Balans

Momenteel kenmerken de trainingen zich door het vinden van de balans. Het moet allemaal wel leuk blijven. Het lukt mij dan ook niet om alle trainingen van het schema te volgen. Maar het schema moet je helpen met het bereiken van je doel en niet een stressfactor worden. Het is dus niet erg als dat gebeurd. Maar het is lastig.

Ook het lichaam geeft aan dat de grenzen worden bereikt. Sneller moe, vroeger naar bed. Energielekken. Ook hier gaat de vraag op of ik dat allemaal wel leuk vind. Of ik dat de moeite waard vind. Gisteren sneuvelt de NorthCtrail 50k. Ik kan het gewoon niet opbrengen om drie uur te rijden, 50k te rennen en weer terug. Maar op andere dagen als  ik dan weer train en de zon doet zijn best gaat het wel erg lekker. En dat voelt dan weer zo super.

Ik pas me aan. Het aantal trainingen is dan misschien minder de kwaliteit neemt wel toe.  De vrijdag heuveltraining gaat naar mijn zin. Twintig keer ren ik de heuvel op. Dat is 2 keer zoveel als toen ik ermee begon. Ik stop omdat ik niet wil overdrijven.  Halverwege spreken een aantal dames mij aan. Waar ik toch in hemelsnaam mee bezig ben. Ik leg het graag uit. Blij met de pauze. 

De weersvoorspelling voor zondag is slecht. Regen en wind. Ik ben er zo klaar mee. Gelukkig is er een initiatief van de Ciko Long Distance groep om in Montferland de MTB route te gaan lopen. Een welkome afwisseling. De route is ruim 25k. Niet echt heel ver maar genoeg. En gelukkig werkt het weer mee! Heerlijk met een waterig zonnetje.

Dat rondje gaat eigenlijk makkelijk en dat voelt goed. Geeft vertrouwen voor het vervolg. De 100k van Bouillon lijkt me op dit moment nog erg ver. Maar het heeft nog even. Ik ga nu maar eens kijken of ik de komende weken nog ergens kan aansluiten.

Op televisie luister ik naar iemand die adviseert over  ‘burn-outs’. Dat is niet waar ik mee bezig ben maar zijn advies spreekt mij wel aan. ‘Work hard, Play hard, Rest hard’  Dat laatste schiet er nogal eens bij in. Dat pas ik radicaal aan. Ook hier gaat het dus om Balans. Ik weet het wel.