2017-04-08 Woldbergtrail 50k DNF

Het ligt niet aan de trail, het ligt niet aan de organisatie, het ligt niet aan het weer. Het ligt alleen aan mezelf. Ik had niet moeten starten, me niet moet inschrijven. Alles zit me tegen. Ik heb niet zoveel zin, het parcours trekt me niet aan, de organisatie staat me tegen, de speaker irriteert me. Het ligt niet aan de wedstrijd, het ligt aan mezelf. Vlak voor de wedstrijd krijg ik bericht dat door het geringe aantal deelnemers de wedstrijd is gewijzigd. In plaats van een rondje van 50 km twee rondjes van 25. Wist ik dit van tevoren had ik me niet ingeschreven. Ik probeer het nog, met de gps het hele rondje? Monique voelde het al aan. Jan , mijn partner in crime, idem. Hij probeert het nog. Wil het best inkorten tot 25. Ik weiger. Waarom? Tsja, wil toch 50 lopen.

De sfeer is goed, de organisatie is meer dan behulpzaam. Er zijn zelfs dames die assisteren bij de douches. Daar ligt het niet aan. Ik reis met Jan af. Uurtje rijden, vooraan parkeren. We zijn de eersten. Van de 25 inschrijvers, dagen er maar 20 op. Hoezo kleinschalig. We nemen een kop koffie, zien Stella meer dan levensgroot het rondje aanprijzen.    

Bij de start bespreken we de wedstrijd. Twee jongens willen voor de titel. We dollen ze een beetje. Marlon is de enige bekende. Om 10 uur is de start en ik ben Jan al heel snel kwijt. Hij heeft er zin in. Zelf loop ik veel te hard. Ruim 11 per uur. Ik krijg dat niet meer uit mijn systeem. Het eerste rondje loop ik dan ook in iets van 2:15. Een 50km in 4 uur 30 zou voor mij een pr zijn. Niet goed dus. Op km 20 begint de kuit te trekken. Dat is de laatste druppel die ik nodig heb. Ik stap uit na 25km, ik vind het allemaal best. 

Ik leef wat mee met de 15km start, zie de eerste op de 50km finishen (3:45) en de eerste op de 25 (1:30). Ik krijg een medaille omdat ik toch een rondje heb gelopen. Ik zeg al dat ik hem niet wil en hem hem sowieso weggeef. Ik krijg hem toch en geef hem aan een kind dat mij best eng vind. Vader en moeder vinden het geweldig. Het kind vind mij maar een engerd. Ik spreek nog met Jaap. Volger van mijn blog. (Sorry Jaap je treft mij in een verkeerde stemming). Gelukkig/Helaas (vul maar in) valt Jan ook uit. Hij loopt als een tierelier maar krijgt last van een oude voetblessure en moet stoppen op km 37.  Al met al dus vroeg thuis. Twee kneuzen in de auto met beiden een DNF. Jan geniet want is blij met zijn vorm,  en snelle tijd. Ik ben ook blij omdat die eerste ronde veel harder ging dan ik had verwacht. Ik kan blijkbaar nog wel langere afstanden lopen met 11 per uur. 

Conclusie: DNF en het doet me helemaal niks. Blij met de snelheid op de eerste 25km. Pijn in de kuit baart me een beetje zorgen. Toch maar weer een sportmassage. Over de Transvulcania maak ik me geen enkele zorgen. Al met al een raar verloop van de wedstrijd. Gauw maar vergeten. 

This entry was posted in Training. Bookmark the permalink.

One Response to 2017-04-08 Woldbergtrail 50k DNF

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *