Fartlek

26 januari 2010

13,5 km, 1:28 hr, 140 bpm

Gisteravond was in meerdere opzichten een bijzondere training. Het was koud. De thermo gaf -6 °C aan, maar de discussie ging al snel over -10 en gevoelstemperatuur etc. Kortom het was koud, erg koud en de toch heel grote groep was onherkenbaar door mutsen, wanten en diep in de trainingspakken gestoken nekken. Als je het koud hebt moet je gewoon harder lopen en gelukkig staat er een Fartlek op het programma. Hans voert ons door Rozendaal en Velp. Het aantal tegendraadse discussies valt mee, we luisteren zowaar. Allerlei versnellingsoefeningen worden doorlopen. Lantaarnpalen loop, gewoon hard, rondje vijver enz. Bij de Indianenloop worden we toch iets baldadig. Bij een indianenloop wordt in ganzepas gelopen en de achterste sprint de groep voorbij om dan vooraan aan te sluiten. Een vrij pittige vorm van hardlopen. In de groep snelle mannen (geen vrouwen deze keer) gaat het tempo stevig omhoog en ook de weg gaat omhoog. Pittig. Als Herbert voor de zoveelste keer langs komt en voor mij moet aansluiten geef ik een klein beetje gas. Heel gemeen, dat wel. We konden er beiden wel om lachen. De laatste oefening is simpel rechtuit en doorlopen ong 800 m. Ik start ergens achterin, kom langzaam op gang en begin een inhaalrace. Als ik bij Wim kom (erop en erover) hoor ik dat Wim dat niet pikt. Wim versnelt en ik natuurlijk ook. Wederom valt mij op dat wij een exact gelijk beenritme hebben en volledig in cadans gaat het tempo fors omhoog. Op het eind moet ik Wim lossen. In de kleedkamer meldt Wim dat zijn maximum snelheid 22 km/hr was. Thuis nog even de training nagekeken en de snelst geregistreerde tijd was 3.03 min/km. Omgerekend 19,8 km’hr. Nog nooit heb ik zo hard gelopen! Niet zo snel als Wim, maar ja hij heeft ook gewonnen. :-(. Officieel is Wim nog geblesseerd, maar na gisteren bekijkt hij het maar. Gewoon hersteld, uit het K-team gezet.