Er is wat aan de hand op de Veluwe

Vandaag dan toch maar eindelijk de schoenen aangetrokken. Ik heb er weer zin in en bovendien heb ik nogal de behoefte om toch weer even te kijken of ik ook nog kilometers achter elkaar kan rennen.

Er staat volgend weekend een marathon op de planning en ik heb werkelijk geen idee of mijn benen dat wel willen. Vandaag dus een herstelloop. Nou ja, een loop van bijna 30 km kan je nauwelijks een herstelloopje noemen. Vast van plan mijn rondje te lopen en op mijn gevoel af te gaan en als nodig in te korten. Ik heb een stukje afgesneden.

Eenmaal in het bos zijn de overpeinzingen en plannen heel snel vergeten. Na 5 minuten sta ik oog in oog met deze ree. Drie stappen verder struikel ik over twee reeën. Als ik een van de reeën in zijn zwarte dopneus wil knijpen loopt ie toch maar weg. Bizar! Een paar meter verder weer! Wat is er aan de hand?

Nou dat wordt heel snel duidelijk. Bronst! Man man wat een kabaal. Geweldig. Bij een open stuk sta ik oog in oog met twee stieren met enorme geweien. Zij hebben geen enkel oog voor mij. Hier is duidelijk een battle aan de gang. Ze kletteren met de geweien tegen elkaar aan rennen heen en weer en burlen tussendoor. Ik maak er zelfs een filmpje van. Verderop zijn nog een paar stieren aan de gang. Dit geweld trekt veel volk. Ik zie verschillende liefhebbers al dan niet met grote camera’s. Meest opmerkelijk vind ik wel een viertal luchtballonnen boven de heide! Natuurlijk een geweldige manier om dit spektakel in volle omvang mee te maken.

Het lopen zelf gaat erg wisselend. Er zit een enorme kracht in de benen maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door een enorm gebrek aan souplesse. De gewrichten piepen en kraken. Enig herstel is nog wel nodig geloof ik. Opmerkelijk vind ik dat de zware stukken en ook de technische stukken opeens veel minder zwaar en minder technisch zijn. Zou ik normaal gesproken op reserve lopen, nu zet ik het gas open. Volgens mij heeft de TAR een neveneffect.  Het parcours van de Veluwe is opeens helemaal niet meer zo zwaar. De ruiterpaden worden allemaal door het rulle zand bedwongen. De paden met veel boomwortels worden springend en vliegend genomen. Het tempo ligt voor mijn doen ook erg hoog.

Ondertussen beginnen mijn plannen voor de komende periode steeds concreter te worden. Ik denk dat ik er in hoofdlijnen wel uit ben. Nu nog de details.

This entry was posted in Training, Wild. Bookmark the permalink.

One Response to Er is wat aan de hand op de Veluwe

Laat een reactie achter op ingrid Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *