2019-07-06 Vechtdaltrail (35k)

Ik neem een startnummer over van een hardloopmaatje. Het gaat om een startbewijs van de 50k Vechtdaltrail. Dat lijkt mij een goede trainingsopportunity voor de Eigertrail. Die staat 14 dagen later op het programma.  Maar door allerlei, toch best wel legitieme,  smoezen kom ik onvoldoende aan trainen toe. Het is druk op mijn werk, het is bloedheet, het stormt en regent. Ik zie best wel op tegen 50km rennen. 

Ik neem mij voor om de afstand te switchen naar 35k. Maar zoals gezegd ben ik best wel druk en vergeet ik de afstand om te zetten bij de organisatie. Bij de voorbereiding van de trail kom ik al vrij snel tot de conclusie dat het eerste deel van het parcours, zo’n 25km exact dezelfde route volgt. Dat brengt mij op het plan om te bezien hoe het gaat en op km 25 te beslissen. 

De route naar Ommen gaat redelijk vlot, ik ben op tijd. In het startgebied ontmoet ik geen bekenden anders dan Bertus, de racedirector. Het is een redelijk ontspannen setting. Ik zie best wel een aantal nerveuze gezichten en ook spreek ik met een deelnemer waarvan het zijn eerste trail is van 50k. Hij informeert naar tips en trucs en die kan ik wel delen. Zelf ervaar ik geen enkele spanning, sterker een beetje te weinig spanning zelfs. 

De start is zoals gebruikelijk. We gaan hoor ik en weg zijn we. Vergeet mijn klokje aan te zetten maar dat is snel gefixed. Het eerste gedeelte loop ik op met een bekende uit Haarlem (Martine B.). Duurt even voor ik haar herken maar we hebben een gemeenschappelijke vriendin uit Haarlem. šŸ™‚ Ze heeft een tempo dat mij iets te hoog ligt en ik raak haar al snel kwijt. 

Het parcours vind ik saai. Ik merk dat ik het niet naar mijn zin heb, hoewel het lopen best ok gaat. Ik loop zelfs vrij snel langs het 25km punt maar merk dat ik geen behoefte heb aan extra lusjes. Ik keer om en ga alsnog het 35km parcours op. Ook dit is hetzelfde parcours, laatste stukje,  als de 50.  Waar ik geen rekening mee gehouden heb is dat ik daardoor een verzorgingspost mis die ik anders wel had gehad. Maar ergens op km 30 komt dan alsnog een post en ik help de vrijwilligers snel uit de droom. Ik ben niet de nummer 1. Datzelfde herhaalt zich nog eens bij de Finish. Ik ben niet de nummer twee.  

Als ik ben gefinisht geef ik mijn medaille weg aan een jochie die dat wel erg grappig vond. Snel naar huis met een koud alcoholvrij biertje uit de koelbox. 

Conclusie: Leuke training. Loop de 35km in een kleine 4 uur wat voor mijn doen een redelijk tempo is. De Vechtdaltrail is een aardige kleinschalige trail maar met een behoorlijk vlak parcours, de zandduinen maken het wat zwaarder. Ik ga hem geen tweede keer lopen. 

This entry was posted in Training. Bookmark the permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *