op huis aan te gaan.
Al met al weer een goede trainingsweek. Na de strandmarathon ‘gewoon’ de trainingen opgepakt. De donderdagavondtraining sla ik over. Het regent alweer! Ik ben moe en pas. De volgende dag compenseer ik dat weer bij de heuveltraining en ook in het krachthonk gaan bij de meeste toestellen de gewichten één tandje zwaarder. Nu langzaam naar de eerste ultra van het jaar toewerken. Het schijnt te waaien komende vrijdag, alweer!
