De fish potato run. ik heb werkelijk geen idee waarom ik hier aan de start sta. Een asfaltloop (yuk) over een incourante afstand van maar liefst 8 engelse mijl = 12,8 km. Normaal gesproken trek ik daar niet eens mijn schoenen voor aan. Is het dan voor het parcours? No way! Het parcours is een lange rechte weg met in totaal, let wel, 6 bochten. Vier in urk en twee halverwege. Het mooie (whahahaha!!) shirt dan. Zelfs Lot (dochter van) vindt ‘m lelijk De route gaat van Urk naar Emmeloord in de Noordoostpolder. Het uitzicht dan? Nope, links uien en rechts aardappelen. De burgemeester van de Noordoostpolder (jawel!) legt ons voor de start nog uit dat wanneer het droog blijft vanaf morgen het grote oogstfeest gaat beginnen. De aardappelen staan er goed bij en zijn klaar voor de oogst. Geniet dus van het uitzicht. Ik kan er werkelijk niet bij.
Het enigste wat ik kan bedenken is het enthousiasme van Janna en het (meer dan) warme onthaal. De schoonfamilie heet ons warm welkom. De startnummers liggen klaar, heerlijk (zelfgemaakt) soepje en broodjes. Klein incidentje met Maarten die als vegetariër bij een slager komt lunchen. 🙂 Wij ploffen met onze hardlooptassen binnen en claimen de woonkamer. Peter brengt ons heel luxe naar de start en de gehele familie moedigt ons aan langs de route. Super! Verder voel ik mij volkomen verdwaald. Op (!) Urk treffen we een kerkgezelschap waarvan onduidelijk is of die nu een bruiloft of een begrafenis vieren. Het is Nederland maar een stukje waar ik mij toerist voel. De start is in de haven van Urk. Uitzicht op het IJsselmeer en dat geeft toch wel een bijzondere sfeer. Mooi plekje. Het blijkt dat ik als recreant heb ingeschreven. Jan(na) hebben zich ingeschreven als wedstrijdloper. Maarten en ik dus achteraan en Jan en Janna mogen vooraan. De burgemeester telt af van 25 en na 1 mogen we weg.
Mijn ambities voor de wedstrijd? De finish halen. Dat lukt me de laatste tijd niet zo goed. Verder heb ik geen idee. Rustig beginnen en dan versnellen. Ik voel me comfortabel bij een pace van 4:25 min/km (13,5 km/hr) en vertrek daarop. We maken er een tempoduurloop van. Na drie km haal ik Jan en Janna in en trek ik door. Halverwege in Tolbeeke op 28:20. Ik neem mij voor om bij km 8 te gaan versnellen. Ik stel uit tot km 9, 10, laatste stukje om uiteindelijk geheel niet te versnellen. Ik loop een volkomen vlakke race. Een negatieve split van 14 seconden. Ik finish in 56:26 als 161e van de 940 finishers. Janna loopt top 10!! net buiten de prijzen.
De finish doet me een beetje denken aan de midwintermarathon. Maar liefst drie bogen een pas daarna de finish. Denk je dat je er bijna bent weer een boog. Het blijkt dat Maarten zoals verwacht voor mij gefinisht is. Het verschil valt mij mee. Na de Finish worden we verwend met sportdrank, aardappelen en chips. Gratis friet voor degenen die in de rij willen staan. Een mooi feest en het plein is vol evenementen voor groot en klein. Daar kan de Bridge to Bridge nog wat van leren. Het feest blijkt onderdeel te zijn van het pieperfestival dat de gehele week duurt!! Helaas heb ik de reuzepieper langs het parcours gemist. Hoe is het mogelijk! We lopen naar het huis van onze gastouders en worden weer heerlijk verwend.
Conclusie: Het is niet mijn ding, zo’n asfaltrace. Toch heb ik een leuke dag gehad. De sfeer is leuk en gezellig. De familie van Janna heeft ons erg verwend. Het valt mij mee dat ik 8 mijl in een constant tempo kan lopen. De snelheid verbaast mij een beetje in positieve zin. Ik heb veel getraind op langzaam en lang en dit valt mij alleszins mee. Volgend jaar weer? Ik denk er nog even over na. Er zijn er bij die deze deze jubileumeditie (25e) en alle voorgaande edities hebben gelopen. Daar begrijp ik niks van.
