De groene van Edwin (50k)

Het is soms een heel gepuzzel. Ik kies miRoute50jn volgende wedstrijd pas na volbrengen van de vorige. Het is makkelijk je agenda vol te plempen met allerlei moois maar nu dus niet. Voordeel is dat ik beter naar mijn lichaam kan luisteren en dan met name het herstel. Nadeel is dat veel wedstrijden al vol zitten als ik zover ben. De enige wedstrijd dit weekend die een beetje paste was de vuurtorentrail op Ameland. Eerste editie van een 60km trail. Maar zoals gezegd zat de wedstrijd in no-time vol en bovendien had ik geen zin in al dat gedoe met boot en tent etc.

Dus plan B was de Deventer Arnhem trail of mijn verjaardagsloopje. Het is de laatste geworden. Vooral omdat ik gewoon lekker vroeg kan starten en geen gedoe met treinen.  Om 7 uur sta ik weer buiten en worstel me in mijn schoenen. De veter is kapot en dat laat zich niet zo makkelijk herstellen. De motivatie is niet heel erg groot maar ook niet heel slecht. De druk van de aanstaande Bouillonnante geeft de doorslag.

50-1Het is opmerkelijk hoe het in je hoofd werkt. Ik stel me in op een 50km loop en opeens is 15km maar het eerste stukje. Normaal gesproken keer ik hier om en ga weer naar huis. Meestal voel ik de benen dan al. Nu niks van dat al. De eerste 10 gaan wat moeizaam maar daarna gaat het weer als vanzelf. Sinds donderdag (Katja’s bodyscan; verrassend leuk programma!) weet ik dat endorfine de pijngrens verhoogd. Wellicht dat het daarmee te maken heeft want tegen die tijd zijn alle phd-tjes verdwenen en loopt de machine als een zonnetje.

50-2De omstandigheden zijn somber. Het is fris, met een koude wind. Grijze hemel, geen enkel wild gespot, saai. Enige positieve is het feit dat het verrassend lekker gaat. Echt zin heb ik nog steeds niet maar omdat het lopen goed voelt kom ik toch een positieve flow. Nadat ik het rondje Deelerwoud heb afgerond zet ik een muziekje op. Dat helpt. Al helemaal als de zon doorbreekt. Het blijft koud maar de wereld ziet er opeens veel leuker uit.

50-3Ik kruis de Lenteloop. Geen loper gezien, dat zal later zijn. Oja, het is lente! Het lopen blijft makkelijk gaan. Ik kom meer mensen tegen. De Posbank is afgeladen met dagjesmensen. Ook de natuurbeheerders kom ik tegen. Deze keer in gesprek met 4 mountainbikers die van het padje afzijn. Ohoh!

50-4Het is opmerkelijk hoelang het goed blijft gaan. Ik loop best heel lekker. Kan het tempo goed volhouden. Uiteindelijk loop ik het rondje in vijf en een half uur. Voor 50km met 700D+ is dat een prima tijd.

Conclusie: 50km lopen is best een eind. Over 5 weken de dubbele afstand. Vandaag heb ik voor het eerst het gevoel dat het moet kunnen. Ik sluit de training dus af met een goed gevoel. Al helemaal met het besef dat ik vanmorgen moeilijk te motiveren was. Sowieso een goede trainingsweek. Alle trainingen gedaan. Het gaat de goede kant op. Nog iets te zeuren? Ja. Een spier in de lies protesteert een beetje. Dat is de spier die Job altijd overslaat (geen renspier). Te enthousiaste squads maandag.

This entry was posted in Trail, Training, ultra, Ultra, Veluwe. Bookmark the permalink.

One Response to De groene van Edwin (50k)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *