TAR 2012 Dag 5 Prettau – Sand

 

 

 

 

 

 

 

Vandaag is het genieten geblazen. Wat een prachtige etappe, wat een mooie omgeving en wat lopen we makkelijk. Dit zijn de etappes die we verwachtten bij de Transalpinerun.

We worden zolangzamerhand wat meer geroutineerd. We weten wat er staat te gebeuren, weten hoe we de roadbooks moeten gebruiken, weten waar we toe in staat zijn. Als je daarbij voegt dat we allebei nog behoorlijk fit zijn, zelfs sterker worden dan snap je dat we ons steeds lekkerder in onze vel gaan zitten. We nemen vandaag ook een gastloper in ons team op Peter van team Top en Terlouw. Peter is van ons (loop)niveau en een leuke gast om mee te hebben.

De route van vandaag is wel heftig. We lopen de straat uit, gaan naar links en het is direct klimmen. De eerste verzorgingspost is al op 5 km maar dat kost ons al anderhalf uur. Ruim op tijd, zoals verwacht. Hierna gaat het klimmen door met schitterende uitzichten over de Vallei. Op deze plek hebben we het niet meer over heuvels maar serieuze bergen. Aan het einde van de Vallei loopt deze uit in een kring gebergte en daar gaan we overheen. De Bretterscharte op 2513meter. Ik heb geen idee hoe lang we erover doen.

De afdaling is een kilometer of 6 lang en gaat over een zachtere ondergrond met wat minder opstakels en deze gaat hard. We zweven letterlijk naar beneden, wat een genot om zo te kunnen lopen. Dit is zo heerlijk dat het mijn hele dag bijblijft, en niet alleen bij mij.

Ergens onderweg staat iemand water uit te delen en daar stoppen we even en komen Team Wijenbosch weer tegen. Ze hebben vandaag een Duitse dame in het team opgenomen met bovenbeenproblemen. Ze kan niet meet afdalen en het huilen staat haar nader dan het lachen. Mark en Pim begeleiden haar naar de Finish en verdienen een dik compliment. Klasse mannen.

Overigens is er ook een slachting aan de gang bij deze TAR. Hoeveel mensen wij niet zien uitstappen. de ontgoocheling in de gezichten, de teleurstelling. Ook mensen die de limiet niet halen. Het hoort erbij maar is best wel heftig. We houden ons hart vast voor Ward (team van de Braak) die al een paar dagen met Shins splint loopt. Vandaag heeft hij een gelegenheidsteam met Julia Romanova (zijn broer is al uitgestap). Nou die kan je er goed bij hebben. Ward kijkt per dag en wij zien het gebeuren. Bikkel!

Eenmaal beneden is het weer flink eten in de Feedzone om vervolgens weer naar 2209 meter te klimmen. Weer pittig en technisch maar ook weer erg mooi. Vanaf km 20 is het alleen nog naar beneden. Klinkt simpel maar is het zeker niet. Voor de laatste 12 km hebben we zo’n twee uur nodig. Ik zwik twee keer hard door mijn enkel. Ik vermoed dat ik door een gecondenseerde zonnebril het pad niet goed zie. Die gaat dus af en het lopen gaat weer goed.

Op een paar km voor de finish komt er steevast nog weer een klim. Klein maar venijnig. Als we hier weer verder dalen en beneden zijn moeten we even op Peter wachten. Hier gebeurt iets grappigs. We worden gepasseerd door twee teams uit ons klassement. Wij kijken ernaar en zwaaien ze uit. Who cares. De mannen zien echter dat wij concurrenten zijn en doen er een tandje bij. Ikspreek met ze af dat ik voor de finish wel even wacht zodat ze eerder dan ons kunnen finishen. Ze snappen er niks van en ik ben volmaakt happy.

In de finishzone gebeurt ook weer allerlei leuk. Tuurlijk zijn we weer blij, het zonnetje schijnt, het biertje is er weer. Maar bij de Finish wordt Frans omgeroepen en gefeliciteerd met zijn verjaardag. Bovendien krijgt hij een fles bubbles. Die kan niet mee in de tas dus die is inmiddels soldaat. Ook is er een team Argentijnse dames, de flower people, in spectaculaire outfits die bij elke finish een dansdemonstratie geven (en naar verluid ook onderweg). Het is een beetje over de Top maar past wel in de sfeer.

Conclusie: Vandaag was een topdag. Prachtige route, ik heb waanzinnig genoten. Het weer werkt mee en vooral we zijn nog harstikke fit. Sterker, het lijkt er erg op dat we fitter worden. We moeten nu niet onvoorzichtig worden en onszelf overschatten maar aan de horizon zien we nu toch al wel de finish in Sesto gloren. Maar eerst nog drie dagen genieten.

Foto’s

http://www.mijnalbum.nl/Album=EGLQ7KKU

This entry was posted in Trail, Trans Alpine Run, Wedstrijd. Bookmark the permalink.

5 Responses to TAR 2012 Dag 5 Prettau – Sand

Laat een reactie achter op René Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *