Ohm Trail

Deze keer neem ik de maandag na de trail vrijaf. Zo te voelen was dat een verstandige beslissing. De Ohm trail is mijn laatste trainingswedstrijd voor de 4Trails en met 35 km en 1450, 1600 of is het nu 1750 D+ (veel) hoogtemeters een serieuze training. Volgens de bekende formule reizen we met 4 af naar Aywaille, Ardennen. Klein verschil in de reis is de uitnodiging van Marc om een kopje kofie te komen drinken in Valkenswaard. Jacolien slaat haar slag, Stella doet haar best maar moet een keertje terugkomen. Paul en ondergetekende laten het gelaten over zich heen komen. De koffie was lekker.

We arriveren met een heerlijk zonnetje op camping Dieupart, Aywaille. Mirjam en Marjan zijn daar inmiddels ook en ook Julia heeft haar tentje naast die van ons opgeslagen. De camping is erg mooi gelegen naast een klein riviertje. De sfeer op het terras spreekt ons enorm aan en zodoende besluiten we om daar te eten.

We constateren dat Elfique lekkerder is dan Val Dieu maar dat komt mogelijk omdat we de tripple er niet naast gezet hebben. Om een lang verhaal kort te maken. Het was erg gezellig. Na het eten vertoeft een klein comité nog wat aan de waterkant. Het kan, de start is pas om 10 uur!

Na een ontspannen ontbijt is het even puzzelen waar we nu heen moeten voor de start. We zien mensen met startnummers voorbijkomen die allemaal een andere kant opwijzen.  Het blijkt dat de start naast de camping is :-). De lucht begint wat te betrekken. Een deel breekt de tent af, zelf laat ik hem nog even staan. Fout! Om 9 uur breekt de hemel open.

We proberen wat te schuilen maar besluiten uiteindelijk maar naar de start te rennen. Daar treffen we Rene die vandaag zou afreizen. Zelf worden we ik steeds kalmer, de organisatie lijkt steeds onrustiger te worden.

De start is uitermate relaxed, zie foto. Een official roept iets in een microfoon, uiteraard in het Frans. We hebben werkelijk geen idee wat hij zegt. We vangen iets op over gevaarlijk.

We raken wat verdeeld in het startvak. Zelf sta ik helemaal achteraan. Dat is de plek die al genoeg zegt. Geen gekke dingen doen, lekker lopen. Na 5 minuten sta ik met Jacolien al muurvast op glibberende hellingen. Het regent nu onafgebroken. Stortbuien wisselen af met miezerbuien. Zo zal het de gehele dag blijven. Het parcours is zeiknat, vette klei. Zelf ben ik al snel doorweekt. In het begin is dat geen probleem omdat de temperatuur vrij hoog is. Aan het eind koelt het af naar een graad of 12 en dat was toch wel fris.

Het aantal hoogtemeters is fors. Het exacte aantal kom ik nooit te weten. Het zit ergens tussen de 1450 en 1750. Wie het weet mag het zeggen. Ik neem mijn stokken vandaag dus mee en dat was geen verkeerde keus.

Ik loop een klein stukje met Jacolien op maar blijkbaar loop ik ietsje sneller en haar ben ik snel kwijt. De eerste 10km gaan niet zo soepel, het zal de alcohol wel wezen. Vanaf km 10 komt de kracht en loopt het als trein. Ik haal Rene in en ook hem raak ik kwijt. Verderop gaat ook Julia eraan. Ergens op km 15 haal ik ook Stella bij. We zijn vandaag aan elkaar gewaagd en besluiten al snel samen op te lopen. Er volgt een pad langs een rivier waar we vele malen overheen zullen gaan.

Soms met een bruggetje, nou ja brug. Omgevallen boom. Soms er gewoon doorheen. Niet zonder risico overigens. Een van de deelnemers glijdt uit en valt in de rivier. Loopt goed af, waarschijnlijk door het aspirientje van Jacolien. Wat die trailers allemaal niet meesjouwen.

Het grote genieten is begonnen. Modder, regen, mooi parcours, zwaar, samen oplopen. Een enkeling probeert tevergeefs bij ons aan te klampen maar helaas. We moeten er voor werken maar blijkbaar zijn we toch sterk genoeg om velen achter ons te laten. Niet bewust maar geeft wel zelfvertrouwen voor de dingen die nog komen gaan. Het beschrijven van de wedstrijd gaat mij moeilijk af. De gehele route heb ik geen idee waar ik ben. De uitzichten zijn wat betrokken. Eigenlijk zie ik vandaag vooral mijn voeten en de grond die passeer. Het is continu alert lopen. En toch geniet ik volop. De geur van gekapt hout. Modder, stenen, water. Meer is vandaag niet nodig. De finish komt betrekkelijk snel. We komen allen redelijk tegelijk binnen.

We hebben een bon gekregen voor warme worst met brood en salade. Mjum. Hierna volgt een deel kampeerervaringen die mij elke keer doet realiseren waarom ik dit niet wil. Zeiknat douchen, modder, proberen droge kleren aan te krijgen. Proberen warm te worden. In zeikende regen je tentje inpakken.  Maar het is een detail die het plezier van dit weekend absoluut niet kan bederven.

conclusie: Wederom een topweekend. De trail is geweldig, het parcours is meer dan uitdagend. De sfeer is typisch Belgisch. Was de stuwwaltrail ‘pittig’ deze is gewoon zwaar. Ik doorsta de beproeving relatief simpel en dat is mooi. De 4Trails wordt nog een uitdaging maar als ik dit kan zou het in de Alpen ook moeten kunnen.

Foto’s