’t is (voor) niks Marathon

’t is voor niks Marathon. Ik ga met geen enkele verwachting naar Geldrop. Lekker lopen en dan maar zien welke eindtijd daarbij hoort. René kan er helaas niet bij zijn. Hij is verstandig. René ik kan nu uit ervaring melden dat het parcour beslist geen goed gedaan had aan je voeten. Dus goede keuze.

Vlak voor vertrek kreeg ik nog bericht dat Paula in plaats van Ohlne Spa Ohlne toch hier zou verschijnen. Ook al weer verstandig. Gert loopt de 30 en Paula vergezeld hem maar niet zomaar natuurlijk, dat heeft een prijs. Een prijs die Gert graag betaald.

We gaan op de foto met de persoon die het startschot geeft. Zwarte piet heeft zijn verkeerde schoenen aan anders had ie zo meegekund. Achteraf blijkt Gert volstrekt respectloos met de goedheiligman omgaat. Gelukkig loopt hij incognito anders had hij beslist in het boek terecht gekomen.

De wedstrijd gaat over de Peel. De peel is erg droog en daar hebben wij nog geluk mee. Ik loop op mijn gevoel en loop deze keer met Frans mee. Het tempo ligt op een 12 per uur. Het loopt allemaal weer erg makkelijk en redelijk relaxed kom ik de eerste km door. Na 10 km ben ik Frans opeens kwijt. Meestal zit hij voor mij maar vandaag niet.

Ik trek door tot een km of 26-27 en merk dan dat ik dat geen 42 km ga volhouden. Het tempo moet terug. Met een km of 10-11 loop ik de Marathon uit zij het dat ik het steeds zwaarder krijg. Ligt het aan het parcour? Veel Mul zand. Waren die hellingen in het begin ook? Op km 35 loop ik voorbij een kerel die volledig underdressed is en zichzelf keihard is tegengekomen. Het gaat goed met hem zegt ie, maar zo oogt hij niet. Hier krijgen we ook nog eens een bui over ons heen. Het wordt bikkelen en ploeteren.

Hier komt de mentale training van Jan om de hoek, ook de woorden van Ed (Marathonplus) komen meermaals door mijn hoofd. Ik overwin mijzelf en het tempo blijft er enigszins in maar ik heb het zwaar. De finishlijn passeer ik op 3:41 maar het kan ook een minuutje schelen. Het wachten op Frans duurt lang en ik heb het koud. Ik koop een kop soep en trek mijn warmtedeken om mij heen. Na een half uur ga ik naar binnen. Te koud. Volgende keer maar anders regelen.

Tja wat kan je van deze marathon zeggen. Het parcour is zeker mooi. Tot km 27 heb ik er zelfs van genoten. Mijn wedstrijdopbouw was slecht. Ik weet toch inmiddels beter maar mijn eindtijd is aardig. Waar ik vandaag tevreden over ben is dat ik de wedstrijd uitgelopen heb terwijl mijn benen iets heel anders riepen. Dus al met al redelijk tevreden.

Was wel weer heel gezellig aldaar. Weer veel mensen getroffen en ook was er weer taart gebakken. Dat moet Petra geweest zijn. (bedankt was lekker) Leuk dat wereldje van Marathon liefhebbers. Ook heb ik weer geluk met de Tombola. Deze keer een keukenschort van ” The beertender”

Tot slot. Onderweg nog gesproken met iemand die de IJsland-7-daagse heeft gelopen. Toevoegen aan het lijstje?

 

 

This entry was posted in Training. Bookmark the permalink.

5 Responses to ’t is (voor) niks Marathon

Laat een reactie achter op wim Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *