Zwijntjes

Na de Woldbergtrail neem ik weinig tijd om te herstellen. Sterker helemaal geen tijd. Schat zo in dat dit wel moet kunnen. Voel me fit afgezien wat weerbarstige spieren in kuit en rug. Toch valt de dinsdagtraining mij zwaar. De energie is nog niet helemaal terug en loop ik een best pittige training. De laatste van de 6*800 heb ik dan ook niet heel veel tempo meer. De eersten gingen nog redelijk in 13 per uur. In het peloton werd dat opgemerkt. Wat zij niet weten is dat het kilometrage wel wat stevig opliep. Uiteindelijk loop ik op die dinsdagavond een 26 kilometer. 

Minstens 30 zwijnen waarvan 15-20 biggen. Binnenkort gaan we ze tegenkomen in Velp!

De donderdagtraining verruil ik voor een behandeling bij Job. Door de stevige trainingen kan wat extra onderhoud geen kwaad. De kuiten kan ik op de milimeter aanwijzen waar iets zit. Ik kan dat tegenwoordig feilloos voelen.  In de rechterkuit diep in de gastrocnemii caput laterale zit een stevige verharding. Het kost Job geen enkele moeite deze plek te vinden maar hij gaat dieper op zoek naar de oorzaak. In het rechterbeen zijn de spieren echter in topconditie. Goed om te horen. 

Het linkerbeen verkeert zelfs nog in een betere conditie. Behalve de soleus. Maar ja, die stribbelt al mijn hele leven tegen en het zou verbazing wekken als daar niet iets mee was. De rug is er wat slechter aan toe. De spiral nerves met name. Job heeft drie maanden geleden al een eerste behandeling gegeven. Nu dan de tweede. Het zit erg vast. Sportmassage op deze plek voegt een nieuwe dimensie toe aan spierpijn. Tjemig wat is dat heftig. Maar het resultaat mag er zijn. De dag erna voelt de rug alweer een stuk beter. Ik zie een derde of misschien wel structurele behandeling wel gebeuren. 

De heuveltraining van vrijdag staat in het teken van de techniek. Je kan een heuvel ook op techniek beklimmen maar vooral ook afdalen. Ik probeer op verschillend snelheden en paslengtes de heuvel op te lopen. Idee daarbij is de hartslag zo laag mogelijk te houden en de verzuring zo lang mogelijk uit te stellen. Heuvelop merk ik weinig verschil, helaas. Heuvelafwaarts heb ik mij wat verdiept in de vereiste techniek. Meerdere tips gevonden waarvan de belangrijkste toch wel zijn. Zoveel mogelijk voorover blijven leunen, achteroverleunen leidt tot remmen. Paslengte blijven houden en verlengen. Niet naar de grond kijken maar een meter of 10-15 vooruit en verstand uitzetten. Het is wonderbaarlijk hoe dit werkt. Behalve het verstand uitzetten. Daar moet ik toch wel meer op trainen. Zeker de minder steile stukken kan ik vlotter naar beneden zonder dat ik uit controle raak. Bij steilere stukken gaat het steeds beter maar het verstand uitzetten wil nog niet echt lukken. 

Vijf meter voor me komen twee zwijnen knorrend tot stilstand. Ze observeren kort en trekken een sprint. Mijn camera kan dit soort snelheden niet aan maar deze foto valt mee.

Vandaag dan voor het paasontbijt een langere duurloop. Het is nu extreem vroeg licht dus vroeg op. Paasontbijt staat op 10 uur (kinderen!) Om half zeven ben ik in het bos. Zonder ontbijt dus. Nog geen 10 minuten later loop ik tegen een eerste kudde zwijnen aan. En wat voor een kudden. Ik tel een stuk of 10 volwassen beesten en zeker 15-20 biggen. En dat in het Beekhuizensebos! Ik loop verder en vlak na de begraafplaats ontwijk ik wat wilde paarden en ruik de tweede groep zwijnen eerder dan dat ik ze zie. Ik sta pal! Op nog geen 5 meter voor me steekt een groep zwijnen mijn pad over en kennelijk heb ik ze daarbij verrast. Ik proef wat aarzeling bij de twee zwijnen links die naar de twee zwijnen rechts willen. Mooie beesten. Ik houd in en laat ze oversteken. Mooi gezicht.

Tunnekesweg. Een groep herten van zeker 20 stuks. Hoewel de vlakte daar erg open is zijn ze toch zo verdwenen in de glooiingen van het landschap.

Het feest is nog niet afgelopen als ik bij het radarstation 5 volwassen mannetjesherten zie passeren. Wat een enorme beesten. Als ik denk dat het voorbij is tref ik op de Tunnekesweg nog een groep herten van minstens 20 stuks. Groepen herten van die omvang heb ik alweer langere tijd niet gezien. Nog geen bambi’s maar dat zal niet lang meer duren. 

Jacolien reageerde onlangs nog wat verbaasd over het feit dat ik het wild ruik. Ik kan ruiken als wild mijn pad gekruist heeft. Een onmiskenbare geur. Hoe mooi die beesten er ook uit zien, ze stinken enorm. Tegenwoordig denk ik dat ik zelfs verschil ruik tussen herten en zwijnen. We moeten maar eens vroeg afspreken en bij een geurspoor stilstaan. Ik weet zeker dat je dat nooit meer vergeet. 

 

 

This entry was posted in Training. Bookmark the permalink.

One Response to Zwijntjes

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *