Oh,oh wat een heerlijk loopweertje. Ontzettend jammer dat dit beloofde weer er niet gisteren al was. Tsjee wat kan je hier vrolijk van worden.
De trainingsweek stelt wat volume betreft niet veel voor. Een schamele 55km. Voornaamste reden is een het zoeken naar de balans tussen werk en privé. Het weer helpt ook niet mee. Aan het eind van de week ben ik gewoon moe. Het was donderdag heerlijk weer en na het werk ben ik in de tuin in slaap gevallen.
Zondag ging mis omdat het guur, koud en winderig was. Ik kon me er niet toe zetten naar buiten te gaan. Het is constant zoeken naar de balans. Schrale troost is dat het wel om ‘kwaliteitskilometers’ gaat. Van de 55 zijn er 30 alleen maar heuvels. Als ik een beetje smokkel dan kan ik vandaag nog meetellen als ‘shockkilometers’. Trainen met zware benen. De eerste kilometers loop ik als een natte krant.
De heuvels kom ik niet op. Na 10 kilometer bij de Highlander vindt er een verandering in de benen plaats. Ook het stuk in de zon en de muziek die ik dan opzet helpen daarbij. Het kerkepad is dik genieten. Ik verschalk nog een hert. De garmin geeft 22km aan. Meer dan zat. Als ik thuis in de tuin nog wat oefeningen doe val ik weer bijna in slaap. Wat kan lopen toch heerlijk zijn.
