Weerman zegt binnenblijven

Als de weermannen zeggen dat we binnen moeten blijven, als het KNMI code oranje afgeeft  gaat het bij mij juist kriebelen. Naar buiten! Vanmorgen dus ver voor zonopkomst naar buiten. De eerste kilometers zijn een beetje druilerig. Geen mens te bekennen dus. Ideaal. Na een kilometer of 5 kom ik vlak bij de Posbank en groep zwijnen tegen. Het worden er steeds meer. Bij 20 hield ik op met tellen. Ik zet mijn camera op de nachtstand (dom) en ik maak 15 bewogen foto’s. Ik loop wat achter de beesten aan en raak aardig van de route af. Dwars door de sneeuw probeer ik mijn route weer op te pakken. Toch lastiger dan je denkt. OriĆ«ntatiepunten zijn verdwenen

Het paardenpad is het nauwelijks te belopen. Los zand en dan ook nog een cm of 10 sneeuw.  Daar loopt een wandelaar op mijn pad! Tss. Haal hem snel in en vervolg mijn route via de wildbaan richting Tunnekesweg. Sneeuw wordt steeds dieper lijkt wel. Het is flink zwaarder lopen dan normaal. Op de Tunnekesweg maak ik een Selfie, en wordt ingehaald door twee trailers. Zij stoorden zich aan mijn spoor op hun pad! šŸ™‚ 

Verder naar het noorden gaat het pad omhoog. De gedachten komt even bij mij op of ik er wel verstandig aan doe mijn hele rondje te lopen. Via een stuk kaalslag  met een smal sneeuwvrij stukje track loop ik verder. Het pad is niet voor niks en pad. Onder de bladeren ligt de smeltsneeuw. Vanaf dat moment zijn mijn voeten niet meer droog te krijgen. Ik doe ook niet meer mijn best.

Via het kerkepad weer terug. Hier is de keuze door de enkeldiepe sneeuw of het modderpaadje. Ik kies de laatste. Het modderpaadje bevat ook erg veel plassen. Maar ach, nat is nat. Ik zie iemand in de verte lopen. De loopstijl doet mij denken aan Jacolien. Ik zet wat gas bij en blijf achter mijn veter haken. Ga gestrekt op de knieĆ«n en kop in de sneeuw. Dat doet goed zeer. Thuis blijkt mijn knie behoorlijk kapot. Inhalen lukt nauwelijks en ik geef het op. Stuk verder zakt de pijn en gaat het lopen wel ok. 

Hier toch weer een onmoeting met Ciko Long Distance (groep 2?). Er moet een Selfie gemaakt worden waar ik graag aan voldoe. 

Ik loop steeds meer door bagger en het kan me niks meer schelen. Zie ik wandelaars glibberen en glijden tussen plassen via droge randjes. Ik trek mij nergens wat van aan. Levert wat verbaasde gezichten op. Het roept het kind in je boven.

Via camping Beekhuizen weer terug naar huis. Het begint nu langzaam te sneeuwen. Had gehoopt dat dit iets eerder zou zijn. Er valt een enorm pak. Al met al een pittige training die ik fysiek goed verwerk. Tussen de oren zat het goed vandaag. Lekker weer, lekker getraind. Wanneer is het weer code oranje?  

This entry was posted in Training. Bookmark the permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *