Mission Impossible

Ik moet de realiteit onder ogen zien. Al 5! weken heb ik last van een keelontsteking. Dat is op zich niet zo’n probleem maar kennelijk heeft mijn lichaam energie nodig om die te lijf te gaan. Mijn energielevel zit op max 75%. Zeer, maar dan ook zeer frustrerend. (Ik bedoel maar dan ook echt heel erg frustrerend) Uiteraard bij de huisarts geweest maar helaas kom die weinig voor mij betekenen, uitzieken. Het laatste trainingsblok voor de Eiger valt volledig in het water. Sterker, de laatste drie weken!!! heb ik helemaal niet getraind. 

De frustratie spuit uit mijn oren en maakt plaatst voor berusting. Vandaag heb ik voor het eerst het gevoel dat het beter gaat. Zou het dan toch overgaan? Als ik mij goed voel ga ik naar Grindelwald. Als ik tegen die tijd ziek nog ziek ben is lopen geen optie. Maar stel dat het doorzet, stel dat ik over een paar dagen beter ben. Is het dan reëel om 100 km in de bergen te lopen? Mijn basisconditie is goed. Ik heb zoveel getaperd (haha) dat de energie uit mijn oren spuit. Al mijn pijntjes zijn verdwenen. Ik voel me fit. Wat is wijsheid?

Mijn verstand (en Monique) zegt ‘ mission impossible’, mijn hart zegt lekker gaan. Al is het maar 1 berg die je oversteekt. Vandaag spreek (app)  ik Jacolien die hersteld van een blessure maar overweegt ook te gaan. Kaartje ligt klaar.  Dezelfde discussie. Waanzin! Maar wel erg leuk. Mijn conclusie is gaan. Volg je hart. Ik heb de laatste gear besteld.

This entry was posted in Training. Bookmark the permalink.

2 Responses to Mission Impossible

Laat een reactie achter op jacolien Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *