Het moet zo zijn.

Er zijn zo van die momenten dat je weer even met beide benen op aarde wordt teruggebracht. Je bent druk met je werk, druk met je sport, druk met je gezin. Je vergeet bijna hoeveel geluk je eigenlijk binnen handbereik hebt. Dat soort overpeinzingen heeft iedereen weleens maar heb ik de laatste tijd wel vaker. Komt het door de herfst? Door alle discussies over de hardloopagenda’s van 2014. Door de morrende hardlopers over het afgelasten van de Berenloop. Door de FOMO discussie?

Voor het lopen lees ik een blog van Marjolein over Martin. Marjolein ken ik niet. Martin ken ik uit de trailwereld. Beiden hebben een medisch dossier waar je u tegen zegt. Marjolein is 24, Martin is 46. Beiden hebben in hun lichaam een tikkende tijdbom. Beiden proberen ze te genieten van alles wat ze beleven. Genieten van de vriendschappen die zo ontstaan. Poeh.

Tijden het lopen vandaag ontmoet ik Anne. Anne is een omaatje van naar ik schat een jaar of 80. Zij wandelt elke week over de Posbank. Ik spreek haar wel vaker  Een van haar ontboezemingen is dat zij regelmatig terugkijkt op haar leven en concludeert dat zij alles gedaan heeft waar ze van genoot. Het leven is af.  Dat doet mij denken aan een onderzoek dat ik niet zo lang geleden heb gelezen. Mensen die aan het eind van hun leven zijn toegekomen werd gevraagd wat zij anders zouden doen als ze de kans kregen hun leven opnieuw te leven.  Steevast is daarop het antwoord: meer genieten, meer met de kinderen, meer reizen etc. Nooit zegt iemand, harder werken of meer carriere maken of meer geld verdienen.

Met die levenslessen kijk ik nu naar mijn hardloopagenda. Ik kies alleen nog maar wedstrijden en loopjes die ik zelf leuk vind. Ik kies heel bewust geen loopjes meer onder het mom van FOMO. Een veelbesproken syndroom op de weblogs. FOMO staat voor Fear Of Missing Out. Voorbeeld. Gisteren was de inschrijving voor de Sallandtrail. Een leuke trail die je ‘gelopen moet hebben’. Niks mis mee. De inschrijving startte om middernacht. Tegen de tijd dat het ontbijt geserveerd werd was de trail helemaal vol, alle afstanden. Als ik heel eerlijk ben. Zo bijzonder is die trail nu ook weer niet. Gevalletje FOMO? Ik ga niet. Heerlijk.

Zo ook het hijgere gedoe op Facebook. Erg leuk medium, heb er veel plezier van maar er zit ook een keerzijde aan. Al die mooie leuke dingen die al die anderen doen Met al die leuke mensen. FOMO?  Ik twijfel heel erg of ik dat Facebook nog wel wil. Hierom dus.

Vandaag dus met die bagage drie uur gelopen op de Veluwe. Krijg je toch een heel andere kijk op de beleving. Het lopen gaat nog een beetje stram.  Was het nog maar een week geleden die Beartrail? Een pittige 57km in de benen en ik kan nu alweer zonder klachten genieten van het bos. De afstand die ik loop doet me niks, het gemiddelde doet me niks. De wind, de stormschade in het bos, de modder des te meer. Dat is waar trailrunning om gaat. Hoop dat ik dat dinsdag een beetje kan overbrengen.