Trail de Fantomes

Trail de Fantomes, 50 km, 2150hm, 8:07:37. 

Waar te beginnen bij een evenement als deze. Trailrunning in optima forma. Moeilijk parcours, technisch, extreme weersomstandigheden en geweldig leuke groep mensen met als enige doel finishen. Alle ingrediënten zijn aanwezig.

Trail de Fantomes is er zo eentje die je eens gelopen moet hebben. Ik probeer het niet meer uit te leggen, mijn omgeving verklaart mij voor gek maar als we met een groep gelijkgestemden zijn is de wereld volmaakt.

Paula heeft alweer enige tijd geleden een oproepje geplaatst of er iemand zin had om samen een huisje te huren. Daar reageren 12 trailers op.

En zo kan het gebeuren dat wij op een zonnige dag in augustus lekker aan het chillen zijn in het gras voor ons huisje bij een beekje. De stemming zit er meteen in. Enige taak van de dag is de startnummers halen en een kleine groep meent dat lekker wandelend te kunnen doen. Na drie uur zijn ze terug met onze startnummers waarvoor nogmaals mijn hartelijke dank.

Volgende fase is het diner. Lijkt simpel, maar is het niet. Toen ik het gezelschap mailde met de vraag hoeveel bier ik moest meenemen kreeg ik diverse mails terug met het bericht dat onder het gezelschap diverse rawfood eters zaten. Een opmerkelijk fenomeen omdat zij slechts ongekookte groente en fruit eten. Er stond een lading fruit in de gang die er niet om loog. Dus het eten ging in meerdere etappes, rawfood first, daarna pannenkoeken, daarna pasta en daarna weer pannenkoeken.  Dat laatste (pasta)  vanwege de beperkte hoeveelheid gaspitten. Het vlees moest natuurlijk apart gebakken worden vanwege de vegetariërs onder ons. Ondanks alles was het beregezellig. Gespreksthema was vaseline. Wat smeer je allemaal in bij extreme hitte en waarmee. Onder veel hilariteit werden alle varianten doorgenomen. De meeste voorstellen waren behoorlijk serieus maar een aantal gewoonweg ranzig. Maar ja wie noemt zijn product dan ook body-glide.

Om half 10 is het bedtijd en deze keer is het een stapelbed. Om kwart over 5 is het huis wakker en na een stevig ontbijt gaan we op weg naar La Roche. Start van de 50 km is om 7 uur maar voordien is het weer een treffen van allerlei bekenden. Kleine wereld dat trailrunnen.

De start is relatief eenvoudig. De eerste km zijn vlak maar al snel duiken we een bospad in. Daar passeren we een wildkampeerder die niet goed heeft opgelet. Lopen er opeens tweehonderd man langs je tentje en is uitslapen er niet meer bij. Al vrij snel gaat Rene ervandoor. We verwachtten al niet anders meer. Ook Frans zet de sokken erin. Zelf besluit ik met een stevige rem te lopen. Ik zie het als een training en ik heb mezelf geen enkele ambitie gesteld, anders dan heel blijven.  Na een paar km wacht Frans mij weer op en gaan we samen verder op pad. We willen samen lopen en dat is wat we de eerste km’s doen. Aan mijn benen voel ik dat het wel weer goed zit vandaag. Heel opmerkelijk omdat de training van afgelopen week erg slecht ging. Ik kon donderdag maar nauwelijks 25 km volmaken bijvoorbeeld. Frans heeft het al vrij snel zwaar. Het parcours is erg technisch, enorm zwaar en ook het weer helpt niet mee. Boven de dertig graden en ik hoor zelfs berichten van 38 graden. Nou ja warm dus. Ik houd mij in en dat past goed bij de doelstelling.

Bij de eerste verzorgingspost is het een groot weerzien van nog meer trailers die ik nog niet gezien had. Rinus bijvoorbeeld die met een traildebuut bezig is. We voelen ons sterk. Alweer 12 km in anderhalf uur, dat is 8 km/hr en zou betekenen dat we in ruim 6 uur zouden finishen. Hoe fout zaten we daar!

 

Een psychisch punt is bij dit bordje. Menigeen die zichzelf heeft overschat gaat alsnog naar rechts. Zelf heb ik die optie ook opengehouden maar eenmaal hier is het voor mij wel duidelijk. Ik heb goede zin en de benen voelen goed dus we gaan er voor. Uiteindelijk blijken van de 201 inschrijvers van deze afstand er 126 te finishen. Een uitval percentage van bijna 40%. Het verbaast mij niks. De extreme warmte maken het tot een heftige klus. Objectief gezien denk ik dat het parcours makkelijker is dan de Bouillonnante maar in combinatie met deze hitte is het er een van de buitencategorie.

Het parcours is technisch en zwaar. (had ik dat al gezegd?) Elke stap moet je oppassen waar je je voeten zet. Overal wortels, stenen, takken enz. Deze trail staat er ook om bekend dat je natte voeten haalt maar daar maak ik me niet zoveel zorgen om. Eigenlijk is dat alleen maar leuk. Eenmaal zwik ik door mijn enkel maar heb daar geen last van. Ergste is dat ik met mijn harses tegen een tak opren die recht naar voren steekt. Valt uiteindelijk wel mee en levert een stoere hoofdwond op maar dat is het dan ook wel.

De Ourthe is een verademing. Heerlijk fris. De stroming is nog best stevig en als je er tot je knieën instaat moet je voor een goede balans zorgen. Op gegeven moment komt Jacolien achterop en loop ik een tijdje samen met haar op. Frans raakt steeds verder achterop en op km 25 bij de tweede verzorgingspost besluiten we ons eigen race te lopen. Ik vertrek met Paula en Cinta maar na verloop van tijd zie ik hen ook niet meer. Het parcours dwingt mij om een vast ritme te lopen en ook met name de beklimmingen in eigen tempo te doen. Hierdoor ben je nogal geconcentreerd bezig en raak je uit zicht bij wie en waar je loopt.

Op km 35 loop ik bij Stella achterop en het blijkt dat ons tempo vandaag aan elkaar gewaagd is. We blijven de laatste 15 km bij elkaar en slepen elkaar door de moeilijke perioden heen. Het is inmiddels midden op de dag en de open stukken die we te verduren krijgen hakken er fors in. Van hardlopen is nauwelijks meer sprake. De beklimming naar Nisramont is door het open veld en is verschrikkelijk. Op die verzorgingspost vind dan ook een slachting plaats. We lopen door en op de beschaduwde plekken pikken we ook ons tempo weer op. Daar zijn er niet veel meer van die dat kunnen. Als we eenmaal de verzorgingspost van 45 km bereiken prijzen we ons al gelukkig. Veel te voorbarig natuurlijk. Na de post gaat het loodrecht omhoog en natuurlijk in de dampende zon. Hier doe een stevige aanslag op mijn reserves. De hartslag gaat tot het maximum, de benen doen pijn en meerdere malen moet ik stoppen. Dit is heftig maar lukt toch nog vrij aardig.

Hoe heerlijk is dan het bordje met de laatste km. Uiteraard nemen we die rennend en samen komen we over de finish. Geen moment te vroeg. Direct begint het herstel. Water krijg ik niet meer binnen maar de watermeloen is heerlijk. Ook de alcoholvrije biertjes (bedankt Rene voor de moeite) gaan in rap tempo naar binnen. Het is heerlijk toeven in het gras en we wachten tot Frans binnenkomt. Rene is dan al een half uur binnen.  Hierna spring ik samen met een aantal vrienden de Ourthe in om de lichaamstemperatuur weer naar beneden te krijgen. Heerlijk is dat. We genieten nog even na en de dag is compleet als blijkt dat Stella (2e dame) en  Jacolien (3e dame) in hun leeftijds categorie in de prijzen zijn gevallen.

Conclusie: Trails de Fantomes is een geweldig mooie, technisch zware trail. De omstandigheden maken hem deze keer extra zwaar. Ik loop hem uit maar makkelijk is het zeker niet. Het is alweer een tijd geleden dat ik zo in de reserves heb moeten tasten. Als team lukte het vandaag niet. Onder deze omstandigheden en met de vorm van deze dag is het verschil te groot gebleken. Dit gebeurt voor het eerst sinds we samen lopen. We leren er weer van. Nu kan het nog. Over twee weken niet meer.

Resteren de foto’s

En weer een geweldig filmpje van Rinus. Dat ie daar toch maar weer tijd voor heeft tijdens het klimmen!

 

 

 

This entry was posted in Trail, ultra, Wedstrijd. Bookmark the permalink.

4 Responses to Trail de Fantomes

Laat een reactie achter op RunningGerard Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *