Het zit er weer op. De zesde deelname aan de halve marathon van Egmond. Tevreden? Ja en nee. Mijn optreden in deze halve marathon is de slechtste ooit. Toch loop ik beter dan van tevoren met mezelf afgesproken en slaag ik er weer in sinds lange tijd op een stevig tempo een langere afstand te volbrengen. Ik ben dus tevreden met het behalen van het dagdoel. De vorm komt met stapjes weer terug en dit is er weer een voorwaarts. Maar in mijn achterhoofd knaagt er toch iets.
De beleving van de dag zelf is weer prima. Wederom ga ik met een leuke groep hardloopmaatjes naar Egmond. Er is geen wedstrijdspanning. We kennen Egmond. We hebben tijd voor elkaars verhalen. We zijn hier niet voor een prestatie maar voor een leuke dag. Dat lukt weer prima. Ik denk zelfs dat als we niet zouden lopen we een leuke dag zouden hebben. Het strand ligt er geweldig bij. Aflandige wind geeft een kalme zee. Er zijn berichten over een bultrug. Ik geniet van het strand.
Vandaag loop ik met een simpele opdracht naar mezelf. Uitlopen op tempo. Ik tref Jacolien die samen met Rene voor een tempo gaan die ik wel wil proberen. Toch iets harder dan een duurloop maar niet te gek. Het zijn mijn maatjes voor de 80MBM.
Op het strand raak ik ze alweer kwijt en ga op eigen gelegenheid verder. Voor ik het weet ben ik in Castricum. In de duinen gaat mijn tempo iets omhoog en die van de lopers om mij heen naar beneden. Hier voel ik mij prima en er begint een enorme inhaalrace. De hellingen gaan mij beter af en dat voelt goed. In een trance loop ik de wedstrijd uit. Ik ben vooral met mezelf bezig en krijg erg weinig van mijn omgeving mee. Ik moet ervoor werken om het tempo vast te houden. Ik finish redelijk fit maar realiseer me dat ik niet veel harder had gekund. Ik loop gemiddeld 11,5 km/hr en daar hoort een tijd bij van 1:49:08. Maar liefst 19 minuten langzamer dan de vorige keer.
De dag wordt besloten met een traditionele borrel in cafe de Klok (inclusief blaaskapel) en een Chinees in Sonsbeek. Marlies schrijft het heel treffend. We zijn van de traditie en gewoontes. We voelen ons daar prima bij. We kunnen de Chinees van 2014 alvast reserveren.
Conclusie: Ik moet tevreden zijn met het resultaat, maar ben het niet. Ik geniet van de dag, de wedstrijd, het strand en mijn maatjes. Al met al een prima dag maar met een randje. Niet te lang bij stilstaan.
Hee, ultra-E! Jammer dat je wat gemengde gevoelens hebt over (je prestatie in) Egmond. Niet nodig natuurlijk, beschouw het als een duurloopje zou ik zeggen, maar dat kun je zelf ook wel bedenken.
Ik vond het in elk geval hartstikke leuk je te zien en te spreken, en zelfs een paar kilometer samen op te lopen – en dat nog wel bij zo’n ultrakort loopje, en dan nog geen trail ook, wie had dat gedacht.
Het onversneden genieten komt heus weer terug hoor; geduld, geduld.
Hoezo MOET je tevreden zijn. Resultaat is minder belangrijk dan genieten. Enjoy!
Analoog: Een PR op de marathon is uiteindelijk minder belangrijk dan de herinnering aan een mooie loop. Zie de 3 foto’s hierboven!