Les 4 Cimes, Battice, Land van Herve

Les 4 Cimes du Pays de Herve

32,8 km, 3:09:53, 742 hm

Frans heeft me vorig jaar lekker gemaakt met deze wedstrijd. Moet je echt doen, is leuk. Zo gezegd zo gedaan. De inschrijving was snel geregeld dus ik start vandaag met nummer 102. Op de foto een happy face. Het is weer gelukt. Zonder noemenswaardige problemen de loop volbracht maar makkelijk was het zeker niet. Ik heb het loopje onderschat terwijl de waarschuwingen toch overduidelijk aanwezig waren. De organisatie is nogal enthousiast over het hoogteprofiel en op elke folder wordt de zwaarte van de wedstrijd bejubeld. Het hoogteprofiel is op posterformaat opgehangen in de starthal en ook verschijnt hij op de T-shirts die je daar voor een prikkie kon kopen. Maar niet gedaan. Daar heb ik er al wat van.

Om half 8 staat Frans voor de deur. De rit kost ons twee uur en dat valt nogal mee. Het parkeren is lastig want tegelijkertijd is er een Brocante in het centrum. Elke bewoner heeft zijn oude rotzooi meegenomen en biedt die te koop aan. Zullen we… Nee we slaan de markt over. In de hal is het beregezellig. Op lijsten zoeken we ons startnummer op die we vervolgens mogen ophalen bij een aantal dames. We twijfelen over kledingkeuze. Het zal niet zo zijn. Het is 13 graden, bewolkt, met af en toe een zonnetje. Om kwart voor elf verzamelen op het plein en daar treffen we dit:

Aan de start van de wedstrijd worden we opgewacht door een trommelaarsgroepje die probeert de sfeer wat te verhogen. Zij brengen ons naar de startplek een paar honderd meter verder. Zodra wij daar arriveren worden we weggestuurd. De trommelaars gaan nog even door en als ik na een uurtje of drie finish staan ze nog steeds te trommelen.

De wedstrijdstart is wel bijzonder want na de start is het meteen een kilometer downhill. Oppassen met die koude spieren. Als ik naar beneden ren heeft Frans een iets hoger tempo en loopt hij een stukje voor me. Gaan we bergopwaarts dan ben ik iets sneller en dan haal ik hem weer bij. Dat gaat zo een tijdje door maar op gegeven moment ben ik Frans kwijt om hem pas weer bij de Finish te zien. De eerste heuveltjes nemen we met de zg koffiemolen techniek. Kleine pasjes en hoger ritme. Gaat allemaal erg soepel. Het weer is lekker, ik krijg het warm. So far so good. Op km 10 komen we voor het eerst water tegen. Op de weg wel te verstaan. Het water stroomt over de weg naar beneden en het is bijna geen doen om droge voeten te houden. Het gaat op en neer. In de hele wedstrijd zitten twee vlakke kilometers. Wie ze weet te vinden mag het zeggen.

Op km 14 gaat het even mis. We worden over een smal landweggetje gestuurd. Dit weggetje is één grote baggerzooi. Zand en water maakt modder en stuur daar 1000 lopers overheen; succes gegarandeerd. Ik ontwijk wat modder maar mijn voeten glijden onder mij weg. Geen houden aan en ik zit met mijn R..t in de bagger. Gelukkig gaat het hierna regenen 🙂 dus dat spoelt lekker weg. Op km 18 bij de ravitaillering zoek ik langs de weg een mooie struik uit. Ik stap in het gras om vervolgens tot mijn enkels weg te zakken in het water. Zo als mijn sokken nog niet nat waren dan is dat nu zeker het geval.

Op km 25 ongeveer komt er een dip. Vanaf km 15 zijn we alleen nog maar aan het klimmen en ik begin moe te worden. Op de stukjes die enigszins vlak zijn staat nu een stevige wind, natuurlijk tegen. Bij een post neem ik deze keer een beker sportdrank. Gatverdamme wat een bocht. Het helpt niet bij de misselijkheid die langzaam weer opkomt. Het zal toch niet waar zijn. Vandaag heb ik werkelijk helemaal niets geks gegeten. Ontbijt, twee boterhammen pindakaas en een kop koffie.

De Finish is een beleving op zich. Heb je net 32 km staan zwoegen doemt voor je de helling op die we bij de start zo fijn vonden. Erg steil en lang, alweer. Het lukt mij rennend te finishen maar op het randje. Ik wordt verwelkomd door de speaker en de barcode op mijn startnummer wordt gescand. Zal wel een brutotijd worden want aan het begin niets van dat al. Op een balkje zit Frans. Hij is drie minuten eerder gefinishd. Wij overzien onze goodies bij de finish. Een blikje met een veels te zoet rood drankje erin, een plastic gevuld met water en een pakje Yoghi drink. Geen van deze versnaperingen kan mij bekoren. Ik geef ze terug aan de organisatie.Waar we wel voor kwamen was natuurlijk deze beloning.

Helaas slaat de misselijkheid onverbiddelijk toe. Het biertje smaakt fantastisch maar mijn maag weigert dienst. De casse croûte lijkt me heerlijk maar niet nu. Hij gaat mee in een doggybag.

Update: De casse croûte is inderdaad erg lekker. Vanavond als dessert met een lekker glas port. Lekkere kazen met een perenstroop. Begrijp alleen de cocos-makronen niet. Maar die gaan weer goed samen met koffie.