Sinds ik mij toeleg op de langere afstanden komt het er gewoon niet van. Een halve Marathon loop ik niet zo vaak maar die van Egmond blijft leuk. Ook dit jaar ben ik weer van de partij, voor de vierde keer. Net als de vorige keer loop ik vandaag een PR op de halve. Deze keer gaat er anderhalve minuut vanaf. Super natuurlijk maar sinds ik de PR jacht heb verlaten en meer probeer te genieten van de wedstrijd vind ik het niet meer zo belangrijk. Maar goed, deze keer ga ik voor een snelle tijd en dat is ook wel weer eens leuk.
Met 10 man sterk vertrekken we vanuit mijn huis. Ik ben “coach voor een dag” dus alle atleten krijgen natuurlijk koffie voor vertrek. Om strak half negen in de auto en TOMTOM brengt ons feilloos naar Heiloo. In de bus naar Egmond ontdek ik dat ik mijn chip vergeten ben. Gelukkig heeft Marlies er twee en ik mag haar speciale Marathon chip van New York 2005 lenen. Aan haar oogjes kan ik zien dat dit een bijzondere gunst is. Nogmaals bedankt M. Ik ben er heel zuinig op geweest. Bij de helpdesk omgezet en ik kan er weer tegenaan. Ik start als wedstrijdloper en om 25 minuten voor tijd ga ik mijn tas afgeven om daar vervolgens 10 minuten (!) mee bezig te zijn. Het inlopen gaat in aangepaste vorm en tegen de tijd dat ik in het vak sta wordt het startschot al gegeven.
De eerste kilometer is dringen. De 4:36 vind ik nog meevallen. Hierna gaat het beter en na een km of drie is daar dan het strand. Ik kijk er naar uit. Zoals gewoonlijk valt het strand mee. Ik raak in een heerlijke trance en loop hier heerlijk. De km gaan hier in 4:30. Even word ik verstoord door een trap tegen mijn schenen. Dat doet goed zeer. Voor ik het weet is het strand alweer voorbij. De strandopgang stelt niks voor maar in de eerste duinen moet ik toch even herpakken. Een pittig stukje. Na de duinen moet het tempo omhoog maar dat lukt minder goed dan gewenst.
Waar ik vorige keer makkelijk naar de 4:20 schakelde moet ik er nu voor werken. Het is behoorlijk warm. Voor mijn gevoel loop ik makkelijk maar versnellen gaat niet. Ik besluit mijn gevoel te volgen. Dat gaat goed maar ik heb geen idee meer van het tempo. Ik besluit na de bloedweg diep te gaan maar waar blijft dat vermaledijde ding. Pas na km 19 passeer ik dat bultje, meer is het niet. Daarna gas! Tenminste dat denk ik. De laatste 600 m wordt aangegeven en nu is het alles of niks. Ik klok 1:34:06 en dat is wederom een pr. Dat voelt goed. In mijn leeftijdscategorie wordt ik 57e. Net buiten de prijzen maar niet slecht toch?
Er lopen vandaag meer ciko-ers. Van mijn team lopen er 9 een PPR en twee een PR. Bijzondere aandacht is voor Maarten. Een tijd onder de 1:30 Netjes hoor. Tja en Ton die frummelt er gewoon een 1:27 uit en is al gedoucht als we in de sportzaal komen. Ook Peter even in het zonnetje. 1:47 is op 2 minuten na zijn target. Als coach ben ik heel tevreden. Er is hard gewerkt, niet gezeurd. Het woord pijntje is slechts sporadisch gevallen. Tijdens de wedstrijd is er niet gewandeld. Kortom en zeer sportief en geslaagd optreden. Slechts een minpuntje. Het kleding advies. Korte broek, is slecht opgevolgd. Ik bespeurde zelfs handschoenen en mutsen. In de duinen had menigeen spijt.
Na de wedstrijd gaan wij uiteraard niet direct naar de bus maar zoeken we een lekkere kroeg op. Valt niet mee. Als we om 17:00 dan eindelijk bij de auto zijn sluiten we op de A9 netjes in de file aan om daar 45 minuten later weer uit te komen. We gaan lekker met zijn allen naar de chinees in Sonsbeek en tot mijn niet geringe verbazing gaat alles op! Behalve de kip. Die heeft een dioxinesmaak die niemand vertrouwd. Het was weer een mooie dag.
