Herfst

7 november 2010, 30,7 km, 3:00 uur, 152 bpm

Het moet er maar weer eens van komen. Een afstand van plus 30 km. Komend weekend staat iets vergelijkbaars te wachten en het lijkt mij zinvol om in een trainingsomgeving maar eens te voelen hoe het gaat. Het rare is dat wanneer je, je daarop instelt het helemaal niet meer zo ver lijkt. Door een overbelaste agenda dit weekend stap ik pas om kwart over negen de deur uit. Het bos is weer veroverd door MTB-ers. Maar dat weet ik van tevoren dus het valt allemaal wel mee. De eerste 15 km ontwijk ik de plassen nog een beetje maar al snel blijkt dit onbegonnen werk. In het vervolg er weer dwars doorheen. Wel zo makkelijk.

Ik heb mij voorgenomen de Marathonplus wedstrijden, dwz afstanden vanaf de marathon,  in clubkleding te verschijnen. Mocht er ooit nog clubkleding van CIKO komen dan zal ik alle afstanden korter dan de marathon  in die kleding lopen. We wachten af. Ik moet zeggen dat Eric en consorten van Marathonplus dat netje geregeld hebben. Bij sport-inn in Zutphen kon ik kleding passen die van tevoren was geselecteerd. Marathonplus loopt in Craft kleding. Niet zo heel veel ervaring mee maar over het algemeen prima spul.  Ik verwacht ook van de vereniging dat zij kleding uitkiest waar je zonder probleem lange afstanden in kan lopen. Maar goed. Donderdag was ik voor mijn werk in Zutphen. Kleding gepast en besteld. Frans B de eigenaar van de zaak geeft advies en zal de kleding laten bedrukken. Vrijdagmiddag kreeg ik telefoon dat het klaar was en gisteren de boel opgehaald. Les 1 van het lopen van een marathon is dat je nooit aan de start moet verschijnen in kleding die je niet hebt uitgeprobeerd. Dus vandaag maar meteen aan de slag. Omdat ik over twee weken een Marathon bij plus 20 graden loop dus korte broek en singlet. (En een thermoshirt, dat wel). Vooral de tight bevalt mij erg goed. Erg licht en elastisch. De laatste tight die ik ooit gekocht heb is al een paar jaar oud, daar is de rek wel uit en het verschil is goed te merken.

Op de laatste 10 km tref ik Wim die ook bezig is de alcohol uit het lijf te lopen. Ik herkende hem van ver aan zijn loopstijl (grappig he) dus ik keerde op mijn schreden terug. Wim was kennelijk onder de indruk van het nieuwe pakkie, of was het iets anders? In ieder geval moest er een foto gemaakt worden. Mijn traject gaat nog een stukje door de bagger en Wim pakte dat sportief op en liep gewoon mee. En dat met zijn mooie nieuwe nog glimmende schoentjes. Kortom het was weer een genoegen in het bos.

De training gaat voorspoedig en het lijkt erop dat we volgende week naar Battice gaan. Desnoods stap ik halverwege uit of zo.