2016-05-21 Trail des Trappistes 100km 2000D+

Tdtb-7

Afscheidsmaal. Vanwege de regen skippen we de BBQ

Eindelijk is het zover. Maanden voor getraind en dan gaat het nu weer gebeuren. Mijn vierde 100km wedstrijd. De stand is helaas 2-1 achter. Twee keer haalde ik de streep niet. Twee veel te technische bergtrails voor mij.De andere 100 liep ik Bouillon, of beter de 104. Goede herinneringen aan maar tsjee wat ging ik daar dood.

Deze keer is bijzonder omdat een grote delegatie Ciko lopers aan de start staan bij deze trail. Er is veel en hard voor getraind. Het team heeft erg veel last van blessureleed maar de groep blijft intact en we gaan met zijn allen naar Florenville. Ook Marlies en Cordien die niet kunnen lopen gaan gewoon mee als support. Erg jammer voor hen maar wel Top! Als lopers hebben we daar veel plezier van! Bovendien natuurlijk gezellig.

T6

Huisje in Sart

De Ciko-groep weet het trail gebeuren steeds meer te waarderen. Het echte ruige werk is voor sommigen nog een stap te ver maar dit is al een hele stap. We starten op de 18, 28, 39 en 100km. Voor de gelegenheid huren we een ‘huisje’ voor 13 personen. Erg luxe. De verhuurster is bijzonder schappelijk en als wij veel te vroeg aankomen zodat we boodschappen kunnen doen is dat geen enkel probleem.

De eerste avond begint laat met een diner om een uur of 8. Nancy en Jan Albert hebben een buffet gemaakt van gerechten. Bijzondere combinaties zijn niet geschuwd. Chili met chocola, snijbonen met noten. Ik verwacht de recepten binnenkort om de site van ’tandje erbij’ Het huis valt in de smaak. Heel veel ruimte. Het aantal badkamers is enorm. De speelkelder gebruiken we niet eens en de Jacuzzi voor drie/vier  personen is top. Net als de sauna, de drie terrassen, de tuin van tig meter etc.

De avond bereid ik mij vroeg voor op de wedstrijd. Ik leg alles ruim van  tevoren klaar. Mijn focus is op de wedstrijd en ik kan de verleiding weerstaan aan de gezelligheid mee te doen. Mijn start is om 4 uur ‘s-ochtends.  Om 10 uur lig ik op bed voor een krappe 4 uur slaap. Ik ben gezegend met een perfect slaap lichaam dus dat lukt ook nog zowaar. Wel gaan er al alvast een paar trappistjes in en wat speciaal bier.

acdc-1

Peter en ik voor de start.

Janna en Cordien zijn zo sportief om Peter en mijn persoon om half drie naar de start te brengen. We willen er op tijd zijn. Om kwart over drie staan we in de feesttent en druppelen de ultra’s binnen. Leuk om te zien hoe Janna en Cordien toch die speciale sfeer proeven. Wedstrijdspanning, apart tijdstip en ook flink wat lopers met de focus in hun ogen. Leuk ook veel bekenden te treffen.

Om 4 uur vraagt de speaker of we naar het startvak willen lopen en we krijgen het bekende toespraakje. Deze keer Frans én Nederlands. Geen bijzondere dingen. Even opletten dat we niet de pijlen van de MTB race van morgen volgen. Lampje gaat aan, de klok heeft een fix,  de speaker telt af en we zijn op weg.

Tdtb-7-2

Perfecte bewegwijzering.

We volgen het parcours van de andere afstanden maar daar zijn op verschillende plekken wat lussen toegevoegd. Ook de eerste 20 zijn een extra lus. We lopen in donker bos. We lopen heen en weer en mij valt op dat het naar verbrand hout ruikt. Ik zie niet veel want ik ben erg geconcentreerd op de route. Een deel van het pad voelt heel vreemd aan. Net een soort drijfzand maar dan van maximaal een paar cm diep. Het tempo ligt veel hoger dan gepland. Bijna 10 per uur. Maar het gaat allemaal erg makkelijk.

Om half 6 begint het lichter te worden en neemt de kou ietsje af. We starten met een graad of 10 en dat klimt langzaam op. Ergens op km 20 krijgen we een klim met een bordje. Meestal een veeg teken. Strava, 1500m, 150D+, 10%. Het stelt allemaal niet zoveel voor. Dan de eerste wateroversteek. Die is best wel fris.

Op km 30 de eerste post. Op borden staan de nog af te leggen afstanden en de afstand naar de volgende post. Hardloopmaatjes delen later dat zij daar wel even stil van werden. De afstanden die nog even afgelegd moesten worden voor de 100 zijn voor hen moeilijk te behappen. Maar ik zeg wel vaker, dit soort afstanden loop je met je hoofd.

acdc-4

Het parcours van de TdT is niet erg afwisselend. Na 50 km heb ik alle bomen wel gezien.

Het parcours is niet erg technisch en spreekt niet zo heel erg tot de verbeelding. Misschien zelfs een beetje saai. Dat is op zich wel jammer voor de afleiding. Gelukkig kan ik met muziek mezelf  helemaal afzonderen en dat loopt perfect.

acdc-5

Uitzicht op de Semois

Op km 40-45 krijg ik te maken met een stevige dip. Mijn linkerenkel doet zeer, mijn rechterknie heeft last van steken. Knap pijnlijk en niet erg bevorderlijk voor de motivatie. Ik hobbel naar km 46 voor post twee. Ik neem even de tijd en herstel wat. Na de post zijn de pijntjes wonderwel verdwenen. Ik krijg een opleving. De volgende post is deze keer 17 km verder op km 62. Ergens hier raak ik met een groepje in verwarring over de route. Over het algemeen perfect aangegeven maar hier mis ik toch echt een bordje. Er komen lopers ons tegemoet om de verwarring nog eens groter te maken. Mijn gps zegt rechtdoor, de pijl linksaf. Wat te doen? We gaan linksaf en omdat de post hierna precies op km 62 komt, volgens schema, vermoed ik de juiste beslissing.

acdc-3

Het enigste min of me technische stukje van de trail

Hierna is de post op km 75. Etappe van 13km. Maar te vroeg gejuicht want dit stuk is ietsje technischer. Ook begint na km 60 voor mij de wedstrijd. Het gaat moeilijker en moeilijker. De hellingkjes worden voor mijn gevoel opeens heuvels. Vanaf km 70 krijg ik het echt zwaar. Het tempo zakt in naar een gemiddelde van 7 per uur. De heuvels zijn beslist niet steil, technisch is het zeker niet. Maar continu vals plat rennen is best pittig.

T2

Hardloopmaatjes wachten op mijn finish!

Het is hier dat ik het niet leuk meer vind. Het lukt best wel om te dribbelen, vooruit te komen, maar genieten die ik niet. Niet van het parcours, niet van mijn eigen strijd. Het hoort erbij. Jezelf overwinnen, grenzen verleggen. Zijn er die dat leuk vinden? Het schakelen tussen lopen en rennen valt mij steeds zwaarder. Wel kan ik nog goed blijven eten en drinken. Maar goed ook want de temperatuur is inmiddels ver boven de 20 graden met zon.

Tdtb-1

Carlo duwt een Orval in de hand. Dat bevalt!

De laatste post dient zich aan op km 89. Ik sms naar mijn maatjes dat ik er wel klaar mee ben. Nog 11 km en ik denk daar anderhalf uur voor nodig te hebben. Als ik het opschrijf moet ik bijna lachen, of beter huilen. Maar ook dit lukt. Een kilometer voor de finish staan mijn vrienden mij op te wachten. Wat een heerlijke ontvangst! Op een pleintje is het gezellig. Ook Carlo (leuk kerel!) staat er en die drukt mij een biertje in de hand. Durf ik? Zeker! En wat smaakt dat goed!

De laatste 300 meter ren ik naar de finish en een golf van geluk stroomt door mijn lichaam. Hoe blij kan je zijn als je er bent. De sfeer is geweldig. Iedereen is er nog. Na de finish zweef ik. Het aantal bekenden is groot en het delen van succes is het mooiste wat er is op dat moment. De beloofde Orval smaakt prima, de watermeloen nog beter. Het finishershirt vind ik mooi en die gaat het weekend niet meer uit.

T4

Gefinished. Kan mijn geluk niet op!

Ook de anderen hebben het zwaar gehad maar hebben allen genoten. Erg fijn om te horen dat iedereen het zo naar zijn zin heeft gehad.  Ik hoor wel dat Peter verkeerd gelopen is en na 70km bij de start terug was. Net op tijd om de 28km nog ff mee te doen om de 100 vol te maken. Mentaal erg knap maar levert helaas wel een DSQ op.

De afterparty in ons huisje ontgaat mij grotendeels. Ergens om een uur of 11 zitten de stoelen niet meer lekker en kan ik alleen nog maar aan mijn bed denken. Mijn maag is nog wat van streek. Drinken lukt goed maar eten is nog even niet mogelijk. Ik ga naar bed om de volgende dag met de club als herboren naar de Orval Abdij te gaan. Was het zaterdag warm en zonnig, de zondag is nat en koud. Blij dat dit niet gedurende de wedstrijd was.

acdc-6

Tweede oversteek. Van de vier zijn er 2 om onduidelijke redenen vervallen.

De uitslag is nog wel een dingetje. Liep ik vorig jaar 18:25 uur over de 100 (104), vandaag doe ik er 14:46:54 over. Een PR van 3 uur en 49 minuten!! Ook ben ik niet doodgegaan. Mijn maag begon op km 90 pas te protesteren. Mentaal was ik véél sterker.  Het ging dus veel, en veel beter dan vorig jaar. Daar ben ik erg blij mee.

Het weekend besluiten we met een verrassingsact van Jan, een soort pub-quiz. Erg leuk gedaan en op een goed moment. Over een aantal antwoorden hebben we het nog erg lang gehad. Heel belangrijk is nog te vermelden dat het team Gerrie en ik met grote afstand heeft gewonnen! Veel kennis maar vooral tactiek gaf de doorslag! Affijn, het werd nog heel laat die nacht.

Conclusie: De eerste 50-60km zijn makkelijk. Daarna kan ik goed doorgaan en werken begint vanaf 70-75km. Daar vond ik het dus echt niet meer leuk. Ik vraag me echt af waarom ik dit doe. Het parcours helpt niet. De finish is oneindig genieten, de prestatie voelt fantastisch. De Zugspitze is de volgende. Mijn verstand zegt: Je bent nog nooit zo fit geweest, doen! Mijn hart zegt, minimaal 20 uur, dat ga jij echt niet leuk vinden. Downgraden! De twijfel slaat in volle hevigheid toe.

 

This entry was posted in Ardennen, Ultra, Wedstrijd. Bookmark the permalink.

One Response to 2016-05-21 Trail des Trappistes 100km 2000D+

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *