2019-01-25 DCURbN 50km

Vuurtoren bij Den Helder

De Dutch Coast Ultrarun by Night heeft en speciaal plekje in mijn hart. Het is een fantastische loop met een geheel eigen dynamiek, sfeer en spanning. Bovendien een schitterende omgeving. Van de keren dat ik heb meegedaan is er geen hetzelfde geweest. Elke keer waren de weersomstandigheden bijvoorbeeld anders en dat maakt de trail meteen weer anders. Om deze redenen heb ik ervoor gekozen de DCURbN mijn 100e Ultramarathon te maken. En om mezelf maar meteen onder druk te zetten, dat heb ik ook met velen gedeeld.

Start in het centrum van Den Helder

‘s-nachts
Wat ik heel bijzonder vind is dat de loop ‘s-nachts is. Met een beetje geluk (geen bewolking)  heb je geen verlichting nodig. Op het strand lopen in het maanlicht. Geweldige ervaring. Deze editie helaas veel bewolking, dus de lamp is nodig. Geeft meteen weer een nieuwe uitdaging. Gelukkig beschik ik over een prima lamp, de Petzl NAO. Kost wat maar dan heb je ook wat. Bij deze editie gaf de lamp op 30km aan dat de batterij bijna op was. Hij knippert dan even. Vervolgens gaat de lamp op besparingsmodus. Was ik bang zonder licht te komen, gelukkig liet de lamp mij niet in de steek. Tot aan het eind behield ik voldoende licht. Zonder licht was lopen vrijdagnacht niet te doen. 

Wat ook spannend is, is dat uitstappen niet zo eenvoudig is. Er zijn maar een paar plekken langs de route waar dat kan. Je moet je dan wel realiseren dat het openbaar vervoer niet meer rijd. Dat betekent liften of een dure taxi. Bij de plekken waar je kan uitstappen moet je dus direct beslissen. Zo stapte mijn maatje Jan na 11 km uit door een knieblessure. Hij is een ervaren lifter en kon op die manier naar Castricum aan Zee komen. 

Samen met Jan aan de start

Dynamiek
Wat ik heerlijk vind aan deze loop is de sfeer die Rinus en zijn team weten te creëren. Ultralopers zijn een apart volkje, ultratrailers zijn daarin weer een bijzondere categorie. Uitermate relaxed, genieten staat voorop. Zo ook de route-informatie. De route is op de 50 dodelijk simpel. Duinen links, zee rechts en op km 31 even oppassen dat je niet het kanaal inloopt. Stoppen als je het licht links ziet in een strandtent. Dit ‘layed back’ sfeertje is uitnodigend voor een specifieke groep lopers. Je komt dan ook vaak de ‘usual suspects’ tegen. Dat bevorderd meteen weer de gezelligheid. Meedoen is belangrijker dan winnen, elke finisher is een held. Ik hou er wel van.

Logistiek
Inmiddels ben ik er wel handig in geworden. De logistiek is de grootste uitdaging. Of zoals Jan zegt: ‘als je de logistiek geregeld hebt hoef je alleen nog maar te lopen’. Om 15:00 vertrek ik in Velp met de auto zodat ik om 16:30 in Castricum aan Zee ben. Dat geeft tijd om te eten en om naar het treinstation te komen in Castricum. Let wel dat is 5 km verderop. In Castricum aan zee heb ik nog geen bushalte ontdekt. Beide issues worden nu opgelost door de familie van Christian. De vriend van de moeder haalt ons op en brengt ons naar de moeder in Heerhugowaard die een heerlijk pan spaghetti gemaakt heeft. Twee vliegen in een klap. Dan met de trein naar Den Helder en terug rennen. Daar kom ik om 4 uur ‘s-ochtends aan. Om 5 uur vertrek ik naar mijn schoonmoeder in Haarlem waar ik kan slapen. Terugrijden naar Velp om die tijd vind ik niet verstandig. Na een paar uur slaap ben ik weer fit to go.  Het is wat!

Zeekoet, komt alleen aan wal om te broeden?

Sfeer
De eerste 25km vind ik nog vrij druk. Je loopt in een groepje of in de buurt van een groepje. Je ziet de lichtjes om je heen. Je hebt wel eens van die loopjes waar je in een meditatieve sfeer raakt. Dat heb ik bij mijn trainingen als ik een vast rondje loop maar ook bij deze wedstrijd. De eerste 25 km lukt dat maar half door atleten om mij heen die een praatje maken, stoppen, groeten etc etc. De tweede 25km loop ik volledig alleen. Ik registreer in mijn achterhoofd het ruisen van de zee, de geur van het water. Ik voel mijn hartslag en focus op mijn ademhaling. Ik raak dan behoorlijk in meditatieve sfeer. Ik ben dan behoorlijk Zen.  De kms en tijd glijden voorbij.  Voor mij is dat een deel van de ervaring van deze loop.

Als je dan in de strandtent de Deining finisht krijg je een persoonlijke ontvangst. Hierna kan je lekker bij de open haard aanschuiven en je ervaringen delen met je mede-atleten. 

Een leven van een avonturier. (geleend van Jan)

Editie 2019 
De editie van 2019 gaat de boeken in als zwaar, al vond ik dat zelf wel meevallen. Veel uitvallers. Bij aankomst in Castricum aan Zee was het koud en guur, in Nederland zelfs code oranje. Regen sloeg in je gezicht. Op dat moment had ik echt een twijfelmomentje van ‘waar ben ik nu weer aan begonnen’. Gelukkig zat er in het regenfront een gat. De verwachting was dat om 1 uur ‘s-nachts de regen weer zou beginnen maar die heb ik niet gezien. De wind was stevig maar ‘west’, lees van opzij. Voor dat doel had ik een extra buff om mijn nek maar dat kon niet verhinderen dat die na een nachtje doorlopen behoorlijk stijf was geworden. 

Vier uur voor de start, code oranje! Nee, he!

Het zand was op een paar stukken na goed te belopen. Voorwaarde was wel dat je die stukken opzocht. Een groot deel van de route was het eb. Bij vloed verdwijnt het strand en moet je meestal door los zand lopen. Bij eb heb je het stuk langs de rand van de branding dat nat en week is maar iets hoger steviger en nog hoger zanderig. Je moet dus goed zoeken naar het juiste stukje van het strand. Ik denk dat dit ervaring is. 50km door zand is echt wel zwaar. 

Mijn trainingen gingen voorspoedig maar net te weinig naar mijn zin. Ik begon de trail voldoende fit, ik wist dat ik de afstand aankon, maar niet topfit. Ook dit is ervaring. Met te weinig training is deze loop  een serieuze uitdaging.

De loop ging beter dan de vorige keren. Ik voelde me sterk hoewel mijn benen goed zeer deden op het eind. Aan de eindtijd is dat overigens niet goed te herleiden. Wel ietsje sneller dan vorige keer maar niet substantieel. In mijn voordeel pleit dat dat ik bij het kanaal vastliep en terugmoest. Ik heb 52km gelopen ipv 50. Mentaal dingetje als je denkt dat je er bent en dan nog twee km te gaan hebt. Ook dat kon ik goed ‘ handelen’.

Gefinished! Met een speciale DCURbN bier van de organisatie vanwege mijn 100e

De Finish was fijn. De organisatie feliciteerde mij met de finish en met het lopen van mijn 100e Ultramarathon. Ik kreeg een fles bier van de organisatie van de eigen brouwerij. Speciale editie. Ook mijn vrienden hadden mij verwend. Een lekkere fles Leffe bier die we na de finish soldaat hebben gemaakt. Jan had bovendien nog een fles whisky voor mij meegesjouwd. Dat vond ik met een autorit te gaan iets te veel van het goede maar inmiddels heb ik die mij laten smaken.    

Ook Christian en Jan onthalen mij met drank!

Conclusie:
De 100e is een feit. Er valt een (kleine) druk van mijn schouders. Ik hoef die mijlpaal niet meer na te jagen en kan gewoon weer marathons lopen zoveel als ik zin heb. Verder heb ik  heerlijk gelopen en overweeg nu alweer volgend jaar mee te doen. Ik kijk met erg veel genoegen terug op de trail. Het was weer genieten. 

This entry was posted in Training. Bookmark the permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *