Na al het trail (WK Trail Annecy/Stuwwaltrail Oosterbeek) en hardloopgeweld (Ultrabalaton 220k) dit weekend is het tijd om zelf een stukje te lopen.
Met de krachttraining van gisteren in het lijf toch gestart. Schouderklopje voor mezelf. De meters naar de deur ervaar ik als zwaar.
Wat niet helpt is dat ik de Veluwe momenteel een beetje saai vind. Ik ben verwend, ik weet het. Ik denk dat ik alle paden in een straal van 25 km zo’n beetje wel ken. Het lukt me niet gemakkelijk meer om mezelf te verassen met een leuk nieuw paadje. Toch probeer ik het vandaag. Van de vaste route af en elke keer de andere kant op dan gewoon. Eerste afwijking is het Roosendaalse veld. Blijft een van de mooiste plekjes van de Veluwe
Maar al snel kom ik toch weer uit op de Tunnekesweg.
Na een lusje van mijn vaste rondje komen we uit op het kerkepad. Blijft een mooi stukje Veluwe waar ik niet zo heel vaak meer kom.
Hier is het wat frisser. In het bos hangt de warmte wat tussen de bomen.
Qua wild moeten we ons vandaag wat behelpen. Twee bruine reeën die sterk contrasteren met het frisse groen en veel rupsen vandaag.
Als toetje toch nog de Emmapiramide. De squads van gisteren laten zich gelden.
Bijna thuis. Deze spoorwegovergang lijkt te verdwijnen als ik de plannen van de gemeente mag geloven.
Al met al een redelijke training. Bij vlagen is het goede gevoel aanwezig maar vaker is het toch een beetje harken. Het is een fase waar we weer doorheen moeten. Gelukkig is mijn cursus afgelopen zodat we weer op dinsdag kunnen trainen. Dat brengt weer enige balans in de trainingsinspanningen. De Vaalserbergtraining van volgende week komt te vroeg. Daar gaan we niet heen. Kijken wat er een weekje later te doen is.