De RunForestRun is een bosmarathon die prima in mijn trainingsschema past. Ik was al aan het zoeken totdat Jan me op deze attendeerde. Hoefde ik niet lang over na te denken. Ik probeer nog een andere Marathonloper te strikken. Zij geeft niet thuis. Wel doet ze een opmerkelijke uitspraak. Wil best 50km of een ultra lopen maar een marathon lijkt me opeens zo ver. Dat beeld blijft bij me hangen. De marathon lijkt mij vandaag ook best ver. Het zit tussen de oren. 
Uiteindelijk zijn we met drie man, en een ciko vrouw als vrijwilliger aanwezig. Jan en Jan- Albert gaan voor de 20, ik voor de hele. Uiteraard een Selfie.De drukte in het startvak is overweldigend. We starten in drie groepen, maar ik herken de groepen voor geen meter. Als de poortwachter zegt dat ik naar binnen mag vind ik het allemaal best. Voor de start lever ik nog een tas met hardloopshirtjes in. Het startgebied is tevens een plek waar asielzoekers zijn geplaatst De organisatie houd een inzameling en zijn erg blij met de kleding. De asielzoekers hebben vaak helemaal niets en zijn hier met de kleren die ze aan hebben gevlucht. Sportkleding is zeer gewild. Dus mochten jullie straks iemand in een Ciko shirtje, bedriegertjes, midwintermarathon enz enz. zien rondlopen. It was me.
Na de start gaat het mis met mijn camera. Die zit helemaal vast in mijn rugzak. Ik loop vandaag met de INOV-8 zak. Ik wil graag ervaren waarom ik hiermee niet meer loop ten faveure van de Salomon rugzak. De rugzak is zeker niet slecht maar een paar dingen bevallen me niet. Het wordt mij weer bevestigd dat dit hem niet is. Hij gaat in de container tenzij iemand zegt dat hij/zij hem wil hebben. Ik stop even om mijn camera te bevrijden. Dat betekent meteen dat ik de laatste ben van het startvak. Prima! Ik heb vandaag het doel om er 5 uur over te doen. Langzaam en sloom.
Het eerste deel an het parcours vind ik redelijk saai en vlak. Veel bospaden, lange rechte stukken. Ik erger me vandaag aan de 20km lopers die continu langsschieten. Soms vind ik die afleiding prima, vandaag stoort het mij. Ik kom niet in een ontspannen modus. Na 15km komt Jan Albert langszij. Hij heeft er zin in. Vervolgens komt er een splitsing. Ik vermoed dat hier lintjes zijn weggehaald want ik kom hierna heel wat 20km lopers tegen die op de marathonroute zitten. De route gaat over een weiland. Kilometers lang! Dit is echt een mooi stuk. Ik moet zelfs slootje springen
Het tempo ligt te hoog voor mijn ambitie maar ik laat het maar zo. Gewoon lekker lopen. Ik krijg na de 20 km de geest en het tempo gaat ligt omhoog. Wellicht vanwege het geaccidenteerde terrein. Veel wandelaars naar boven. Ik haal ze allemaal in. Op km 32 is een post bij een boerderij. Hier staat zo’n beetje mijn hele startvak uit te hijgen. Na een korte stop ga ik verder, het gaat nu net lekker.
Hierna volgens minstens drie zandverstuivingen. Lange stukken mul zand. Dit kost kracht maar zoals gewoonlijk gaat mij dat goed af. Andere spieren die nog niet aan de beurt geweest zijn, denk ik. Inmiddels heb ik stevige muziek aan om mijzelf af te leiden. Het lukt mij niet om in een ontspannen modus te komen. Het lopen gaat prima maar tussen de oren ben ik met van alles en nog wat bezig. Dat moet op het strand echt anders straks neem ik mij voor.
De laatste kms komen alweer eerder dan ik dacht. Ik kijk weinig op mijn klokje. Het bordje 4okm is niet te missen. We gaan heuvelachtig terrein in en ik slinger mij naar de finish. 4 1/2 uur. Een half uur te snel. Ach, het is wel prima. De vrijwilligers halen iedereen onder luid gejuich binnen. Publiek is er niet meer.
Conclusie. Relatief makkelijk gelopen marathon. Best aardig parcours maar ook niet heel spectaculair. Voor een training is hij prima. De afstand is redelijk eenvoudig overbrugt hoewel ik mij na de finish vermoeider voel dan gewenst. Nog 35km verder op de DCURbN lijkt mij vandaag nog ff te ver.
3 Responses to 2014-12-13 RunForestRun Trailmarathon