De marathon van Parijs begint vandaag op 4 uur ‘s-ochtends. Ik wordt wakker en kijk op mijn iphone (wekker) en zie dat deze uit staat. Batterij leeg? Hij ligt aan de oplader aan mijn laptop. Wat gepruts en een uurtje later blijkt dat ook het stekkertje er niet goed in zat. Om 10 voor zeven lig ik dus klaar wakker in bed en is de iphone voor 35% opgeladen. Shit. De batterij van het fototoestel is ook al leeg. Ik besluit dan maar geen foto’s te maken. Wel zo rustig. Om 10 over 7 zie ik mijn zwager nog steeds niet bij het ontbijt. Heeft ie zich verslapen? Blijken er twee restaurants te zijn. Pfff Enigszins onrustig prop ik een ontbijt naar binnen. Het lukt ons om half 8 de deur uit te zijn.
Buiten is het koud! Gure wind een graad of 6. In de metro is het gelukkig warm, en stervensdruk! We gaan eerst naar de Avenue Foche om onze kleding kwijt te raken. De Avenue heeft 3 metrostations en we kiezen de achterste, fout!! Wandelen! We vinden de kledingafgifte en raken elkaar nu al bijna kwijt in het gedrang. Tenue van de dag. Korte broek, korte mouwen, sleeves en nike free. Goede keuze maar voorlopig is het koud. Plasticje van de organisatie helpt wel iets.
Hierna wandelen naar de Champs Elyssee. Wat een mensen!! Mocht iemand angst voor menigten hebben dan raad ik deze dringend af aan deze marathon mee te doen. Zelfs ik had na de wedstrijd helemaal genoeg van al die mensen. Kreeg het er echt benauwd van!
Jacques staat in startvak Roze, ik in Blauw. Het startvak is enorm maar de ingang is 1 persoon breed. Veel te klein. Ik klim net als vele anderen door een restaurant over plantenbakken en beland 5 minuten voor tijd in het startvak. Zoals bekend houd ik daar helemaal niet van. De menigte is gigantisch. Als het startschot valt wordt het ACDC nummer gespeeld Highway to Hell. Ook een TAR nummer. Na 10 minuten mag ik de start passeren.
Ik ben behoorlijk koud dus het tempo is laag en ik loop met de menigte mee. Ruimte genoeg. Ik sta in startvak 3:30 en tot mijn stomme verbazing zijn alle mensen om mij heen atleten die exact 12 per uur lopen. Ik loop ongemerkt gewoon mee en dat bevalt me eigenlijk wel. We rennen over place de la Concorde waar Sarkozy vanmiddag ook nog een speech geeft vanwege de aanstaande verkiezingen. Er staat een groot podium en stoelen. Daar zal de organisatie blij mee zijn geweest. Not! Place de la Bastille in 26 minuten (5km) Op naar de Bois de Vincennes. 10km in dik 51 minuten. Het gaat allemaal redelijk makkelijk en ik besluit het tempo maar te handhaven. km 15 in 1:15 en de halve in 1:45.
Het publiek is geweldig. Overal staan mensen. Overal is muziek. Opvallend vind ik dat er een flink aantal teams meelopen die een gehandicapte in een rolstoel meeduwen. Vaak een kind. Ook heb ik minstens 3 blinden zien meerennen. Fransen reageren daar heel positief op. Door het parcours zie ik veel publiek twee keer. Die steken even door denk ik. De pompiers (brandweer/hulpverlening) zijn massaal uitgerukt met brandweer autos naast het parcours al dan niet met uitgeschoven ladders. Ook lopen er veel pompiers mee. We lopen langs de Notre Dame, langs de Seine en daar zijn wat tunnels. In de tunnel beginnen er een aantal spontaan een Wave van geluid. Je hoort het geluid op je af komen en over je heen. Kippevel! Het parcours is hier bepaald niet vlak en op de hellinkjes haal ik 10-tallen in.
Op km 30 meen ik dat het toch wel erg zonde zou zijn als ik niet binnen de 3:30 zou finishen en de turbo gaat aan.
Rond de 13 per uur gaat het nu. We komen langs de Eiffeltoren en gaan richting de Bois de Bologne. Een wat minder spectaculair stukje met keiharde kasseien. Daar loopt het bepaald niet lekker. Dit gaat ten koste van het tempo maar inmiddels heb ik al zoveel marge ingebouwd dat dit wel goedkomt. Ik Finish in 3:28:04 en daar ben ik heel tevreden mee.Veel harder dan ik van plan was maar het ging zo makkelijk. Na de finish voel ik mij eigenlijk prima, krijg een knalgeel finisher t-shirt en ook nog zo’n medaille en de job zit erop. Het kost de nodige moeite het atletengebied uit te komen omdat de atleten de ene kant oplopen en de aanhang de andere kant. Dringen dus. In deze menigte lukt het mij toch Monique en de kinderen te vinden en gaan we terug naar het hotel.
Op de weg terug naar huis komen de berichten binnen van de Rotterdamgangers. Drie PR’s maar liefst. Marlies loopt een supertijd van 3:32. JAn een PR van 3:43 en Jeroen een eerste marathontijd van 4:19. Richard doet er 3:17 over. Netjes!
Conclusie: De Marathon van Parijs is een belevenis. Het parcours is prachtig en afgezet. Hoe vaak krijg je de kans over de Champs Elyssee te lopen. De wedstrijd zelf liep als een zonnetje. Zelden met zoveel macht een marathon gelopen en dan toch fit te finishen. Dat de tijd niet nog sneller was had meer te maken met de dagen ervoor en het idee rustig aan te doen. Wat ik tegelijkertijd indrukwekkend vond maar ook weerstand oproept is de gigantische menigte. 40.000 lopers is wel heel erg veel.
One Response to Marathon van Parijs