De trainingen vragen om een andere aanpak. Het gaat nog niet naar mijn zin. Langzaam maar zeker groei ik weer naar 4 trainingen per week. Maar het valt me zwaar. Op kantoor is het druk, privé een hectische periode achter de rug. De vakantie komt geen moment te vroeg. Het gaat om kleine dingen. Mijn duurloop op de Veluwe wordt een beetje routine. Ik weet op de minuut nauwkeurig waar ik ben. Tijd voor variatie en een trainingsboost. In Januari staat er toch weer een ultra op de agenda. Deze marathon heb ik al eerder gelopen en past goed in de agenda. Kleinschalig, mooie omgeving, redelijk in de buurt. Dus op naar de Besthemerbergmaraton.
Eerste verassing is dat Mirjam S. (sportarts uit Groningen) ook meeloopt. Dat is (veel) te lang geleden. We (ik) klets lekker bij. Mirjam is wat grieperig en wellicht te overmoedig, Zij stapt uit op de 20.
De eerste 15 gaan zoals gebruikelijk redelijk makkelijk. Goede nieuws is dat de pijn in de voeten uitblijft. Voor de gelegenheid had ik dan ook mijn asfaltsloffen aan. Meer demping dan de speedcrossjes. Helaas was er (veel) meer bagger dan vorig jaar zodat de keuze om die reden een beetje twijfelachtig was. Ik mis mijn profiel en glij regelmatig weg.
De marathon is altijd bijzonder omdat de startplek tevens een asielzoekerscentrum is. 
Asielzoekers maken zichzelf nuttig door te helpen bij de organisatie. Op de verzorgingsposten wensen zij ons ‘hard luck!’ We begrijpen de goede bedoelingen. Bij de eerste post neem ik afscheid van Mirjam. Op het 15km punt gaat zij rechtdoor en ik rechtsaf. We komen dan op een bijzonder mooi plekje. Een open terrein in het bos van een paar hectare met alleen gras. De koeien maar ook de hekken ontbreken. Op een talud staat een prachtige boerderij met uitzicht op dit veld. Begrijp nog steeds niet wat de bedoeling is hiervan. Het is overigens niet makkelijk lopen. Tot de enkels in het water, het is nat.
Op km 23 ontdek ik dat de afstandswaarneming daar eindigt. Watskeburt? Het stuk van post 1 (12,5 km) tot post 2 (31,5) is lang en best pittig. Veel blubber en glooiende bospaden. Hier haal ik heel wat marathonlopers in. Ergens op dit stuk vergeet ik de loopscholing. Skippen! Voeten optillen! Tenen omhoog! Ik ga onderuit op een boomwortel van zeker 1 cm hoog. Deze keer maak ik een goede rol en blijft de schade beperkt tot eeuwige schaamte.
Ik durf niet op de teller te kijken. Ik weet dat de post op een boerderij is en die is in geen velden of wegen te bekennen. Ik ben bang dat ik veel minder ver ben dan ik hoop. Toch lukt het mij om een redelijke dribbel te handhaven. Uiteindelijk op de post neem ik mijn krachtvoer. Beetje laat. Gel, cola, bouillon, drop, chips. Water in mijn flesje bijvullen en weer op weg.
De energiebalans is wat verstoord. Vanaf post 2 wordt het harken. De eerste drie km gaan nog redelijk. Nog 8 te gaan! Ik moet nu kiezen. In het rood lopen of een tandje terug. Ik besluit het laatste. De ambitie is kms maken en verder niks. Bij de drie zandverstuivingen besluit ik deze lopend te nemen. De eerste is gewoon nodig. 800m los zand is teveel voor mij. De tweede zandverstuiving heeft een pad en is rennend te doen maar ik besluit hem toch te wandelen. De laatste op km 37 wandel ik samen met Diana uit Alkmaar. Die zit er volledig doorheen en loopt op haar laatste benen. Als zij meldt dat dit haar eerste marathon is moet ik daar erg om lachen. Hoe kun je het kiezen! Toch is zij duidelijk aangestoken door het trailvirus. Ik besluit haar met de laatste loodjes te helpen en zij is zichtbaar dankbaar. Voor mij is de afleiding ook prettig. Goede deal dus hoewel het wel veel tijd kost. Maar dat interesseert me niks vandaag.
We halen de finish en Diana is heel erg blij! Aanstekelijk! Zelf ben ik ook tevreden. De kilometers zitten toch maar weer in de benen. Het ging niet makkelijk het laatste stukje maar ik kon mij er goed overheen zetten.
Na de Finish staat Mirjam te wachten. Douchen wordt afgeraden (koud). De catering is ook wat sober behalve erwtensoep (yuk). We nemen nog even de tijd en zelfs komen er nieuwe plannen! Leuk.
Conclusie:
Dik tevreden. Lekker gelopen tot km 31, hierna op moraal doorgegaan. Prima. De variatie doet me goed. Het zou zomaar kunnen dat ik mijn duurloop ga vervangen voor meer van dit soort initiatieven
2 Responses to 2015-12-19 Run Forest Run Besthemerbergmarathon