TAR 2012 Dag 3 Kitzbühel – Neukirchen

Vandaag de koninginne-etappe. 46,5km, 2258 hoogtemeters. Maar met vooral de Hahnenkamm. Wij zijn van diverse kanten gewaarschuwd en ook met de etappe van gisteren in gedachten zijn we toch wel behoorlijk gespannen. Ik slaap slecht en zie de minuten voorbijkruipen en ik ben blij als het eindelijk 5 uur is. Opstaan!

Gisteren hebben we overigens de pastaparty volledig overgeslagen. Te ver lopen, pasje vergeten en als we dan langs een Italiaans restaurant lopen is de keuze snel gemaakt. Heerlijk. Onderweg zagen we een McDonalds en besloten daar koffie te drinken, vanwege de wifi! De hotelwifi was niet mee te werken. Het blijft behelpen.

Vandaag besloten we wat tactischer te starten. Zo ver mogelijk vooraan, weer in vak C weliswaar. Als snel kunnen we een paar minuten voor de start doorschuiven naar het volgende vak. Zo, startpositie is 10 keer beter. Na de gebruikelijke start met ACDC en “keep on running” worden we weer weggeschoten. De stemming is wat bedrukt, spanning? Na 200m asfalt staan we aan de voet van de gevreesde Hahnenkamm, een berg waar veel geskied wordt. Maar de beklimming is niet technisch, vlakke wegen, weliswaar met een stevige steiging, maar toch. Hier worden we blij van!

Helaas is er veel laaghangende bewolking, je ziet geen hand voor ogen en de uitzichten blijven uit. We klimmen van 766m naar 1938m. Zeg maar dik 20 keer de Posbank op. We lopen samen op met een Nederlands Team Top en Terlouw. Was leuk mannen. Op de top zijn we binnen 2 uur. Ruim anderhalf uur voor de cut-off time en er valt een last van mijn schouder. De volgende stukjes zijn ruim bemeten en als we gewoon kunnen blijven rennen is er niks aan de hand. We kunnen gaan genieten.

Bijna bovenop weer een feedzone en daar wordt flink gebunkerd. Na nog wat lastige stukjes, veel ongelijke ondergrond, modder, trapjes komen we aan de top en is het dik 10km downhill op goed te belopen grindpaden. Hier zijn we helemaal in ons element, helaas zijn we team Top en Terlouw kwijtgeraakt maar daarvoor in de plaats komt team loopgroep Wijenbosch. We zullen de rest vanhet parcours bij elkaar blijven. Leuk. Bij Mark en Pim is ook een Belg aangesloten, Yves. zijn maatje is met Shinsplints uitgestapt. De doktoren gaven hem nog twee etappes met pijn en daar heeft hij voor bedankt.

We vangen veel verhalen op van uitstappers en afvallers. We zien gips en bandages, de behandeltafels voor de start (tapen) liggen standaard vol. Zien zelfs een rolstoel voorbijkomen. Over aantallen hebben we geen idee.

Na de afdaling weer een flinke klim naar de Schontaljoch 2029m. We hebben het met zijn vijfen naar onze zin en halen heel veel teams in. Algemene beeld is toch dat de klimmers niet zo van dit parcours houden. Zij klimmen liever ipv rennen lijkt het. Zelfs een Engels team dat de coastal trail series veel makkelijker vind. We snappen er niks van maar wij vinden het best.

Eenmaal boven lopen we over over een bergrug met aan beide kanten diepe dalen. Althans dat denken we want we zien hooguit 20m ver. Potdicht is het hier. De bergrug duurt een km of 10 en de wind is ijzig. Van rennen kan bijna geen sprake zijn. Het is constant oppassen. Dan weer keien, dan weer modder, dan weer gras met gaten. Wanneer ik iemand wil inhalen en een bocht afsnijd kijk ik recht in een grot steil naar beneden. Oeps. Alert lopen dus.

Op km 37 komt dan toch eindelijk de laatste verzorgingspost. Hierna is het nog 10km naar beneden (afstand is toch weer ietsje langer). Helaas helaas is het een zeer technische afdeling. Hij gaat wel rennend maar het is vreselijk oppassen. Het zure is dat er wel een weg loopt maar die steken we alleen maar over. De afdaling heeft zelfs een naam, de Wildkogelbahn, en die wordt gebruikt door downhill mountainbikers. Onderweg passeren een paar van die knapen ons, we stappen opzij en concluderen dat we voor geen geld dat zouden nadoen. Man wat zijn die levensmoe. De laaste km gaan over asfalt. De benen van ons allen hebben het gehad maar wij prijzen ons gelukkig. We lopen toch maar mooi weer een etappe uit en dan nog wel de koninginne-etappe. De beloning is aan het eind. Wij finishen met zijn vijfen en de speaker kan zijn lol op met al die Nederlandse namen. En wat doet die belg daar dan weer bij. Wij finishen vandaag in de top 10! In het klassement schuiven we twee plekjes op en staan nu 11e. Hahah!

Conclusie: We hebben een topdag. De koninginne-etappe bevalt ons Hollanders wel. Doe er nog maar een paar. Niet overmoedig worden morgen is er gewoon weer en dag maar het gevoel begint nu toch een beetje te groeien dat we die TAR wel aankunnen. Afkloppen!

 

Foto’s

This entry was posted in Marathon, Trail, Trans Alpine Run, Wedstrijd. Bookmark the permalink.

8 Responses to TAR 2012 Dag 3 Kitzbühel – Neukirchen

Laat een reactie achter op Marlies Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *