Dubbeldekker

Geplaatst op maart 13, 2011 door Lekker-Weg

Wat is er leuker dan rennen door het bos. Precies nog een keer door het bos rennen en dat is precies wat er vandaag op het programma staat. Een dubbeldekker noemen ze dat in Ultraland. Om 7 uur ben ik op pad en nog geen 5 minuten nadat ik het hek passeer sta ik oog in oog met deze herten. Het is nog te donker voor een scherpe foto. De benen zijn nog wat zwaar van de week dus het tempo ligt niet hoog. Who cares.

Zoals gewoonlijk is het bos weer van mij en een naaktloper! Ze noemen mij wel eens gek maar het kan nog veel gekker.

Schijtert die ik ben neem ik een foto als hij gepasseerd is. Toen hij mij in de gaten kreeg trok hij snel zijn broek aan. We passeren elkaar op de Terletse Heide. Onbewust verpest hij wel mijn ochtend. Als ik in het bos ben creëer ik een soort ideaalbeeld van de wereld. Dit soort types verpesten het voor mij.

Ik probeer het los te laten en loop met een lekker muziekje terug naar huis. Eenmaal thuis zie ik mijn dochter net de garage uitkomen voor haar wekelijkse rondje. We plakken er dus nog een 5 km aan vast zodat de week nu op 112 km uitkomt. In mijn programma is dat een piekweek. En dat is precies wat ik van plan was.

 

Geplaatst in Training | 1 reactie

Zaterdagtraining

Geplaatst op maart 12, 2011 door Lekker-Weg

Zo af en toe lukt het mij om een zaterdagtraining mee te doen. Vandaag is het weer gelukt en onder leiding van Gerrie wordt een mooie route afgelegd. Een groot deel van mijn favoriete rondje komt langs, soms in omgekeerde richting. Met 5 man/ 4 vrouw lopen we een rondje van een km of 20. Tel daar de gratis km nog eens bij op en ik kom vandaag op 25 km. Nu Moniek haar proefschrift afheeft durven we natuurlijk nooit meer met de auto naar Ciko.

Stelling:

Sporters die met de auto naar het fitnesscentrum of atletiekbaan gaan, zijn geen echte sporters.

bron: commuters’ air pollution exposure and acute ealth effects.

Het wordt een warm rondje. We starten met een graad of 4 maar aan het eind is het toch wel boven de 12. Zeker in de zon. Kleding gaat uit hoewel er nog bij zijn die met handschoenen blijven lopen. Loperskwaaltje.

Ik gebruik het rondje om mijn nieuwe rugzak uit te testen. De Salomon advanced Skin S-lab. Op welke maandagochtendvergadering zal die naam bedacht zijn, verschrikkelijk. De Rolls Royce onder de rugzakken. Dat ding zit als een huis. Tot zover ben ik (erg) enthousiast. Ik zal er nog wel eens op terugkomen

Geplaatst in Training | Geef een reactie

De muur

Geplaatst op maart 11, 2011 door Lekker-Weg

De een heeft een periodiseer week of hier(2x) , viert zelfs carnaval en slaat trainingen over, de ander zoals ik hebben juist een piekweek. Het komt goed uit dat ik vakantie heb zo kan ik mijn tijd zelf indelen.

De belasting gaat omhoog richting de trail volgende week. Deze week pieken, volgende week rustig aan, trail lopen en dan nog een keer opbouwen naar Texel. Het is altijd weer spannend hoe je lichaam reageert op de extra belasting. Tot nu gaat dat uitstekend. Wel een strubbelend spiertje in de quadriceps. Dus donderdag stond een extra training op het programma bij Job, de sportmasseur van groep 5. De diagnose komt exact overeen zoals ik me voel. Uitstekend. De kuiten tonen geen spoor van overbelasting. De quadriceps in lichte vorm maar op meer plekken dan ik vermoedde. De knopen worden weer weggedrukt en in overleg met Job kom ik tot de conclusie dat de belasting gewoon doorkan gaan. Ook mijn heuveltraining van vrijdag.

Op vrijdag kan je mij vinden op de Emmapiramide. En na een tip van Gordon nog wat specifieker op de Noordkant van de piramide. De Noordkant is steiler dan de zuidkant en met aanmerkelijk minder kilometers. Ook wel bekend als de muur van Aalbers van de Posbankloop. De training is dus meer gericht op heuvelop. Dat lukt vandaag een flink aantal keer. (tel maar na). De spieren houden zich prima. Bedankt Job, je hebt weer gelijk.

Geplaatst in Training | 1 reactie

Mizuno Breath Thermo

Geplaatst op maart 9, 2011 door Lekker-Weg

Ik ben een kou-kleum. Ik heb het altijd koud en gedurende de winter loop ik permanent met thermokleding aan. Behalve als ik loop. Dan heb ik het eigenlijk altijd lekker warm. Een van de redenen is denk ik mijn hardloopkleding. Naarmate ik meer loop ga ik dit steeds belangrijker vinden. Vooral in de winter.

Op de marathon van Amsterdam Expo in 2008 stond een stand van Mizuno met een wel heel bijzonder materiaal. Breath Thermo. We kregen een klein stukje van het materiaal in handen, vervolgens werd het een beetje nat gemaakt en wat gebeurd? De stof wordt warm?! De stof nam de lichaamstemperatuur aan. Op dat moment durfde ik de stap nog niet aan. Kleding die warm wordt? Een maand later stond ik bij PK in Dodewaard en liet het verhaal me nog eens uitleggen. Ik heb de stap gemaakt en een tight met shirt gekocht.

Hoe werkt het?

Het Breath Thermo garen is voorzien van een soort omhulsel, de cocon. De vezels in die cocon willen ten gevolge van het transpireren uitzetten. Door de cocon wordt dit uitzetten echter belet. Hierdoor ontstaat er frictie en die frictie zorgt ervoor dat er warmte gegenereerd wordt. Het grote voordeel hiervan is dat je nooit meer afkoelt tijdens het trainen of tijdens onderbrekingen. Zelfs niet als het vriest.

Vorige week bereikte ik de mijlpaal van 2000 km in deze kleding. Ik heb er 203 uur in doorgebracht.  En ik moet zeggen naar volle tevredenheid. Het was de investering meer dan waard. Ik heb het gedurende de winter nog nooit koud gehad in deze kleding. Overigens draag ik meestal onder het shirt nog een thermo. Thats it. Geen windjacks of extra lagen. Uitzondering is de Orion strandloop geweest. Maar dat was dan ook echt extreem met windkracht 5-7 rond het vriespunt.

Een paar dingen die me aan de kleding goed bevallen:

* Prima pasvorm.

* De elasticiteit is in al die tijd gebleven.

* Geen gedoe met het touwtje. Bij mij een bron van ergernis als deze zich helemaal oprolt.

* Het duimgat bevalt mij uitstekend. Zonder handschoenen toch lekker warm

* Op de rug zit een afsluitbaar zakje in het shirt. Dat zouden meer producenten moeten doen

* Het materiaal gaat al 2000 km mee. Dat zullen toch een 100-150 wasbeurten zijn geweest. Niets van te merken. Materiaal is nog als nieuw.

* Er zitten geen ritsen of ander ongeregeld dat rammelt, heen en weer beweegt enz.

Een ding dat mij niet bevalt en een die niet klopt:

* Het zakje op je rug in de tight is niet afsluitbaar. Daar durf ik geen telefoon in mee te nemen.

* Volgens de gebruiksaanwijzing absorbeert de kleding geurtjes, volgens mijn vrouw niet.

Nou het is duidelijk. Ik ben een meer dan tevreden gebruiker. Een goede reden om hier ook maar eens melding van te maken. Goede kleding is belangrijk en als je eenmaal iets hebt dat bevalt moet je het eigenlijk niet meer wijzigen.

Ik heb natuurlijk veel ervaring met allerlei vormen van hardloopkleding maar koop niet zo vaak een complete outfit van een bepaald merk. Al helemaal niet als je bij elke wedstrijd bijna een nieuw shirt krijgt. Een vergelijkend warenonderzoek kan je dit stuk dus niet noemen. Ik merk wel degelijk het verschil met goedkopere kleding. De pasvorm is niet prettig, het labeltje in de nek moet er direct uitgesneden worden, het zit niet lekker.

Het zet mij aan het denken voor de clubkleding waar groep 5 nu mee bezig is.

P.s. Nu de winter afloopt met korting te krijgen

Geplaatst in Materiaal | 1 reactie

Mooie trainingsweek

Geplaatst op maart 6, 2011 door Lekker-Weg

Het was deze week een mooie trainingsweek. Met een beetje passen en meten zijn er deze week 5 trainingen gedaan. Maandag het grote pauzeloopje en omdat ik dinsdag niet kon trainen bij de club heb ik dat woensdag nog eens gedaan.

Beide loopjes gingen nog wat moeizaam. De marathon zit nog wat in de benen. Op donderdag loop ik wel met de club mee en dat wordt een 5*1500 met een stukje vals plat. Vrij pittig maar ik geniet van het feit dat de kracht weer terug is. Het gaat makkelijk. De volgende ochtend doe ik eerst de belastingaangifte en dan heb ik wel weer zin om mij af te reageren. Dat wordt vier keer de Emma piramide. Ik houd de heuveltraining er maar lekker in.

Vandaag doe ik dan de lange duurloop. Het is alweer even geleden dat ik mijn favoriete rondje gelopen heb. In het begin maak ik een kleine omweg om te kijken naar het geweld in het bos bij de A12. Het eerste stukje van mijn training is het ergst. Een strook van een meter of vijf is gekapt bij het viaduct.  Bij de Schelmseweg loop ik langs het hek.

Langs want het hekje houd niks meer tegen. Een stukje verder staat nog een hek. Maar er hangt een bordje op dat je het hek weer dicht moet doen als je erlangs gaat. Dat doen we dus. De eerste indruk is grof geweld langs de weg maar eigenlijk vind ik het wel meevallen. De weg is kapot maar te belopen. Morgen maar eens kijken hoe het parcours van Rondje Nederland erbij ligt. Over twee weken moeten daar 800 lopers overheen.

Eenmaal bij de tankbaan spot ik mijn eerste groepje herten. Ik tel er 12. Het blijft leuk. Voor de foto zijn ze net even te ver weg maar ach. Op km 16 tref ik nog een groepje. 1 mannetje en 7 vrouwtjes. Het rent tussen de bomen door en levert geen mooie foto op. Twintig herten op een dag is ook voor mijn doen best veel.

Op km 22 kom ik bij een mooi stukje Veluwe terecht. Als ik daar loop valt mijn oog altijd op een technisch stukje  (Technisch=pittig #trailrunning). Een steile helling naar beneden met alleen maar los zand. Het doet mij een beetje aan kraantje lek denken. Deze keer ga ik naar beneden, en weer naar boven. Het hoogteverschil valt wel mee. Een ruime 25 meter maar eenmaal boven besluit ik het toch bij een keer te laten.

Ik had vandaag graag meegegaan met de groep Vorden. De achtkastelenloop is erg de moeite waard en vandaag gaat een flinke groep die kant op. Altijd leuk. Peter gaat vandaag voor zijn finest hour en daar had ik best getuige van willen zijn. Een rustige dertiger past (veel) beter in het programma dan een wedstrijd en ook drukte thuis zijn voldoende argumenten om maar weer eens wijs te zijn. Ik heb heerlijk in het zonnetje gelopen en had er zo nog 10 km aan vastgeplakt. Het herstel zet door en ik ben alweer behoorlijk fit aan het worden. Deze week weer een kleine 80 km. Voelt goed. Goede keuze gemaakt.

 

Geplaatst in Trail, Training | 1 reactie

L’elchertoise

Geplaatst op maart 4, 2011 door Lekker-Weg

De volgende uitdaging is de L’erchertoise. Een trail (Uiteraard) van 50 km. Het speelt zich af in de Ardennen op een paar km van La Bouillonnante. Lange tijd had ik geen idee van waar de naam voor stond. Blijkt de naam van een biertje te zijn. Aan de Finish wordt Jambon a la broche geserveerd. Ham aan het spit. Kosten van dit al: € 6,-. Vind nog maar eens een wedstrijd in Nederland voor zo’n bedrag. Wat mij betreft zijn alle ingredienten aanwezig voor een mooie dag. De start is om half 10 en op deze dag gaan we zonder overnachting. Met een rit van 3,5 uur dus waarschijnlijk 6 uur weg. Ik heb er nu al zin in.

Geplaatst in Trail | Geef een reactie

Mentale sport

Geplaatst op februari 27, 2011 door Lekker-Weg

Zondag 27 februari ong. 22 km

Voor mij is hardlopen een mentale sport. De zondagse duurloop is voor mij een een belangrijke manier om alle ervaringen een plekje te geven, te verwerken. Soms is een half uurtje genoeg, op het moment kan het me niet lang genoeg duren. Jan polst nog of ik zaterdag kom lopen. Ik wil wel, het is altijd gezellig, maar ik ben te druk. Bovendien ik heb mijn uurtjes rust even nodig.

Vanmorgen kreeg mijn lichaam een vreemde discussie. Mijn hoofd zei lopen, mijn benen zeiden nu even niet. De vermoeienissen van de trailmarathon zijn nog niet verdwenen. Na 1 km liet de garmin het afweten, (= batterijspanning laag). Na 2 km wist ik wel hoe laat het was met de benen.  Kortom zonder hulpmiddelen sta ik voor de keuze ontspannen (lang lopen = Geest) vs rust (kort lopen = Lichaam). Op gevoel loop ik mijn rondje en besluit al snel dat een kort rondje wel genoeg is. Het moet maar. De regen die ik verfoeide bij het naar buiten gaan is inmiddels heerlijk fris. Het bos is nat en leeg. Voor het eerst sinds lange tijd zie ik geen wild. Ik ruik ze wel. (Jawel, en niet zo’n beetje ook). Het bos ontwaakt aan zijn winterslaap. De beuken staan in de knop. Verdwaalde sneeuwklokjes komen boven de grond. Na 20 km geven de benen aan dat het eigenlijk wel lekker gaat. Dat is een vreemde gewaarwording. Had ik niet verwacht. Inmiddels had ik al besloten terug te gaan en dat pas ik niet meer aan. Voor de lekkerte gaat het tempo omhoog. De rest van de wereldproblemen los ik maar op in bad.

Geplaatst in Training | Geef een reactie

Superrecreant van het Jaar 2010

Geplaatst op februari 23, 2011 door Lekker-Weg

Ik ben nog niet bekomen van het ene hoogtepunt of ik klim alweer naar de volgende. Gisteren ben ik verkozen tot Superrecreant van het jaar 2010. Een jaarlijkse traditie binnen Ciko ’66 sinds 1990 waarbij de leden van groep 5 kandidaten mogen nomineren. De Selectiecommissie kiest uit de genomineerden dan de winnaar. Sinds een aantal jaren heeft de commissie een aantal criteria waaraan moet worden voldaan. Serieuze criteria zoals

·    Lid van Ciko ‘66.
·    Traint met groep 5.
·    Geen Super Recreant geweest
·    Toont goede hardloop inzet.
·    Minimaal 40 trainingen p.j. met groep 5.
·    (Ambitie in) verbeteren persoonlijke prestaties.
·    Is zichtbaar aanwezig in de groep en zorgt voor saamhorigheid.
·    Investeert (sociaal) in Ciko ’66 ( d.w.z. niet alleen met groep 5 meetrainen).

Maar ook minder serieuze criteria:

.   Loopelegantie
.   Zoenbaarheid

Uiteraard wist ik van de komende verkiezing maar was er niet zo heel erg mee bezig (moest nog een trail lopen). Ik was dan ook blij verrast met de verkiezing. Beschouw het als een eer. Al helemaal als ik de toelichting van de selectiecommissie lees:

“Wij hadden het makkelijk dit jaar. Één kandidaat is met overmacht van stemmen genomineerd.  Met 46% van de stemmen”

De verkiezing is een “aardigheidje” en moet je vooral niet te serieus nemen. Toch ga ik echt naast mijn schoenen lopen als ik de motiveringen van de stemmers lees. Ook de felicitaties, mailtjes, weblogs, sms-sjes zijn erg vleiend en voelen als een warm bad. Ik hou die voor mezelf maar weet dat ik het zeker waardeer. Groep 5 bedankt.

Geplaatst in Edwin | 1 reactie

Digestive

Geplaatst op februari 21, 2011 door Lekker-Weg

Na een apperetive  hoort ook een digestive.

Geplaatst in Trail | Geef een reactie

“Raving Mad”

Geplaatst op februari 21, 2011 door Lekker-Weg

You Dutchies are “raving mad.” Dat is wat de locals, bediening in de Pub ons naar het hoofd slingeren.  Ik zou zeggen, pak een kop koffie, beter een biertje of wijntje, lees, kijk en oordeel zelf.

Coastal  Trail Series, South Devon, 45 km 1226 hm

Dag 1

Vandaag staat de reis gepland. Arnhem-Stokenham, Kingsbridge. Om 6 uur staat Frans voor de deur. In Arnhem Zuid pikken we René op en rijden we in een streep naar Calais. Kopje koffie na Antwerpen maar om 10:30 hebben wij een boot een uur eerder dan gepland. Tot zover loop het allemaal soepel. Het stuk Dover-Stokenham is 280 Miles. We kunnen stevig doorrijden en denken in 4 uur de afstand af te kunnen leggen. De TomTom van Frans blijkt de UK niet te bevatten  dus zijn we aangewezen op een ANWB kaart. Als we Stonehenge voorbij rijden overwegen we zelfs even een touristische uitstap te maken. We aarzelen. Google schat onze 4 uur te  optimistisch in en langs de weg worden we gewaarschuwd voor major road works. We bewaren de toeristische uitstap voor Zondag. (Helaas ook dat mislukt, wordt een andere keer)

Als ik mijn deel van de rit aanvang zijn we 111 M van Exeter vandaan. In de 3 uur dat ik rijd komen we tot 70 M van Exeter. Foute boel dus. Hierna gaat het gelukkig weer beter maar op het eind komen we op steeds kleinere wegen. De ANWB kaart laat ons in de steek. Tegen de tijd dat ik dat door heb zijn we op een route beland waarbij een Ferry nodig is. Niet goed. Met de Iphone breng ik ons op de goede weg.Voor de laatste 25 M zegt deze dat we daar een uur en een kwartier voor nodig hebben? Huh? Dat blijkt te kloppen. We komen op een eenbaansweg met passeerplekken. In het stikkedonker rijden we op een weg omgeven met 2 meter hoge heggen. Soms groeien de heggen over de weg heen. Prachtig om te zien maar nu even niet. Uiteindelijk komen we in Stokenham aan en gaan op zoek naar onze bed en breakfast. Tilly’s Cottage. We worden warm onthaald en nemen onze kamertjes in gebruik. Geweldig Engels ingericht. Omdat we inmiddels flink honger hebben gekregen gaan we als snel naar een Pub. De huisbaas brengt ons even. We eten daar heerlijk maar langer weer dan gepland. De registratie moet dan maar morgenochtend. Als we teruglopen zien we dat we een deel van het parcours volgen. Klimmen dus, en niet zo’n beetje ook. Om 10:30 onder de  wol nadat we ontbijtafspraken hebben gemaakt.

Dag 2 Coastal Trail South Devon 45 km

De dag begint met een ontbijt om 7 uur. Geroosterd brood met jam of cheddar, thee koffie serials. We besteden te weinig aandacht aan het ontbijt. We willen weg. Om kwart over acht sluit de registration. Zorgen om niks want het was allemaal uitstekend geregeld. René slaat zijn slag in trail-land en koopt een mooie inov-8 rugzak en ehbo kit, het fluitje. Een kwartier voor de start bedenkt hij dat hij misschien ook trailschoenen moet kopen. Te laat maar inmiddels wel overtuigd van nut en noodzaak!

We krijgen een keurig briefing. We worden als Hollanders apart welkom geheten. Men informeert naar onze heuveltraining. (erg grappig) Speciale aandacht aan degene die met  “roadshoes” menen de trail te moeten lopen. Onverstandig en reden om eens goed te lachen onderweg.Deze kerel (weet zijn naam niet) vraagt of wij Martine Hofstede kennen. Dus Martine de groeten van… (kleine wereld).

De start is bijzonder. Geen knal, geen massastart maar één voor één. Heeft te maken met het smalle parcours. Het begin is vlak over een stukje strand, door een riviertje heen en dan naar de coastal path zoals ze dat noemen. Frans en ik lopen samen.  René kan het tempo onmogelijk bijhouden zonder trailschoenen. We steken een grasveld over onder een hoek van 30-40 graden. Met onze schoenen hebben we nauwelijks grip. Het is spekglad.Hoe zou het met René gaan? We passeren “starting point” een prachtige cliff waarop een vuurtoren staat.

We passeren Prawle Point en komen langs een Pub die “Pigs Nose Inn” heet. De locals bezien de attractie die voor hun deur passeert. De weg gaat verder over een werkelijke schitterende single track naar East Portlermouth.

Aan het eind van de kustweg gaan we het binnenland van Engeland in. We beginnen met klimmen, klimmen,klimmen. We zijn ruim 2 uur onderweg en hebben 18 km op de teller staan. Bij mij is de geest al uit de fles. Het is gewoon zwaar maar ik verdenk ook de restanten van de griep. We besluiten halverweg te pauzeren en te gaan eten. Laat nou op die plek een bankje staan met een prachtig uitzicht. Onder veel hilariteit van de Engelsen gaan we pick-nicken. Het doet mij goed. We nemen 10 minuten en hierna ben ik even door mijn dip heen.

We lopen door fantastisch mooie plaatsjes en de locals moedigen ons aan zittend voor de pub. Op km 34 lopen we verkeerd en dus een paar 100m teveel. Helaas klimmend. Voor mij een belangrijk moment want was de geest al uit de  fles, nu was de energievooraad wel op. Ik spreek met Frans eigen tempo af. Hij is een stuk fitter dan ik deze keer Het wordt buffelen en werken. De vlakke stukken lukt wel om te dribbelen maar de hellingen zijn niet te doen. Ook de blubberpassages maken het er niet makkelijker op. Enkeldiepe bagger. Zo diep dat de locals er een bruggetje overheen aanleggen. Mijn drymax houden mijn voeten droog maar inmiddels zit de bagger tot in mijn liezen. Ik tel de km. We steken een helling over en eindigen op een pad door een  moeras.

Hierna is het nog 3 miles in een rechte streep naar Beesands en de finish. Links de Zee rechts een meer. Prachtig. Hier haal ik veel mensen in. Aan het eind van de weg zien we een plaatsje. Zou dat Beesands = Finish kunnen zijn. Nee helaas. Het blijkt Torces. Een idyllisch badplaatsje met de nodige toeristen. Leuk om zo enthousiast begroet te worden. Aan het eind van de boulevard wacht ons de laatste klim. We zijn inmiddels op km 42. Tering wat een helling/trap. Eenmaal eroverheen is het in een rechte streep naar de finish. Dat gaat weer goed. Op de streep staan Frans en René te wachten. Zij zijn een minuut of 5 eerder gefinishd. We begrijpen niet waar Rene opeens vandaan is gekomen. Wij dachten dat die de met zijn schoenen de halve zou gaan doen. Op het tweede deel heeft hij blijkbaar veel tijd goedgemaakt.

Na de finish kost het me even tijd om te herstellen. De misselijkheid is weer een klein beetje terug maar goed te beheersen. Terug in de cottage wacht mij een rauwe ervaring. De douche is koud. Rillend van de douche spring ik in bed om warm te worden. Frans ondekt hoe hij de douche warmer kan zetten. Ik ga nog een keer douchen. In de Pub is het herstel gebeurd en laten wij het bier goed smaken. Na een hapje eten gaan we terug naar de B&B en wederom om half elf liggen we te maffen. Verdiend!

Edit:

Er valt zoveel te vertellen. Het is teveel. Wel vermeldenswaardig vind ik nog het eindresultaat. Van de 120 Marathonlopers starten wij als allerlaatste. Niet bewust maar het kwam zo uit. We zijn niet op weg gegaan voor een snelle tijd maar in de uitslagen zijn wij terug te vinden op de plaatsen 62,63 en 66. Toch niet slecht voor een paar “Raving Mad Dutchies”

Geplaatst in Wedstrijd | 6 reacties