Lekker Weg

2 0ktober 2010; Marathon, 4:03

Vandaag ga ik met een opdracht naar Zoutelande. Een Marathon lopen maar als training. Doel rustig aan, heel blijven, onder de 4 uur. Missie geslaagd denk ik hoewel de tijd net niet onder de 4 uur gaat. De dag begint met een enorm eind reizen. Ik arriveer ong kwart over negen, ruim op tijd voor de bus. De parkeerplek is naast de sporthal waar we straks kunnen douchen en een paar honderd meter van de bussen af. Ideaal dus. Op weg naar de bus hoor ik een stem die net zo klinkt als hij schrijft. Dat moet Rinus zijn. En ja hoor, samen met zijn maatje Mo. Bij de bussen zijn ze weer snel uit het oog verloren. In de bus spreek ik Paul uit Bergen op Zoom die voor de tweede keer meedoet. Hij geeft mij wat tips. Ik zie hem later in de verte na de finish behoorlijk uitgewoond naar de auto strompelen. Eenmaal in de sporthal lijkt het wel een soort ontmoetingsdag. Eerst tref ik Chris van Beem. Van beroep trailrunner. Daarna komt er nog een enorme meute webloggers. Teveel om op te noemen. Vlak voor de start vindt  er nog een fotoshoot plaats. Je zou bijna denken dat het Olympisch team zich presenteert.

De wedstrijd begint een beetje ingewikkeld. Eerst 12 keer de bel dan mag het nog niet en dan na 15 seconden nog een keer bellen en een pistoolschot en dan mag het. Eerst een stukje bos en al snel zijn we in de duinen. Ik had mijn trailschoenen wel aan kunnen doen. Dan het strand op richting Oosterschelde. De eerste km zijn voor mij het belangrijkst. Het voelt allemaal goed dus we kunnen los. Het tempo wordt gezocht op gevoel en dat wordt een 5:30/km Het loopt heerlijk en ook de Oosterschelde kering wordt eenvoudig genomen. Ik denk aan de toelichting van de organisatie. De eerste Peiler voorbij dan volgen er nog 39. Ach ja. De kering gaat fluitend voorbij, wel wat wind en ik begin mij alweer rijk te rekenen. Na de kering het strand weer op, hier beleef ik mijn eerste kippevelmoment. Wat een publiek en gezelligheid, super. Dit moet het zware stuk zijn. Maar het strand ligt er strak bij. De opgang is wat pittig maar verderop is het zand hard. Ik loop hier heerlijk. Zoute zee, branding, beetje wind, hier kom ik voor. De halve gaat in 1:56. Precies op schema. Zoals ik al zei werd ik wat overmoedig en na het strand ging de versnelling aan, km 26. Dat had ik beter niet kunnen doen want hier begint de ellende pas met gemene klimmetjes de duinen op. Steile trappen, wie verzint dat. Het breekt mijn tempo volledig en vanaf km 31 probeer ik weer in mijn eerste tempo terug te keren. Hierna wordt het dus werken. De hellinkjes blijven komen. Bij Westkapelle weer het strand op. Tussen de golfbrekers door, gelukkig zijn we redelijk slank. Na de strandopgang weer zo’n vreselijk vervelend lusje. Je ziet de Finish maar je moet nog even heen en weer. Inmiddels heeft het heerlijke zonnetje plaats gemaakt voor een miezerbui en dat vinden de spieren niet prettig. Die laten 400 meter voor de finish nog even weten dat er gestrekt moet worden. Gelukkig kan ik hierna mijn tocht vervolgen. en loop ik soepel het laatste stukje. De tweede helft van deze Marathon is dus duidelijk pittiger dan de eerste helft en dat kost me een 10 minuten extra. Een positieve split dus. Min tijd 4:03:07 is gezien de omstandigheden prima. In de tweede helft ben ik dieper moeten gaan dan ik van plan was. Dat merk ik altijd aan mijn maag. Die accepteert de eerste 3 uur geen voedsel. Het contingent webloggers is bij de griek gaan eten, ik moet er niet aan denken!

Resteert een mooie herinnering, een singlet ipv t-shirt (top) en een heleboel vlaggetjes. Deze marathon gaat de boeken in als een goed gelopen race, pittiger dan gedacht maar niet echt zwaar. Het volk wat erop afkomt is fors. Ik wordt 398 vd 1035 finishers. Nu maar herstellen want over een paar weken staat de volgende op de agenda.

Tijd voor een nieuw experiment, noem het een uitdaging. Vandaag kreeg ik mijn startnummer van Zeeland binnen 1221 en werd ik uitgenodigd voor de marathon van Amsterdam. Zeeland staat al heel lang op mijn verlanglijstje. Ik hou van het strand en de zee. Ik heb me zelfs al drie keer ingeschreven en tot twee keer aan toe verstek moeten laten gaan. Dat zal dit keer niet gebeuren.  Met Amsterdam heb ik niet zoveel. Een vlakke Marathon met veel deelnemers. Maar mijn cluppie gaat daar lopen, hetzij een hele hetzij een halve Marathon. En dat is gegarandeerd een leuke dag. De vorige keer heb ik de halve geprobeerd om na 2 km al op mijn snufferd te gaan door een drempel. Doel was met Wim een prettige tijd neer te zetten. Helaas.

Zeeland is een one-way Marathon te beginnen in Burgh Haemstede en Finishen in Zoutelande. Tijd om knopen door te hakken. Ga ik daar slapen of rij ik in een dag heen en weer. Reistijd 2:15. Start 12:00 uur. Lijkt te doen. Amsterdam ga ik die nu wel of niet doen? Bezwaar is dat hij twee weken na de Zeeland Marathon is. Dat heb ik nog niet eerder gedaan.  Ik besluit te gaan en heb mij net ingeschreven. Ga ik daar slapen of rijd ik heen en weer. Van Jan al gehoord dat budget Hotels vol zitten. De start is om 9:45 Met de trein een uurtje. De start van de Halve is 13:30. Als ik binnen 3:45 finish kan ik net mijn maatjes uitzwaaien. Hoewel? 15000 deelnemers? Die vind ik nooit. We slapen er nog een nachtje over.

De uitdaging is twee Marathons in Twee weken. Voor menig loper die ik volg is dat allang geen uitdaging meer. Kinderspel lijkt het wel. Voor mij toch niet helemaal maar ik denk dat het lichaam het aan kan. De ZeelandMarathon staat te boek als een “zware”. Ze hebben zelfs een hoogtekaart. Niet onderschatten maar ik moet er een beetje om lachen. Amsterdam heeft geen reliëf en geld als vlak. Als ik de drempeltjes ontwijk moet dat toch kunnen?

Het is hard gegaan met de inschrijvingen. Vandaag zijn er 375 deelnemers aan de 60 van Texel. 25 meer dan de limiet. Geen idee waarom de limiet de limiet niet is maar als je echt 350 lopers aan de start wil hebben is een beetje extra niet onverstandig. Ik denk dat 10% van de ingeschrevenen niet op komt dagen en ook de mogelijke annuleringsverzekering zal ertoe bijdragen dat deelnemers zich maar inschrijven  “voor het geval dat”. Ik ken er sowieso 2 die op die basis hebben ingeschreven.  In ieder geval gaan we nu met zijn drieën vanuit groep 5. Frans, Gordon en ikzelf dus. René heeft zijn zinnen gezet op de Ardechoise, een zware trail van 57 km en 2350 hoogtemeters.

Op de site kan je een trainingsschema vinden samengesteld door Gerrit van Rotterdam.  Voor de geïnteresseerden in lange afstanden een mooi verhaal. Erg uitgebreid met alle do’s and don’ts.  Ik ben niet zo op standaardschema’s maar meer voor maatwerk. Met de basis van de Monnikentocht ben ik al een heel eind. In het schema van Gerrit is de kern eigenlijk 2 RDL’s in het weekend. Een korte van o.a. 20km en een lange oplopend tot 45 km. Dus ik zal in de voorbereiding mijn trainingsritme wat gaan uitbreiden met een extra RDL op vrijdag. Verder volg ik gewoon het groep 5 schema. De lange RDL’s in het schema loop ik nu ook al met uitzondering van de twee marathonafstanden in de laatste opbouwweken. Maar eens een paar leuke marathons vinden in maart

Het was een mooie dag, Letterlijk. Mooi weer, mooi parcour, mooi ultra-debuut, mooie tijd, mooie vorm, mooie mensen, mooie organisatie. Kortom ik heb vandaag erg genoten van de Monnikentocht. Samen met René  en Martin naar ter Apel gereisd voor mijn eerste officiële Ultra. Doel van de dag is uitlopen, heel blijven, fit finishen. Missie geslaagd zou ik zeggen.

Zoals het Monniken betaamd startten wij in Ter Apel bij het klooster. Af en toe opgeschrikt door het kanongebulder van de middeleeuwse feesten die dit weekend aan de gang zijn. Helaas niet zo heel veel van de feesten meegemaakt. Bij de start veel bekenden en clubgenoten. Grappig detail is wel dat de startnummers van katoen zijn en na de wedstrijd worden gewassen! Na een schreeuw “we gaan” zet de stoet zich in beweging. De 33 km en de 50 startten tegelijk. Het tempo gaat snel omhoog naar de 12km/hr en dat was niet de bedoeling maar het was nogal gezellig. Na een km of 5 verstandig geworden en het tempo gaat terug naar iets harder dan 10km/hr.  De route is te vergelijken met Vorden en is erg leuk. Groningen-Oost is mooier dan ik had verwacht. Afwisselend, deels verhard, deels onverhard. Ik loop met zicht op mensen voor mij en dat blijft zo tot km 25. Ik loop wel een keer fout bij km 20 en loop een paar honderd meter teveel. Vanaf km 25 gaat de muziek aan en ongemerkt ga ik iets harder lopen en begint een inhaalrace. Jan B. wordt als eerste ingelopen. Leuk dat hij er was!  De Marathonafstand glijdt voorbij ergens onder de 4 uur. 3:55 oid. Garmin laat het even afweten. Vanaf km 40 ga ik los, ik wil nou wel eens hardlopen. Tempo gaat omhoog naar 5 min/km.  Onderweg tref ik ook René die een paar moeilijke laatste kms heeft. Ik heb er zin in en finish uiteindelijk in de vestingstad Boutange 4:35 hr. PR dus. Ik ben eigenlijk verrast dat de finish zo snel kwam. Ik (iedereen) werd persoonlijk onthaald en gefeliciteerd  door de organisatie en na inlevering van je startnummer kregen wij een monniken-tas. Uit de uitslagen blijkt dat ik de 7e tijd loop vandaag. Klinkt wel stoer maar moet je wel relativeren. Ik ben erg happy met het feit 50km heb gelopen een nieuwe mijlpaal, ik wederom geen centje pijn had en dus heel blijf en ik verbazingwekkend fit ben. Die 60km had ik ook nog wel gered.

Na de loop douchen en even een terrasje pakken. Heerlijk in de zon met nog een groepje finishers nagepraat onder het genot van een lekkere cappucino. Met de bus weer terug naar Ter Apel en vervolgens weer carpoolend naar Arnhem. Om kwart over 6 schuif ik thuis aan tafel, ik wordt verwend met het biertje waar ik de hele middag al naar snak maar nu wel durf te nemen.

foto’s 2+3  Jeannet Bakema